Όσο περνάει ο καιρός συμβαίνουν όλο και πιο περίεργα πράγματα γύρω μας, που όσο πάει θα μοιάζεις να τα κοιτάς σαν τον χάνο ένα πράμα! Είπανε, λέει, ότι κλείδωσαν τα γάλατα (τα βρεφικά, όχι όποια κι όποια, γιατί έχουν μια διαφορά που φαίνεται στην τσέπη). Ούτε ποτά πολυτελείας να ήτανε! Αν έπιναν τέτοια τα παιδιά θα ήταν σίγουρα πιο "χαρούμενα" από κούνιας!
Σε λίγο θα δεις τα καρβέλια και τις φρατζόλες με βραχιολάκια ασφαλείας στα ράφια, τα λάχανα και τα παραπούλια στον πάγκο της λαϊκής με χρυσά λουκέτα διπλοκλειδωμένα και τα τσιπς τα διπλοφουρνισμένα να 'ναι κι αυτά αμπαρωμένα.
Δε λέω, ο κάθε μαγαζάτορας μπορεί να προστατεύσει την πραμάτεια του όπως εκείνος κρίνει καλύτερα και δε θα του κάνω εγώ κουμάντο, όμως αλλού είναι το θέμα μου. Μπορεί τα προϊόντα να κλειδώνονται (ενώ οι λογαριασμοί ξεκλειδώνονται με κυριολεκτική και μεταφορική έννοια, τα τηλέφωνα και τα προσωπικά δεδομένα επίσης) μα εκείνο που πραγματικά έχει κλειδωθεί είναι το μυαλό και η ψυχή (κι έχουν χαθεί και τα κλειδιά)!
Ένα κλείδωμα που το προκαλεί ο φόβος κι η μιζέρια. Φοβάται και πνίγεται στη μιζέρια ο ιδιοκτήτης, φοβάται και πνίγεται στη μιζέρια και ο κλέφτης. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους φυσικά. Όμως ο φόβος είναι ο κουμανταδόρος. Μια κατάντια του ανθρώπου, μια κοινωνία που έχει αποτύχει να υπάρχει με αξιοπρέπεια.
Έτσι, είπα κι εγώ να πιάσω ένα λάιτ θέμα, με λίγες θερμίδες σε σχέση με τα βαριά λιπαρά που κυκλοφορούν στην πιάτσα, για να μη χάνουμε και την φόρμα μας!
"Κλείστε πόρτες και παραθύρια...", λοιπόν, όπως λέει και ο Καραγκιόζης στην ιστορία που ήταν Γραμματέας για ένα φεγγάρι κι αυτός!
Α, ρε Καραγκιόζη, "αλητάκο"!
😎 Και μουσική με τίτλο σχετικό και χιουμοριστική από μένα ματιά, μα είδος που δε συνηθίζω...
Πόσες φορές δεν έχω και εγώ το ίδιο ερώτημα, Γλαύκη μου! Λες να πιάσεις ένα θέμα για να χαλαρώσεις και ξαφνικά ξεπηδούν ολόγυρά σου, ζητήματα που μοιάζουν με εφιάλτη να σε ζώνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα οι γυναικοκτονίες, να οι βιασμοί παιδιών, να οι παρακολουθήσεις, να η ακρίβεια, να τα κλειδωμένα τρόφιμα, να η ...Κιβωτός του τρόμου.
Δεν υπάρχει σωτηρία αγαπημένη μου φίλη εκτός αν κινητοποιηθούμε και πλέον απαιτήσουμε πλήρη διαφάνεια στη ζωή μας.
Πάω να ακούσω τη μουσική σου να χαλαρώσω λίγο. Την καλησπέρα μου.
Καμία σωτηρία δε βλέπω κι εγώ, Γιάννη, αν δεν κουνήσουμε τον πισινό μας (τον μπροστινό μας, τον πλαϊνό μας), αν δεν κουνηθούμε γενικώς.
ΔιαγραφήΒρε καταπίνουμε όλα τα παράλογα και στεκόμαστε άναυδοι. Αυτό και θέλουν φυσικά.
Τι να πω!
Θλίψη και θυμός για το πού πάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι άλλο (δεν) θα μας εκπλήξει πια;
Μάθαμε να μην παθαίνουμε καμία έκπληξη. Και μάλλον αυτός ήταν και ο στόχος τόσα χρόνια.
ΔιαγραφήΠαρότι υπάρχει υπόκωφος αναβρασμός, ανησυχώ πολύ...
Είναι ωμή βία αυτή η εικόνα με τα βραχιολάκια σε παιδικές τροφές. Κι η φράση του Καραγκιόζη ταιριάζει απόλυτα, δίκιο έχεις. Το τραγουδάκι δεν το είχα ακούσει, και ομολογώ πως με χαλάρωσε λίγο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ, Γλαύκη μου!
Ωμή βία πλέον είναι πάρα πολλά πράγματα δυστυχώς και το μέλλον εντελώς θολό και αβέβαιο!
ΔιαγραφήΗ κατηφόρα είναι δίχως φρένα...