Όλα είναι μια ιδέα που..."κάνει φτερά"

Το θέμα αυτής της ανάρτησης είναι μια ιδέα που μπορεί να έχει κανείς, συχνά πρωτότυπη , η οποία εν ριπή οφθαλμού γίνεται ιδέα κάποιου άλλου ή πολλών στη σειρά. Είναι σαν να μην προλαβαίνει κανείς να "αγιάσει", που λένε, να χαρεί για αυτό που σκέφτηκε ή μερικές φορές με κόπο και αγάπη δημιούργησε κι έρχεται ένας τυχαίος να του την αρπάξει μέσα από τα χέρια του ως τρόπαιο. Μάλιστα, δεν του αρκεί που την "κλέβει", αλλά την παρουσιάζει και ως δική του.

Είναι ένα ιδιαίτερο φαινόμενο της εποχής, καθώς όλοι έχουν άμεση κι εύκολη πρόσβαση στα πάντα μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας. Ανέκαθεν ο άνθρωπος έπαιρνε τις ιδέες άλλων και τις οικειοποιούνταν. Ο συνηθέστερος χώρος που συνέβαινε κάτι τέτοιο ήταν η εργασία, όπου ο ανώτερος σε ιεραρχία εμφάνιζε ως αποκλειστική ιδέα του, την ιδέα ενός υπαλλήλου του. Φυσικά, εξακολουθεί να παρατηρείται αυτό σε κάθε επαγγελματικό χώρο, ίσως και με πιο άγριες διαθέσεις. Εννοείται ότι δεν παραμένουν αμέτοχοι και οι συνάδελφοι.

Αρπαγή ιδεών χωρίς καμία αναφορά δυστυχώς γίνεται παντού γύρω μας από τα πιο απλά πράγματα έως τα αρκετά σοβαρά. Όπως, κάποτε για παράδειγμα, ως έφηβος φορούσες το παλτό του μπαμπά (γιατί δεν είχες ποικιλία δικών σου ρούχων και αυτοσχεδίαζες) κι έβλεπες στη συνέχεια να το κάνουν πόσες άλλες φιλενάδες (με πλούσια γκαρνταρόμπα), λέγοντας μάλιστα ότι το σκέφτηκαν εκείνες... Κάτι σοβαρότερο είναι για παράδειγμα όταν έχεις ασχοληθεί στον τομέα σου με κάτι πρωτοποριακό (έστω για τον τόπο σου) κάνοντας αναφορά από την αρχή των πηγών μελέτης σου και των μέσων που χρησιμοποίησες και να βλέπεις άλλους έπειτα από λίγα χρόνια να παρουσιάζουν με θράσος μέρος της δουλειάς σου ως κάτι δικό τους (δε συζητάμε για αναφορά πηγών).
Τα παραπάνω είναι δύο τυχαία προσωπικά παραδείγματα μέσα σε πολλά άλλα, όπως και ο καθένας θα έχει να μοιραστεί από τις εμπειρίες που είχε στη ζωή του. 

 

Η ανταλλαγή ιδεών πάνω σε οποιοδήποτε τομέα θεωρείται πολύ σημαντική, καθώς είναι ο τρόπος για να υπάρξει πρόοδος. Είναι κάτι με το οποίο ταυτίζομαι και γι' αυτό δεν είχα ποτέ δισταγμό ή άρνηση να μοιράζομαι το υλικό της δουλειάς μου με συναδέλφους μου - και να ομολογώ παράλληλα ότι κάτι το δανείστηκα και την προέλευσή του, σε αντίθεση με πολλούς που όχι μόνο δεν μοιράζονται τίποτε αλλά με την πρώτη ευκαιρία αρπάζουν όσα βρουν κομπάζοντας κιόλας ότι είχαν εξαιρετικές ιδέες, τις οποίες (με αφέλεια) δεν είναι καν σε θέση να στηρίξουν επαρκώς. Με λίγα λόγια καλύτερα να μην τις είχαν πάρει, γιατί ίσως βλάψουν παρά θα ωφελήσουν.

Στη σημερινή εποχή ειδικά λόγω της ταχύτατης ενημέρωσης και του τρόπου που διαμοιράζεται η πληροφορία φτάσαμε να "μαϊμουδίζουμε" σε βαθμό "κακουργήματος".

Το μεγάλο δε πανηγύρι λαμβάνει χώρα στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης (ακόμα κι από εδώ που επικοινωνούμε αυτή τη στιγμή). Πράγματι, συχνά θα υπάρξει ταύτιση ιδεών ανάμεσα σε κάποιους ανθρώπους κι ας μην έχουν ανταλλάξει μεταξύ τους ούτε κουβέντα και είναι κάτι πολύ φυσιολογικό κι όμορφο, όμως όταν παρατηρεί κανείς αρκετές δικές του ιδέες μα και ιδιαίτερα προσωπικά "κολλήματα" να παρουσιάζονται ως ιδέες ή μεγάλες αγάπες κάποιου άλλου, τότε μάλλον κάπως ανησυχείς, γιατί ο κόσμος "στέρεψε" από ιδέες και δικό του χαρακτήρα...

@@ Κάτι άσχετο για το οποίο μόλις ενημερώθηκα... Βρε κάτι "φούσκες" που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας (Μόνικα στο Ζάππειο μια μέρα...) και σε κάνουν να αναθεωρείς εντελώς που τους έδωσες χώρο εδώ μέσα (και ίσως σε πόσους άλλους που μετά μαθαίνεις). Όμως έτσι είναι, ας πάει και το παλιάμπελο, μα άλλη δεν έχει.