Η ζωή είναι πιο δυνατή από την προσφυγιά...

Zsίros István

Η προσφυγιά μπορεί να ρημάζει τόπους και ανθρώπους, όμως η ζωή αποδεικνύεται στο τέλος πιο δυνατή. Αυτό έρχεται να μας θυμίσει η φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου τις τελευταίες ημέρες.  

Ο πρόσφυγας αναγκάζεται να εγκαταλείψει ό,τι αγαπά  συνήθως με βάρβαρο τρόπο. Αφήνει πίσω του όλο το βιος του, άλλους αγαπημένους του ανθρώπους - ζωντανούς ή νεκρούς - τα χώματα όπου έμαθε να περπατά, να χαίρεται, να γελά, να δημιουργεί και να αγωνίζεται καθημερινά. Τα χώματα που τον έκαναν αυτό που είναι. 

Ως διωγμένος ουσιαστικά από τον τόπο του παίρνει μαζί του νοερά όλα τα παραπάνω και πρώτα απ' όλα "κρατά" σφιχτά όσους έχασε για πάντα από κοντά του, όμως και όλα όσα έζησε στη γεννέτειρά του, τα οποία θα αποτελέσουν το υλικό της δύναμης που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη, προκειμένου να συνεχίσει την βάναυση πορεία του προς το άγνωστο. Μια πορεία επικίνδυνη και ίσως με άλλες απώλειες ακόμα πιο συνταρακτικές...
Το ένστικτο της επιβίωσης τον αναγκάζει να υπομένει και να αντέχει οποιαδήποτε ωμότητα συναντήσει εμπρός του. Το ίδιο ένστικτο τού αλλάζει σταδιακά την ταυτότητα. Γίνεται κάποτε, κάπου, κάποιος άλλος χωρίς να το επιθυμεί, ενώ έχει τόσα πολλά να προσφέρει από τον δικό του επίσης μοναδικό κόσμο!
Η ζωή είναι πιο δυνατή και μας ξεπερνά...
Μια αγκαλιά κι ένα φιλί γίνεται αυτόματα η "πατρίδα" του, μια πατρίδα χωρίς σύνορα!

 

@ Ας μην ξεχνάμε και τους άστεγους! Είναι κι αυτοί πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο, μέσα στη δική τους πατρίδα, τόσο μόνοι μέσα σε τόσο πλήθος... "Πατρίδα" τους το χέρι βοήθειας τού συνανθρώπου και το πεζοδρόμιο.
Κι εδώ η ζωή μάς ξεπερνά...