Οι "πειρατές" της καρδιάς...

Υπάρχουν πειρατές και "πειρατές" στην ιστορία του ανθρώπου. 

Αυτοί που πλέουν στις "θάλασσες του κόσμου" και σαρώνουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους χωρίς καμιά αναστολή, επιδεικνύοντας μάλιστα κάθε βαρβαρότητα που μπορεί να συλλάβει ο νους του ανθρώπου. Πάντα εαυτούληδες τυχοδιώκτες έως χυδαίοι και ψυχροί εγκληματίες, που δε διστάζουν να πουλούν στα σκλαβοπάζαρα ανθρώπινες ψυχές. Που δεν αισθάνονται καμιά ντροπή να μπουκάρουν σε ξένους τόπους και να αρπάζουν ό,τι επιθυμήσουν, να σφάζουν, να παραπλανούν ξεδιάντροπα, να ληστεύουν και να καταστρέφουν ασύστολα τον πλανήτη που τους δίνει ζωή σαν να μην υπάρχει αύριο. Όπως λέει και ο λαός μας "ό,τι φάμε , ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας". Κάθε τους κίνηση μια κυνική συναλλαγή και τίποτε παραπάνω.
Αυτοί είναι οι πειρατές της παγκόσμιας οικονομίας, πολιτικής και άξεστης κοινωνίας.

Υπάρχουν και οι άλλοι "πειρατές" όμως ευτυχώς... εκείνοι της καρδιάς! 
Είναι αυτοί που δείχνει η προηγούμενη εικόνα. Αναφέρομαι φυσικά στα παιδιά, με αφορμή τη σημερινή ημέρα, όπου για ακόμη μια φορά μου κούρσεψαν την καρδιά. Το κάνουν συχνά με τη στάση, τη σκέψη και τη δράση που θα επιδείξουν είτε απέναντί μου είτε μεταξύ τους ή σε άλλους στη σχολική μας κοινότητα. Ήθελαν να δείξουν και πάλι στη δασκάλα τους πως είναι μια δυνατή ομάδα που νοιάζεται και θέλει να δώσει χαρά και χαμόγελο στην αγαπημένη κυρία. Και δεν έφτανε αυτό στο σχολείο, αλλά είχα συνέχεια και στο σπίτι όπου πέρασαν κάποιοι περσινοί μαθητές (γυμνασιόπαιδα πια), έτσι για να ευχηθούν και μόνο.
Είναι εξαιρετικοί "πειρατές", καθώς γνωρίζουν να αρπάζουν ό,τι τους προσφερθεί, ρουφούν σαν μαγικά σφουγγάρια (όχι το αίμα των άλλων) και το επιστρέφουν σε κάθε ευκαιρία με τον πιο θαυμάσιο τρόπο - στην ασθένεια, την όποια ανημπόρια του άλλου, στη δράση για έναν κοινό σκοπό, στη δημιουργία και την έκφραση, στην χαρά και τη διασκέδαση.
Ως "πειρατές", εννοείται ότι θα κάνουν ταρζανιές (μου αρέσει πολύ να το λέω αυτό) και λοιπές αταξίες-αναρχίες, οι οποίες είναι πάντα έναυσμα για... μάθημα.
Μα κανείς δεν μπορεί να μην υποκλιθεί στο μεγαλείο της ψυχής τους, που εκείνη ξέρει να δίνει αυθόρμητα και πηγαία αγάπη.

Υποκλίνομαι, λοιπόν, στους μικρούς "πειρατές", στους οποίους έχω αναλάβει ως χρέος να μεταλαμπαδεύω πολλά κόλπα μιας άλλου είδους πειρατείας..., ώστε να γίνουν "πειρατές" - αντίπαλοι των βάρβαρων, κυνικών και χυδαίων, εκείνων που λεηλατούν μυαλά, ψυχές, σώματα και τόπους.
Είναι τα μοναδικά αλλά πολύ ισχυρά όπλα που έχουμε στα χέρια μας, είναι και αυτά που πραγματικά φοβούνται οι φοβεροί και τρομεροί αντίπαλοι, γι' αυτό παλεύουν να τα εξολοθρεύσουν με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο.
Ίσως επαναλαμβάνομαι αναφερόμενη στα παιδιά για πολλοστή φορά, όμως με... προκαλούν και νομίζω ότι αξίζει.

Ας γίνουμε αληθινοί "πειρατές" ψυχών, λοιπόν, γιατί έτσι ίσως βρούμε θησαυρό κι όχι άνθρακα!

                                                                  

                                         Καλό μήνα!
                        Και όσα είπα δεν ήταν ψέματα...