Παρηγοριά σ' έναν πόνο που δε νιώθεις

LEONATO

But there is no such man: for, brother, men
Can counsel and speak comfort to that grief
Which they themselves not feel; but, tasting it,
Their counsel turns to passion, which before
Would give preceptial medicine to rage,
Fetter strong madness in a silken thread,
Charm ache with air and agony with words:
No, no; 'tis all men's office to speak patience
To those that wring under the load of sorrow,
But no man's virtue nor sufficiency
To be so moral when he shall endure
The like himself. Therefore give me no counsel:
My griefs cry louder than advertisement.


Λεονάτος

Οι άνθρωποι
μπορούν να δώσουν συμβουλή και παρηγόρια
στον πόνο που δεν νιώθουν οι ίδιοι. Μα αν τον δοκιμάσουν
γίνεται πάθος η σοφία τους, που πριν τη λύσσα
τη γιάτρευε με συμβουλές, την τρέλα
την έδενε με μια κλωστή μεταξωτή,
μ' αέρα ξόρκιζε τον πόνο και με λόγια
την αγωνία. Όχι, όλοι τo 'χουν υποχρέωση
να λένε υπομονή σ' εκείνους που σπαράζουν
κάτω απ' της λύπης τους το βάρος, μα κανείς
δεν έχει αυτήν την καρτερία και τη δύναμη
να συγκρατιέται όταν τραβάει ο ίδιος τέτοια.
Άσε λοιπόν τις συμβουλές· οι πόνοι μου
φωνάζουν δυνατότερα από ορμήνιες.

Σαίξπηρ, Πολύ Κακό για το Τίποτα, Ε' Πράξη, Σκηνή 1η
Μτφρ. Β. Ρώτας

 

Το μικρό απόσπασμα από το γνωστό έργο του Σάιξπηρ νομίζω ότι λέει πολλά με ελάχιστα λόγια. Όπως και ο λαός μας το έλεγε πολύ χαρακτηριστικά: "Όσοι είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λένε" και ίσως απέδιδαν το βασικό νόημα μόνο με αυτή την φράση. Συμπαραστεκόμενος κανείς απλά, σε κάποιον που πονά σε μια δύσκολη φάση της ζωής του, αισθάνεται ασφαλής, ενώ όταν βιώσει ο ίδιος τον πόνο, τότε όλα είναι εντελώς διαφορετικά. Ένας ήδη πονεμένος άνθρωπος είναι σε θέση να σταθεί κατάλληλα πλάι σε έναν άλλο που ζει στην οδύνη. 

Η συμπαράσταση απαιτεί κι αυτή ωριμότητα, υψηλό επίπεδο ενσυναίσθησης, δοτικότητα, ίσως πλούσιες εμπειρίες ζωής μα και αγάπη προς τον άνθρωπο, ως οντότητα που ζει την ύψιστη χαρά αλλά και τον άφθαστο πόνο.