Με αγάπη "θα βάλω σε ευθείες το φως"

Δύο πολύ αγαπημένα μου ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου, του λυρικού ποιητή με την πλούσια φαντασία και την ακλόνητη πίστη στην ειρήνη και την αγάπη!

Ο άνθρωπος, ο κόσμος και η ποίηση

Ανάσκαψα όλη τη γη για να σε βρω.
Κοσκίνισα μες στην καρδιά μου την έρημο. 
Ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορώ
ν' αρθρώσω την τάξη του  σ' ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θα βάλλω
σε ευθείες το φως. 

 DS982

(Αυτό το μουσικό κομμάτι το έχω βάλει και σε άλλη ανάρτηση, και μάλιστα πολύ αγαπημένη, , αλλά εδώ ταιριάζει απόλυτα και πάλι...)



Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας 

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι,
ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.
Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω 
δεν θα την βρεις ούτε στις Άλπεις, γιατί αυτός ο αγέρας
στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.
Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.
Το τέλειο θαύμα θα το βρεις μονάχα μες στον άνθρωπο:
λευκές καταστάσεις που ακτινοβολούν αληθινά
στο σύμπαν και υπερέχουν. Το πιο καθαρό
πράγμα λοιπόν, της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως,
ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι,
ούτε ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ' άνθη. Είναι η αγάπη. 

zoligreece

Με αγάπη για τον άνθρωπο και τον τόπο που τον θρέφει ας προσπαθήσουμε να βάλουμε "σε ευθείες το φως"! Μαγικά τίποτε δεν αλλάζει στην καθημερινότητά μας, όμως η μόνη που έχει τη δύναμη να το κάνει είναι εκείνη... Ακόμα και την ώρα της κόπωσης, όπως τώρα για όλους μας, λειτουργεί σαν πολυβιταμινούχο σκεύασμα κι ας ακούγεται γραφικό ή ονειροπόλο. Είναι τελικά η αλήθεια και κάποιοι μπορούν να το καταλάβουν.

@ Αφιερωμένο το σημερινό σ' εκείνους που μέσα από την παρουσία τους έμαθα τι είναι αγάπη και τι δεν είναι! Τώρα πια ξέρω πολύ καλά και είμαι ευτυχής γι' αυτό!