Ένα ποίημα ήταν αφορμή για να γράψω πάλι εδώ, όμως αυτή την φορά το πήγα λίγο παραπέρα ανταμώνοντας τον λόγο με τη μουσική και την εικαστική τέχνη, όπως μου ταίριαξε εμένα στο νου φυσικά (γιατί μπορεί να είναι και άκυρος ο συνδυασμός).
Ποίηση από τον Τάσο Λειβαδίτη, έναν δημιουργό που τρέφει βαθιά επιθυμία για έναν καλύτερο κόσμο που θα περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους, έναν ποιητή που αποζητά στο έργο του με πάθος την ομορφιά της ζωής και την ευτυχία του κόσμου. Από τη μία ξεσηκώνει τους ανθρώπους να παλέψουν για ένα πιο φωτεινό μέλλον και από την άλλη συντρίβεται κάτω από την ήττα των οραμάτων του δίχως να εγκαταλείπει την αγάπη για τη ζωή. Ηρωικός μα και απίστευτα ερωτικός (πήρα λίγα στοιχεία από γραπτό αφιέρωμα στον ποιητή του Στράτου Κερσανίδη).
αφού δε σ' αγκαλιάζουν, μισώ τα μάτια μου
που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου
θα 'θελα να συντρίψω με τις γροθιές μου
τους δρόμους, τα λεωφορεία, τα τραμ
που κάποτε μας πήγαιναν στην ευτυχία
και να φτιάξω μια πόλη ερειπωμένη
απ' την πελώρια απουσία σου..."
Η μουσική πέφτει σαν βροχή να αγκαλιάσει τη γη, να αγκαλιάσει όσα δεν φτάνουν αυτά "τα χέρια" που "είναι δυο βαριά άχρηστα ζώα"...
Κι αναρωτιέται κανείς αν εκεί που υπάρχει ο έρωτας, ξεκινά ίσως και ο πόνος...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα συναισθήματα που φέρνει μαζί του μοιάζουν θάλασσα έτοιμη να πλημμυρίσει κάθε κύτταρο...
Και δεν γλιτώνει ουδείς εμπρός στην ορμή ή την ανεμπόδιστη ροή του υδάτινου στοιχείου, τόσο στην παρουσία όσο και στην απουσία...
Έπειτα από τη μελαγχολία που προκαλεί το ποίημα και οι μουσικές επιλογές, νομίζω είναι ορθή μια μικρή απόδραση πάλι μέσα από το υγρό στοιχείο της φύσης, αλλά με την αληθινή του όψη και με τη συνοδεία κατάλληλης μουσικής! Ο πίνακας μάλιστα που ταιριάζει κατά τη γνώμη μου στο μουσικό κομμάτι που ακολουθεί είναι εκείνος της αρχικής εικόνας της ανάρτησης. Έτσι, για να ακολουθήσουμε και την βαθιά πίστη του ποιητή στην ζωή, την ομορφιά και την ευτυχία που κρύβεται σε άπειρα σημεία...
@@ Όλοι οι πίνακες είναι του Alex Alemany (κλικ) , του οποίου άλλη μια όμορφη δημιουργία είχα αναρτήσει κάποιο καλοκαίρι...
Σήμερα η ανάρτησή σου είναι γεμάτη ευαισθησία, λυρισμό, ποίηση, υπέροχο αισθησιασμό και ερωτισμό και μουσική. Για την τελευταία τι να πούμε είσαι πλέον άριστη στη μουσική επιμέλεια Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Λειβαδίτης είναι τεράστια μορφή κορίτσι μου, τι να λέμε τώρα.
Στέλνω τα φιλιά και το ευχαριστώ μου γλυκιά μου για την ομορφιά που μας χάρισες.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα θερμά σου λόγια, όμως όλα αυτά που αναφέρεις ότι έχει η ανάρτηση δεν αρέσουν μάλλον και πολύ. Αν και την έφτιαξα εμπνεόμενη από το ποίημα και τους πίνακες να σου πω την αλήθεια. Στο ποίημα έπεσα τυχαία επάνω ψάχνοντας για εικόνες που ήθελα για άσχετο λόγο κι έτσι το θυμήθηκα.
ΔιαγραφήΤελοσπάντων, προσωπικά το ευχαριστήθηκα καθώς έφτιαχνα όλο το παραπάνω και αφού το απόλαυσε ο πιστός αναγνώστης μου, νομίζω ότι φτάνει και περισσεύει. Εδώ θα είναι επίσης για κάθε ενδιαφερόμενο στην πορεία.
Ο Λειβαδίτης πάνω απ' όλα εκπέμπει ανθρωπιά.
Να περνάς ωραία!
Τι εννοείς δεν αρέσουν Γλαύκη μου; Πως είναι δυνατόν; Πως το βγάζεις αυτό; Για τον Λειβαδίτη τι να πω, τεράστια μορφή.
ΔιαγραφήΣε φιλώ κοπέλα μου.
Καλημέρα, Γιάννη!
ΔιαγραφήΜάλλον, επαναλαμβάνομαι κάποιες στιγμές και ίσως αυτό κουράζει τους επισκέπτες. Βρίσκομαι σε κάπως παράξενη φάση και διάθεση.
Να είσαι καλά!