" Μια ποια στάση να πάρω, ανφάς, προφίλ, τρία τέταρτα, ανάσκελα να κοιτώ ηδονικά το ταβάνι, πλάι να ξαπλώνω νωχελικά, μπρούμυτα με το κεφάλι ελαφρά ανασηκωμένο;
Προσοχή μόνο να μην την τραβήξω από πολύ κοντά και βγω σαν τερατάκι παραμορφωμένο!
Να βγάλω κώλο ή βυζί έξω; Να στηθώ σε πόζα πλαϊνή ολόσωμη να δείχνουν πιο λεπτά τα μπούτια, α, και την κοιλιά να μην ξεχάσω να ρουφήξω, ε, μα δίκιο δεν έχω; Πώς να βγω στα social, σαν πατσαβούρα; Δε λέει!
Τα φίλτρα να μην ξεχάσω, ένα πρόσωπο έχουμε στην κοινωνία και πρέπει να είναι "τζάμι"!
Πριν ένα μήνα είχα πάρει πολλά like και comments ανέβηκα σκάλες λέμε γι' αυτή την τραβηγμένη photo κάπως από πάνω, κοιτώντας με νόημα τον φακό του κινητού. Έφευγε λίγο από την παραμόρφωση, αλλά τι με νοιάζει αφού άρεσε; Τρέξανε όλοι να μου γράψουν πόσο κουκλίτσα είμαι, τα πουλάκια μου! Αμέσως, μάλιστα, χωρίς ανάσα! Έτσι είναι αυτά, από την παραγωγή στην κατανάλωση, για να περνά η ώρα...
Τώρα ετοίμασα μία, μπουκιά και συχώριο! Θα σκάσουνε οι φιλενάδες και οι πρώην από τη ζήλια τους! Ποζάρω με χαμόγελο γεμάτο υπονοούμενα στο αγαπημένο μπαράκι του... εκείνου του χαμένου κορμιού, του Τάκη, ντε! Αμ, τι, δε θα πεθάνουμε για δαύτον κιόλας! Δεν αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα μόνο τις photos του προφίλ μας κάθε εβδομάδα, άντε μήνα, μα και τους άντρες! Όχι, παίζουμε!
Εντάξει, ας είναι αυτά τα "πουκάμισα" έστω με τα like και τα comments παρόντες. Με βλέπουν και αρέσω, ε, αυτό φτάνει. Τι; Δε φτάνει; Άσε, από κοντά δεν πλησιάζει ούτε μύγα, όλοι μουρόχαβλα είναι! "
Εννοείται ότι τα παραπάνω δεν αφορούν όσους έχουν μια απλή φωτογραφία στο προφίλ τους, κάτι το οποίο είναι λογικό για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για εκείνον που το επιθυμεί.
Το λίγο πικρό κείμενο που προηγήθηκε αφορά σε μία μάστιγα, μέσα σε πολλές της σύγχρονης εποχής, η οποία προκαλεί κυρίως λύπη. Δυστυχώς πίσω από όλο αυτό διακρίνει κανείς στοιχεία ανασφάλειας, ψυχικού κενού, ακόμα και κατάθλιψης. Ειδικά σε νεαρότερες ηλικίες η κατάσταση έχει ήδη εξελιχθεί σε υπερβολικό βαθμό ιδιαίτερα στο fb και το instagram. Όλα αυτά για ένα τίποτα και υπό καθεστώς σχεδόν υστερίας. Όπως πάντα τα παιδιά και οι έφηβοι είναι τα εύκολα θύματα οποιασδήποτε μόδας και οι γονείς απόντες...
Μια που αναφέρθηκα στους γονείς και την ευθύνη που φέρουν, δεν είναι τυχαίο που έχουν φτάσει εδώ τα πράγματα, καθώς είτε οι ίδιοι πράττουν με παρόμοιο τρόπο στα προαναφερθέντα μέσα είτε αδιαφορούν.
Ενώ για τους νέους είναι δικαιολογημένο κάτι τέτοιο, για τους ενήλικες είναι;
Ακολουθεί ένα άρθρο που ίσως έχει ενδιαφέρον. Μιλά για έρευνα στις ΗΠΑ, όμως όσα περιγράφει δεν είναι μόνο εκεί, είναι και δίπλα μας...
Τα φίλτρα να μην ξεχάσω, ένα πρόσωπο έχουμε στην κοινωνία και πρέπει να είναι "τζάμι"!
Πριν ένα μήνα είχα πάρει πολλά like και comments ανέβηκα σκάλες λέμε γι' αυτή την τραβηγμένη photo κάπως από πάνω, κοιτώντας με νόημα τον φακό του κινητού. Έφευγε λίγο από την παραμόρφωση, αλλά τι με νοιάζει αφού άρεσε; Τρέξανε όλοι να μου γράψουν πόσο κουκλίτσα είμαι, τα πουλάκια μου! Αμέσως, μάλιστα, χωρίς ανάσα! Έτσι είναι αυτά, από την παραγωγή στην κατανάλωση, για να περνά η ώρα...
Τώρα ετοίμασα μία, μπουκιά και συχώριο! Θα σκάσουνε οι φιλενάδες και οι πρώην από τη ζήλια τους! Ποζάρω με χαμόγελο γεμάτο υπονοούμενα στο αγαπημένο μπαράκι του... εκείνου του χαμένου κορμιού, του Τάκη, ντε! Αμ, τι, δε θα πεθάνουμε για δαύτον κιόλας! Δεν αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα μόνο τις photos του προφίλ μας κάθε εβδομάδα, άντε μήνα, μα και τους άντρες! Όχι, παίζουμε!
Εντάξει, ας είναι αυτά τα "πουκάμισα" έστω με τα like και τα comments παρόντες. Με βλέπουν και αρέσω, ε, αυτό φτάνει. Τι; Δε φτάνει; Άσε, από κοντά δεν πλησιάζει ούτε μύγα, όλοι μουρόχαβλα είναι! "
Εννοείται ότι τα παραπάνω δεν αφορούν όσους έχουν μια απλή φωτογραφία στο προφίλ τους, κάτι το οποίο είναι λογικό για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για εκείνον που το επιθυμεί.
Το λίγο πικρό κείμενο που προηγήθηκε αφορά σε μία μάστιγα, μέσα σε πολλές της σύγχρονης εποχής, η οποία προκαλεί κυρίως λύπη. Δυστυχώς πίσω από όλο αυτό διακρίνει κανείς στοιχεία ανασφάλειας, ψυχικού κενού, ακόμα και κατάθλιψης. Ειδικά σε νεαρότερες ηλικίες η κατάσταση έχει ήδη εξελιχθεί σε υπερβολικό βαθμό ιδιαίτερα στο fb και το instagram. Όλα αυτά για ένα τίποτα και υπό καθεστώς σχεδόν υστερίας. Όπως πάντα τα παιδιά και οι έφηβοι είναι τα εύκολα θύματα οποιασδήποτε μόδας και οι γονείς απόντες...
Μια που αναφέρθηκα στους γονείς και την ευθύνη που φέρουν, δεν είναι τυχαίο που έχουν φτάσει εδώ τα πράγματα, καθώς είτε οι ίδιοι πράττουν με παρόμοιο τρόπο στα προαναφερθέντα μέσα είτε αδιαφορούν.
Ενώ για τους νέους είναι δικαιολογημένο κάτι τέτοιο, για τους ενήλικες είναι;
Ακολουθεί ένα άρθρο που ίσως έχει ενδιαφέρον. Μιλά για έρευνα στις ΗΠΑ, όμως όσα περιγράφει δεν είναι μόνο εκεί, είναι και δίπλα μας...
Γλαύκη απόλαυσα τους Cutting Crew. Είναι της εποχής μου. Εγώ απέχω από το FB και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από άποψη. Δυστυχώς όμως οι σημερινοί έφηβοι και νέοι έχουν μπλεχτεί στα δίχτυα τους. Οι καιροί αλλάζουν. Είναι όμως προς το καλύτερο?
ΑπάντησηΔιαγραφήMia, το ίδιο κάνω κι εγώ, καθώς δεν ασχολούμαι με τα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πέρα του ιστολόγιου. Το θεωρώ αδιάφορο, υπερβολή και χάσιμο χρόνου, Δεν έχω να δείξω τίποτε σε κανέναν όπως και δεν με ενδιαφέρει να βλέπω κανενός άλλου την ζωή.
ΔιαγραφήΜε τα παιδιά είναι μεγάλο ζήτημα και απαιτείται εκπαίδευση ως προς την χρήση των μέσων. Δυστυχώς ο κλήρος πέφτει στις περισσότερες περιπτώσεις στο σχολείο, καθώς οι γονείς τα χρησιμοποιούν με τον ίδιο υπερβολικό κενό τρόπο, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη δουλειά των εκπαιδευτικών (αυτών που δεν τα χρησιμοποιούν φυσικά παρομοίως). Οπότε πώς θα τους μάθουν τη σωστή χρήση;
Προς το χειρότερο αλλάζουν οι καιροί...
Όμορφη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Να είσαι καλά, Έλενα.
ΔιαγραφήΜοιραζόμαστε τους ίδιους προβληματισμούς Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε (μιλώ για τα πρώτα χρόνια του φθηνού ίντερνετ για όλους) οι περισσότεροι μπορεί, αρχάριοι γαρ, να κάναμε και καμιά ... βλακεία. Μεγαλώνουμε όμως, μαθαίνουμε, θα πρέπει να ωριμάζουμε λογικά...
Λογικά είπα... Αμ, δεν γίνεται έτσι δυστυχώς....
Ναι, δε γίνεται έτσι και ήρθε και η κρίση και το απογείωσε σε πολλούς τομείς. Ως κυματοθραύστες στο σχολείο είμαστε οι πρώτοι που τα βλέπουμε και πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε όλα, δυστυχώς.
ΔιαγραφήΔύσκολοι καιροί για πολύ ικανούς λύτες...
Μέσα σ' αυτή την υπερέκθεση εξωτερικής εμφάνισης και προβολής "πού πήγα" και "τι έφαγα", θα προσθέσω και τους διασυρμούς μέχρι πρότινος φίλων. Μου τα έλεγε μια κυρία, που το επίκεντρο ήταν η κόρη της (ηλικίες δευτέρας γυμνασίου), κι έφριξα. Αυτά είναι τα άτομα που θα βγουν μεθαύριο και θα πηγαίνει το κατινιλίκι και η ρηχότητα σύννεφο. Απ' όλα έχει ο μπαχτσές, και σίγουρα δεν υπάρχει τίποτε καλό από κάτω εάν κάτσεις και το σκαλίσεις - σε όλη την ηλικιακή γκάμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μεγάλο μέρος δηλαδή της αυριανής κοινωνίας. Καταλήγει ανεξέλεγκτο στις μικρές ηλικίες, διότι οι γονείς είναι απόντες και επιμένω σ' αυτό. Είναι απόλυτα υπεύθυνοι κι έπειτα ζητούν τα ρέστα από όποιον τους βρεθεί εύκαιρος.
ΔιαγραφήΣωτηρία δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν θα υπάρξει εύκολα.
Θα έβαζα "καραλάικ" στην ανάρτησή σου για να είμαστε και εντός θέματος. Κι όσο κι αν χλευάζουμε τα νέα παιδιά για την υπερέκθεσή τους στο ίντερνετ, το απογοητευτικό είναι πως οι μεγαλύτεροι (κυρίως του φύλου μας) επιδίδονται με την ίδια προσήλωση στην "κατασκευή" του προφίλ τους. Αναστήλωση πιο σωστά. Το photoshop πάει σύννεφο. Και καλά, οι ρυτίδες του προσώπου σβήνονται. Με τις ρυτίδες της ψυχής τι κάνουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ρυτίδες της ψυχής δεν επιδέχονται διορθώσεις, καθώς οι αυλακιές είναι μόνιμες πια. Όταν κι εάν ξυπνήσουν κάποτε όλοι αυτοί, ειδικά αυτές, θα είναι πολύ αργά για όλους.
ΔιαγραφήΑκόμα και στη δουλειά σε διάλειμμα ή σε κενό αρκετοί ασχολούνται με το κινητό τους, οπότε τι να πει κανείς; Φυσικά πιο παρορμητικοί μαθητές τους σχολιάζουν για τη στάση τους όταν τύχει να μπουν στο γραφείο...
"Αμάν τα καθάρματα", ίσως θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε δυστυχώς.
Σημείο των καιρών όλο αυτό Γλαύκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρών όπου κυριαρχεί το "φαίνεσθαι" έναντι του "είναι".
Καιρών όπου ο δικτυακός κόσμος αποτελεί και την νέα "αυλή" μας. Μόνο που η καινούργια αυτή αυλή είναι τεράστια, δεν είναι κλεισμένη στα σπίτια μιας γειτονιάς αλλά ...διεθνοποιείται πλέον και διαμορφώνει τα πάντα.
Ακόμα και η σύγχρονη πολιτική δράση ασκείται με ...."τιτιβίσματα".
Όπως κάθε τι στη ζωή μας, υπάρχουν δύο όψεις. Θετική και αρνητική. Το θέμα είναι η επιλογή και η αιτία της χρήσης.
Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
Αυτό κι αν είναι... με την πολιτική δράση μέσω τιτιβισμάτων! Από μόνο του τα λέει όλα κι ας μην πούμε τίποτε άλλο...
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα, Γιάννη!