Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

" Σου μιλάω, ... με ακούς; "


Πόσες φορές έχετε φύγει απογοητευμένοι από μια συζήτηση, διότι αισθανθήκατε ότι οι συνομιλητές σας ενδιαφέρονταν να ασχοληθούν με όσα περισσότερα δικά τους θέματα μπορούσαν αδιαφορώντας για το αν θέλετε να μιλήσετε κι εσείς; Άλλες φορές πάλι γιατί άκουγαν εντελώς επιφανειακά όσα εσείς προσπαθούσατε να πείτε στον λίγο χρόνο που σας άφηναν ελεύθερο για να εκφραστείτε;
Υπήρξαν ίσως στιγμές που αυτοί οι "σπουδαίοι" συνομιλητές σας παρανόησαν ή διαστρέβλωσαν κάποια από αυτά που τους μεταφέρατε κι αυτό σάς ενόχλησε ή σάς εξόργισε ακόμα;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που δεν είχε μία τέτοια τουλάχιστον εμπειρία πρόσφατα, και δε λέω στην ζωή του, γιατί θεωρώ ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας πια!
Το βλέπουμε να συμβαίνει στις συντροφιές, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε καθημερινές συναναστροφές - εργασία, υπηρεσίες, μαγαζιά - στις σχολικές τάξεις, όπου εκεί προστίθεται και το ζήτημα της ελλειπούς προσοχής και συγκέντρωσης - ακόμα και στο σπίτι μας.

Τελικά πόσο καλοί ακροατές είμαστε;

Πόσο μας νοιάζει ο άλλος που έχουμε απέναντί μας; Πόσο μας ενδιαφέρει η επικοινωνία με όλη τη σημασία της λέξης, η αμφίδρομη και ολοκληρωμένη; Εκείνη που προσφέρει ικανοποίηση τόσο στον πομπό όσο και στον δέκτη εναλλάξ, εκείνη που είναι αποτελεσματική και δεν καταλήγει σε σύγχυση ή ανία, που συμβάλλει στην ανάπτυξη του άλλου κι έχει να δώσει κάτι ιδιαίτερο και στους δύο συνομιλητές;



Η επιθυμία μας να μας ακούσει κάποιος όποτε το έχουμε ανάγκη είναι ένα ναρκισσιστικό  χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους. Όταν αυτό εξωτερικεύεται με συνοδεία την καλή πρόθεση ν' ακούσουμε παράλληλα κι ενεργητικά ό,τι έχει να μας πει και ο δέκτης, είναι υγιές κι έχει την χροιά του ουσιαστικού μοιράσματος αλλήλων. Όταν όμως ο ένας διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος σε μία συνομιλία εκφράζει απόλυτα τη ναρκισσιστική κι εγωκεντρική πλευρά του ανθρώπου, με αποτέλεσμα τη δυσφορία και την απογοήτευση του άλλου. 

Πολύ περισσότερο μας πληγώνει όταν απευθυνόμαστε σ' έναν πολύ δικό μας άνθρωπο - γονέα, σύντροφο, στο παιδί μας, στο πιο αγαπημένο μας φιλικό πρόσωπο, διότι θεωρούμε δεδομένα το ενδιαφέρον και το νοιάξιμο του. 
Πώς διαχειριζόμαστε μια τέτοια αποκαρδιωτική επικοινωνία, που συχνά μας κάνει να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε αξία - στην περίπτωση που ο άλλος στρέφει αλλού την προσοχή του σε πρώτη ευκαιρία - ή ότι είμαστε άδεια δοχεία που πετά μέσα τους ο υποτιθέμενος συνομιλητής μας ό,τι έχει και δεν έχει εντελώς εγωιστικά;





@ Όποιος επιθυμεί να δει πόσο καλός ακροατής είναι, μπορεί να πατήσει εδώ.






26 σχόλια:

  1. Γενικά ακούω. Με ενοχλούν όμως οι άνθρωποι που συνηθίζουν να εξομολογούνται, να κλαίγονται ή να γκρινιάζουν διαρκώς, μόνο και μόνο για να έχουν ακροατήριο, χωρίς να εφαρμόζουν καμιά συμβουλή και χωρίς να καταβάλλουν καμία προσπάθεια για βελτίωση.
    Όσο για το πόσο καλοί ακροατές είμαστε, νομίζω πως 20 χρόνια τώρα, τα βοθροκάναλα μάς έχουν εκπαιδεύσει να ακούμε μόνο τον εαυτό μας, διακόπτοντας τον συνομιλητή μας.
    Μιλάμε όλοι μαζί και τελικά δεν καταλήγουμε πουθενά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την γκρίνια δεν την αντέχω ούτε εγώ και ειδικά όταν εκείνος που συνεχώς παραπονιέται δεν κάνει βήμα, για να αλλάξει κάτι απ' όσα τον ταλαιπωρούν. Άσε που στην ουσία έχουν κλείσει τις ακουστικές οδούς!
      Τα κανάλια είναι ένα απέραντο σκουπιδαριό, που βρωμίζει τ' αυτιά και τα μάτια μας και μας μαθαίνει τους χειρότερους τρόπους επικοινωνίας. Τόσα χρόνια αυτό έχει εμπεδωθεί για τα καλά!
      Είμαστε σίγουρα ο τόπος της ασυνεννοησίας και κρατάμε πρώτες θέσεις παγκοσμίως πολλά χρόνια! Εγωισμός και αδιαφορία για το κοινό καλό!

      Διαγραφή
  2. Γενικά έχουμε ξεχάσει τις αισθήσεις μας Γλάυκη μου!
    Δεν ακούμε, δεν βλέπουμε, δεν νοιώθουμε τίποτα!
    Δεν έχω καταλάβει πότε ακριβώς τις χάσαμε αλλά αν προσπαθήσουμε θα τις ξαναβρούμε.
    Εκεί είναι και μπορούν να μας βοηθήσουν σε πολλά πράγματα.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συναγερμός πρέπει να βαρέσει, για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο του εαυτούλη μας! Κλεισμένοι μες στο κλουβί του Εγώ μας αρμενίζουμε φυτοζωώντας!
      Ελπίζω να γίνει κάποια στιγμή όπως τα λες!
      Τότε θα αλλάξουμε πολλές καταστάσεις που μας βασανίζουν!
      Καλησπέρα, Έλενά μου!

      Διαγραφή
  3. εγώ δεν κατανόησα ΠΟΤΕ πως μερικοί άνθρωποι την ώρα που συνομιλούν συμφωνούν και διαφωνούν επί παντός επιστητού. ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΩ ΧΡΟΝΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ των ζητημάτων. μου φαίνεται ότι τα κάνουν ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το παν είναι το φαίνεσθαι κι έχει περάσει σε όλες τις αλληλεπιδράσεις μας.
      Αν μας ενδιέφερε η ουσία, οι τρόποι επικοινωνίας μας θα ήταν αληθινοί και αποτελεσματικοί. Θα είχαμε καταφέρει να δώσουμε λύσεις ίσως και σ' αυτά που ζούμε τώρα ή μπορεί να τα είχαμε αποφύγει κιόλας!
      Όλοι μιλάνε απλά για να μιλάνε, διότι έτσι δηλώνουν την ύπαρξή τους!
      Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.

      Διαγραφή
  4. Έκανα το τεστ, αν και η καλύτερη "σφυγμομέτρηση" είσαι εσύ η ίδια, να μου πεις (να μάθω κι εγώ) αν ξέρω να ακούω κι όχι μόνο να μιλάω.. :)) Καλημερούδια και φιλιά και καλή εβδομάδα Γλαύκη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακούς πάρα πολύ καλά! Να είσαι σίγουρη!
      Κάνουμε διάλογο πάντα και μάλιστα ουσιαστικό, όχι πατατιές...
      Το τεστ δεν ξέρω αν είναι σίγουρα οκ...
      Φιλιά πολλά και καλησπερούδια!!!

      Διαγραφή
  5. Λόγω σπουδών έμαθα να ακούω.Να παρατηρώ.
    Σε στιγμές κρίσεις που ο άλλος με χρειάζεται είμαι εκεί και προσπαθώ να είμαι με όλο μου το είναι, αλλιώς δεν γίνεται!
    Πολλές φορές και το να ακούσεις μόνο είναι σπουδαίο! Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και συμβουλές για να δείξεις έμπρακτα την υποστήριξη σου.
    Ακόμα και μια αγκαλιά μπορεί να πει περισσότερα.

    Κάποτε ευχαρίστησα τον ανιψιό μου (μαθητής μαθητής ακόμα γ΄ γυμνασίου τότε) γιατί ερχόταν τον καιρό που είχα χωρίσει και περνούσα κατάθλιψη να με βοηθήσει.
    -Μα δεν έκανα κάτι, δεν ήξερα. Μόνο τον ώμο μου σου έδινα κι έκλαιγες!
    Μερικές φορές ένας ώμος για να κλάψουμε είναι ο΄,τι χρειαζόμαστε!

    Τώρα στον γραπτό επειδή λείπει η οπτική επικοινωνία αλλά και ο πραγματικός χρόνος συζήτησης είναι εύκολο να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Τ μόνο που έχω να πω είναι να μην προτρέχουμε. Αν δεν είμαστε σίγουροι ας ρωτάμε. Μπορεί να δημιουργηθούν πολλές παρανοήσεις από έλλειψη στοιχείων ή βιαστικού συμπεράσματος!
    Καλή εβδομάδα Γλαύκη μου!

    υγ: το τσετ για μένα έπεσε έξω! ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα, Αριστάκι μου, με την στάση σου ως ακροάτρια κι έχω εξασκηθεί κι εγώ αρκετά να παρακολουθώ και να επεξεργάζομαι σε βάθος όσα προσλαμβάνω με σκοπό να προσφέρω ό,τι μπορώ στον συνομιλητή μου ή όποιον με έχει ανάγκη ή να συμβάλω ουσιαστικά στην επίλυση κάποιου ζητήματος. Λίγες στιγμές είμαι βιαστική όχι όμως αδιάφορη.
      Αυτόν τον ώμο τον είχα και τη συμπαράσταση μέσα στη σιωπή... Την πρόσφερα αντίστοιχα κι εγώ όταν υπήρξε ανάγκη! Είναι πολύ πιο σπουδαία μια τέτοια στάση ή απόλυτα αναγκαία κάποιες φορές!

      Στον γραπτό λόγο είναι πολύ συχνό φαινόμενο να παρεξηγούνται όσα γράφει κάποιος, γιατί θα πρέπει να γίνεσαι πολύ σαφής μέσα από όσα λες και φυσικά παίζει ρόλο η προσοχή που θα δείξει ο αναγνώστης. Πολλές φορές διαβάζουμε βιαστικά ειδικά εδώ στα μπλογκ, διότι δεν επισκεπτόμαστε μόνο ένα ή δύο. Είναι ένας λόγος που δεν ήθελα να επισκέπτομαι πολλούς φίλους, γιατί φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να διαθέσω τον χρόνο που αξίζει στον καθένα και τελικά η αλήθεια είναι ότι ζορίζομαι ακόμα και στους λίγους που πηγαίνω.
      Βρε από πού ξεκίνησα και πού έχω φτάσει... Επισκεπτόμουν μόνο ένα μπλογκ πριν δύο χρόνια, έπειτα συνολκά τέσσερα και στη συνέχεια έγιναν περισσότερα... συν τη διαχείριση του δικού μου... ε ρε χρόνος...!!!
      Καλό σου απόγευμα!

      υ.γ.
      Βρε ποιο "τσετ" ή τζετ... χαχαχα!!! Να σε πειράξω λίγο... τι μόνο εγώ θα κάνω λάθη και αναγραμματισμούς μες στη βιάση και την παρορμητικότητά μου!
      Το τεστ δεν ξέρω αν είναι τελικά και πολύ οκ...

      Διαγραφή
  6. Καλη βδομαδα,κι απο μενα....
    Εμενα η γνωμη μου ειναι..Οτι στην κουβεντα πανω..
    Υπαρχει ο κακος εγωισμος..Οπου βλεπουμε το σφαλμα μας..Αλλα δεν θελουμε να το παραδεχθουμε,για να μην φανουμε ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ...!!!
    Αντιθετα,νομιζω..Οτι καποιος που παραδεχεται τα σφαλματα του...
    Τα λαθη του...
    Αυτος ειναι ανωτερος ανθρωπος....!!

    Τωρα..Στο θεμα της ΓΡΙΝΙΑΣ....
    Θα συμφωνησω με τον ΛΩΤΟΦΑΓΟ...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το κόμπλεξ της κατωτερότητας θα μας φάει ως λαό!
      Μην τυχόν και φανούμε μικροί και λίγοι... και τελικά με αυτή την έννοια μένουμε πραγματικά μικροί και λίγοι!

      Η γκρίνια δεν υποφέρεται και όποιος κάνει μόνο αυτό και τίποτε άλλο δεν θέλει να στριμωχτεί, για να ξεπεράσει τα προβλήματά του ούτε μόνος ούτε με βοήθεια ή μπορεί να θέλει να τον προσέχουν κιόλας... Σίγουρα δεν έχει μάθει την υπομονή και δεν έχει δει μέσα του!

      Διαγραφή
  7. Ωραίο θέμα Γλαύκη.
    Ο Τρόπος που ο κάθε άνθρωπος προσεγγίζει το θέμα ενός διαλόγου, μιας συζήτησης φανερώνει μια σειρά πράματα από τον κόσμο και τις αξίες του.
    Μέσα στη κουβέντα βλέπεις ολάκερη την ακτινογραφία ενός ανθρώπου.
    Και βέβαια την θεωρώ χρήσιμη απόλυτα για να ξεκλειδώσεις καρδιές και σκέψεις.
    Καλή σου βδομάδα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν είναι κάποιος παρατηρητικός, μπορεί σχετικά εύκολα να αντιληφθεί τις προθέσεις και ένα μέρος της προσωπικότητας του συνομιλητή του. Πέρα από το λεκτικό μέρος είναι σημαντικό και το εξωλεκτικό!
      Όλα αυτά βοηθούν να αποφύγεις επικίνδυνες ή ανούσιες καταστάσεις, αλλά και να πλησιάσεις ακόμα περισσότερο όσους αξίζουν ή σου ταιριάζουν!
      Καλό σου απόγευμα, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  8. Η επικοινωνία Γλαύκη μου χρειάζεται "ψυχανέμισμα". Κάποιοι έχουν το χάρισμα και την διάθεση να το εκπαιδεύσουν αυτό, κάποιοι άλλοι είναι απλά "άχρηστοι" και απαιτούν όλο τον κόσμο στα πόδια τους.
    Μαθαίνει κάποιος να απομακρύνει τους τελευταίους και να ενδιαφέρεται για το πως θα εκπαιδευτεί καλύτερα στην "επικοινωνία".
    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο κουραστικοί είναι όλοι όσοι απαιτούν τον κόσμο στα πόδια τους!!!
      Μια ολοκληρωμένη και αληθινή επικοινωνία πλάθει έναν καλύτερο κόσμο!
      Καλησπέρα, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  9. Μεγάλη και σοβαρή κουβέντα άνοιξες. Ένα θέμα από αυτά που λέμε «μη … τζιζ»! Να την κάνουμε όμως.
    Σε μια ειλικρινή σχέση μεταξύ ανθρώπων οι παρεξηγήσεις ή δεν δημιουργούνται ή ξεδιαλύνονται άνετα. Όταν δηλαδή γνωρίζεις στ’ αλήθεια τον άλλον - και όχι όταν νομίζεις πως τον γνωρίζεις - είναι πραγματικά δύσκολο να υπάρξουν συγκρούσεις, άξιες λόγου εννοώ. Αντίθετα, όταν νομίζεις πως ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου είναι πολύ πιο εύκολο και να πικραθείς και να απογοητευτείς και να τρομάξεις με τις αντιδράσεις του που δεν περίμενες.
    Η συζήτηση και η ειλικρινής προσπάθεια αλληλοκατανόησης θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πριν όμως αυτής πρέπει να προηγηθεί και μια καλή αυτοκριτική. Να αναλογιστεί ο καθένας μήπως αυτός είναι ο φταίχτης που η συζήτηση πήρε λάθος δρόμο; Μήπως αυτός προκάλεσε την …«έκρηξη»;
    Γιατί είναι εύκολο να βλέπουμε μοναχά στον άλλον τις ευθύνες. Το κάνουμε όλοι, με μεγάλη επιτυχία μπορώ να πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα έλεγα καλύτερα όταν θέλεις να μάθεις περισσότερο τον άλλο, βρίσκεις τρόπο να επικοινωνήσεις σοβαρά χωρίς παρεξηγήσεις ή μπορείς να τις προσπερνάς πιο εύκολα. Είναι ανθρώπινο να υπάρχουν παρεξηγήσεις κάποιες στιγμές, διότι έχουμε τόσα στο κεφάλι μας ο καθένας που εύκολα μπορούν να μας αποπροσανατολίσουν πάνω σε μια συζήτηση.
      Όλα έχουν να κάνουν κατά πόσο θέλουμε κάτι, σε άλλη περίπτωση μάς περνούν όλα αδιάφορα και μένουμε κλεισμένοι στον μικρόκοσμο του εαυτού μας.
      Η συγνώμη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν και η κατανόηση από την άλλη πλευρά. Αντιλαμβανόμενοι τα σφάλματά μας μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι, αλλιώς καθηλωνόμαστε εντός κι επί τ' αυτά δημιουργώντας προβλήματα σ' εμάς, στους άλλους και προκαλώντας πολύ συχνά ρήξεις...
      Ναι, υπάρχουν φορές που μπορεί κάποια συμπεριφορά να μας ξαφνιάσει από άτομο που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε, όμως αν έχουμε εντοπίσει πολύ καλές πλευρές του, καλό είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω, για να δούμε για ποιο λόγο είχε αυτή την αντίδραση. Πάντα υπάρχει κάτι που ίσως δεν έχουμε δει. Ελικρίνεια και αλληλοκατανόηση, λοιπόν!
      Καλό σου απόγευμα, Πέτρο μου!

      Διαγραφή
  10. Μα ότι είμαι σήμερα, το οφείλω στην καλή ακοή μου.
    Ακούω την αγάπη που λέει κι ο Αγγελάκας... ακούω όλα και όλους που θεωρώ πως θα με πάνε ένα βήμα παραπέρα. Και τους ευγνωμονώ γι αυτό.
    Στους πομπούς που νιώθω πως δεν εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα με τη δική μου, κάνω ότι και στην τηλεόραση. Τους βλέπω, αλλά έχω πατήσει τη "σίγαση".
    Όμορφο θέμα άνοιξες. "Ακούω" με προσοχή τους συνομιλητές ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με βρίσκει σύμφωνη κάθε σου λέξη, Μαράκι!!!
      Το θέμα έχει πολλές προεκτάσεις, καθώς επηρεάζει την εξέλιξη μιας ολόκληρης κοινωνίας όταν δεν αντιμετωπίζεται στη ρίζα του!
      Πολύ συχνά είναι καλύτερο να δείχνουμε στον άλλο τι θέλουμε με την στάση μας και όχι με τον λόγο ή τον διάλογο, διότι γίνεται πιο ηχηρό. Εξάλλου έχει αποδειχτεί ότι μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις.
      Δίνουμε το παράδειγμα, λοιπόν, όπου βρεθούμε, καλλιεργώντας τον ορθό διάλογο και αρκετοί θα ακολουθήσουν, γιατί θα δουν αποτελέσματα, θα δουν το διαφορετικό, οπότε δεν χρειάζεται να τους πείσουμε με άλλο τρόπο.

      Διαγραφή
  11. Είναι από τα πρώτα πράγματα που διακρίνονται σε έναν άνθρωπο και από εκείνα που με εξοργίζουν και με απωθούν! Να θέλει κάποιος να μιλάει και να μην ακούει! Συνήθως, φεύγω τρέχοντας!
    Πολύ μου άρεσαν οι πίνακες του Moura, δεν τον ήξερα!
    Καλο σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο παθαίνω κι εγώ!!!
      Γι' αυτό και τούτη η ανάρτηση...
      Δεν το αντέχω, καθώς σέβομαι απόλυτα τον συνομιλητή μου και είμαι υπομονετικός ακροατής, πάντα με ενδιαφέρον γι' αυτό που ακούω. Πολλές φορές μου έχει συμβεί ο άλλος ν' αδιαφορεί για ό,τι του πω ή κάποιος απέναντί του. Τόσο εαυτούληδες πια...!!! Και είναι πολλοί!!! Αηδιάζω κάθε φορά!!!
      Καλό απόγευμα και σε σένα!

      Διαγραφή
  12. Παλια ακουγα με ευχαριστηση τον αλλον
    Τωρα πολλες φορες με κουραζει
    Βεβαια δεν εχω και την απαιτηση να μ΄ακουσει κανεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις ακούσει μάλλον πολλά.
      Υπάρχουν περίοδοι στην ζωή μας που δεν θέλουμε ν' ακούμε παρά μόνο όσα μας ψιθυρίζει ή μας φωνάζει ο εαυτός μας.
      Αυτός είναι λόγος σίγουρα σοβαρός.

      Διαγραφή
  13. Το έχω παθει και εγώ να μην με προσεχουν οταν μιλάω και σταματω την συζητηση εστω και αν βρίσκομαι στην μέση της...καταλαβενουν οτι στεναχωρέθηκα... αλλα δεν μπορω να μιλω στο αέρα...το θεωρώ αγένεια.. οταν εγω ακουω προσεκτικα αυτα που λενε... δυστηχως... και τωρα με τα κινητα που ειναι και υπολογιστες... ολοι εχουν την προσοχή τους εκει και μονο εκεί.... τι κριμα για τα παιδια !!!! αυτά νομιζω οτι έχουν σταματησει προ πολλού να ακουν... Γλαύκη μου ...!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις, Ρούλα μου!
      Πολύ καλά κάνεις και διακόπτεις τη συζήτηση - μονόλογο!
      Δεν έχει κανένα νόημα μια τέτοια επικοινωνία. Ας το καταλάβουν έστω και μ' αυτό τον τρόπο όποιοι κοιτούν μόνο τον εαυτό τους.
      Όσο για τα παιδιά λυπάμαι πολύ, γιατί πράγματι δεν ακούν πια όπως παλιότερα. Δυσκολεύει σε μέγαλο βαθμό καθημερινά η επικοινωνία μαζί τους. Το σχολείο είναι μεγάλος δάσκαλος...
      Οικοδομούν έναν κόσμο μέσα από εικονικές επικοινωνίες - μονολόγους. Τι μοναξιά!
      Ας τους δείχνουμε άλλους τρόπους όποτε μπορούμε, διότι είναι ζήτημα επιβίωσης και μάλιστα ποιοτικής επιβίωσης...
      Καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.