"Σχολείο, καλημέρα!"

Ήρθε πια ο καιρός τα σχολειά ν' ανοίξουν, για να υποδεχτούν τους μικρούς και μεγάλους "ταξιδιώτες" τους! Θα έλεγα μάλλον ότι προσπαθούν να ξεκινήσουν, καθώς οι ελλείψεις σε προσωπικό (μια πολύ παλιά συνήθεια), σε αίθουσες και οργάνωση, αλλά και η μεταφορά ευθυνών καλά κρατούν. Φυσικά τίποτε δεν είναι καινούριο, όμως η κατάσταση έχει επιβαρυνθεί λόγω των εκλογών. Μα αν δεν πάρει μια πορεία η χώρα, πώς περιμένουμε να την πάρει το σχολειό;

Θέλω να ελπίζω ότι θα τον βρούμε τον δρόμο... άμα φυσήξει και κανένα βοριαδάκι, όπως λέει και το τραγούδι παρακάτω, μπορεί να καθαρίσει το τοπίο και να προχωρήσουμε πιο συνειδητά!

Όταν έκλειναν τα σχολεία, τον Ιούνιο, είχα κάνει μια ανάρτηση με τίτλο "Το σχολείο των ονείρων μου", στην οποία αρκετοί φίλοι συμμετείχαν καταθέτοντας τις σκέψεις και τα όνειρά τους γι' αυτό. Αξίζει κανείς να τις διαβάσει. Σε σχόλιό μου εκεί έγραψα τι σημαίνει και για μένα το σχολείο. Παραθέτω παρακάτω μέρος από όσα είχα πει τότε, έτσι για την καλή αρχή - κι ας μην είναι τόσο φωτεινά τα σημάδια!

"Το σχολείο των ονείρων μου είναι ένα σχολείο κιβωτός, που θα δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά και τους δασκάλους να ταξιδεύουν νοερά, αλλά και αληθινά. Σύνθημά του "Παίρνουμε το σπιτάκι μας και φεύγουμε"!
Σχολειό είναι κάθε μέρος, κάθε γωνιά, κάθε ψυχή, σχολειό είναι τα πάντα! Το αληθινό σχολείο δεν το βαστούν οι τοίχοι και οι καρέκλες! Είναι ελευθερία, είναι χαρά, είναι ζεστασιά, είναι μοίρασμα και αγάπη, πολλή αγάπη!
Είναι συντροφιά που ψάχνει, πειραματίζεται, δοκιμάζεται, αναρωτιέται, σφάλλει κι επανορθώνει, τσαντίζεται, καβγαδίζει και βρίσκει τρόπο να φιλιώνει, που νοιάζεται για το τι συμβαίνει γύρω της και για το διπλανό της και τον ακόμα παραπέρα, που δεν αδιαφορεί και θέλει να προσφέρει, θέλει να δημιουργεί κι όχι να καταστρέφει, έχει άποψη και ξέρει να τη στηρίζει, διεκδικεί με επιχειρήματα, της αρέσει να συζητά ατελείωτα, διασκεδάζει με την ψυχή της, έχει χιούμορ και γελά μέσα από την καρδιά της, γνωρίζει και σέβεται τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία των μελών της, αποδέχεται το διαφορετικό και βοηθά στην ανάπτυξη των άλλων, αγαπά τη μάθηση και δείχνει αχορτασιά γι' αυτή κι όταν κάποια στιγμή βαρεθεί έχει το θάρρος να το πει, γιατί ξέρει ότι δεν θα παρεξηγηθεί και μια λύση θα βρεθεί!
Το σχολειό είναι η παρέα του όλοι για έναν και ένας για όλους!
Είναι μια γροθιά που κανείς δεν μπορεί εύκολα να την ανοίξει!
Αν σας τύχει κάτι τέτοιο, δοκιμάστε να την ανοίξετε...

Αυτό το σχολειό θα πρέπει να έχει σαν πρότυπο το κράτος κι ακόμα καλύτερο! Ας ετοιμάζει λοιπόν δασκάλους (όλων των βαθμίδων) που θα είναι σε θέση να οικοδομούν αυτή τη δημιουργική γροθιά!"

Θα πρόσθετα εδώ κάτι που άκουσα πρόσφατα (ελεύθερη απόδοση των λόγων κάποιου ειδικού), αλλά η πράξη το έχει επιβεβαιώσει πάμπολλες φορές. Διδάσκουμε περισσότερο μέσα από αυτό που είμαστε και λιγότερο με τη βοήθεια αυτού που γνωρίζουμε. Οπότε μην περιμένουμε ως χαπάκι μαγικό μόνο το υπουργείο ή το πανεπιστήμιο να μας δώσει αυτό που μόνο εμείς μπορούμε να χτίσουμε, αρκεί να δραστηριοποιούμε τη νόηση απέναντι στα ερεθίσματα που δεχόμαστε.

Θα το δούμε να συμβαίνει στον τόπο μας κάποτε αυτό; Να είναι ο κανόνας; Τότε θα δούμε άλλους πολίτες να κρατούν στα χέρια τους την χώρα...