Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορίες του Καφενέ: "Κυρία, σας αγαπάω!"


Το παρακάτω κείμενο είναι η συμμετοχή μου στις "Ιστορίες του Καφενέ", που διοργανώνει με επιτυχία για τρίτη φορά η...  μπουκλωτή μας φίλη Αριστέα από τον διαδικτυακό τόπο "η ζωή είναι ωραία"! Την ευχαριστούμε πολύ,  γιατί μάς βάζει σε πνευματική εγρήγορση και δημιουργικό οίστρο! Δεν καθόμαστε, λέμε...
Τις ιστορίες όλων των συμμετεχόντων στον τρίτο Καφενέ μπορείτε να τις βρείτε εδώ


 "Κυρία, σας αγαπάω!"

Ένας ήχος τηλεφώνου ήρθε να σπάσει την σιωπή τριών χρόνων. Από την άλλη πλευρά της γραμμής η νεανική, κι όχι αγορίστικη πια , φωνή ακούστηκε με θάρρος και άνεση: "Κυρία, καλησπέρα σας, είμαι ο Βασίλης. Πώς είστε;". Μετά από συνομιλία μισής ώρας ήρθε να δώσει ήχο ξανά σ' αυτή τη σιωπή μια συνάντηση που κανονίστηκε την επόμενη μέρα στο Café του πάρκου της γειτονιάς. 

Αν και ο χώρος ήταν οικείος και στους δύο, αισθάνονταν μια φυσική αμηχανία, διότι από τη μια ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχαν σε μια τέτοιου είδους έξοδο - δασκάλα με μαθητή - και από την άλλη είχαν τόσο πολύ καιρό να τα πουν. Ακόμα και την ώρα της παραγγελίας μπερδεύτηκαν, επειδή ήθελε οπωσδήποτε να την κεράσει.
 
Είχε ανάγκη να της μιλήσει, γιατί βρισκόταν σ' ένα μεταίχμιο. Έπρεπε να πάρει μια απόφαση για το μέλλον του και ήθελε τις δικές της ιδέες, καθώς βρισκόταν ανάμεσα στις δικές του επιθυμίες, στις προσδοκίες των γονιών του και κάποιες ελλείψεις σε γνωστικό επίπεδο, λόγω του "χαμένου" εκπαιδευτικού χρόνου, οι οποίες τού έθεταν αντικειμενικές δυσκολίες στην πορεία που επιθυμούσε ν' ακολουθήσει. Ήθελε ακόμα να της μεταφέρει τι είχε επιτύχει όλα τα προηγούμενα χρόνια, τις αλλαγές που απολάμβανε στην ζωή του. Ήθελε να της δείξει πόσο σημαντική ήταν η παρουσία της στα χρόνια που πέρασαν και πόση εμπιστοσύνη τής είχε. Ήθελε να μοιραστεί μαζί της τον ενθουσιασμό του για ένα σενάριο πολεμικής ταινίας που είχε γράψει και τον ενδιέφερε πολύ ν' ακούσει την γνώμη της. Να της πει για τις υπόλοιπες αγαπημένες του δραστηριότητες, για την απόφασή του ν' ασχοληθεί περισσότερο με την εξωτερική του εμφάνιση και την φροντίδα του σώματός του, ακόμα ότι είχε γίνει πρόεδρος του δεκαπενταμελούς όταν ήταν στο γυμνάσιο. Πολλά ετερόκλητα κι όλα μαζί!

Εκείνη τον άφηνε να μιλάει και τον παρακολουθούσε με πολλή προσοχή διακόπτοντάς τον κάποιες στιγμές για να προσθέσει ή να ρωτήσει κάτι ή να κάνει χιούμορ, ώστε να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα και να τον ενθαρρύνει, όπως έκανε από την πρώτη φορά που τον είδε...


Οχτώ χρόνια πριν, μπαίνοντας στον εσωτερικό κοινόχρηστο χώρο του σχολείου τις πρώτες μέρες της νέας σχολικής χρονιάς αντίκρισε μια μεγάλη ομάδα παιδιών να έχουν πέσει όλοι πάνω σ' έναν μαθητή και να τον ξυλοκοπούν. Αυτή η ομάδα ήταν οι νέοι της μαθητές τής τετάρτης τάξης και το παιδί που ξυλοφόρτωναν και χαρακτήριζαν "τρελό" ήταν ο Βασίλης!

Από αυτή την πρώτη σοκαριστική σκηνή μέχρι εκείνη της συνάντησης στο Café της γειτονιάς συνέβησαν τόσα πολλά που για τον Βασίλη δεν ήταν τίποτε ίδιο πια! Ο Βασίλης έπαψε πολύ σύντομα να είναι ο "τρελός" του χωριού ακόμα και κόντρα στη διάγνωση του ειδικού, η οποία αναφερόταν σε σοβαρή ψυχική διαταραχή. Η πορεία του έδειξε περισσότερο συναισθηματικής φύσεως διαταραχή. Είχε απόλυτη ανάγκη την αγάπη χωρίς όρια και την πλήρη αποδοχή. Κάποιος να τον καταλαβαίνει και ν' αντέχει την σιωπή του. Η ψυχή του είχε παγώσει και ο νους του ήταν σε σύγχυση, με αποτέλεσμα για ένα ολόκληρο χρόνο η φωνή του ίσα που ακουγόταν κάποιες στιγμές σαν ήχος αφύπνισης. Η μόνη του συμμετοχή με πάθος στα δρώμενα της σχολικής τάξης ήταν σε οργανωμένες δραστηριότητες που αφορούσαν στην συναισθηματική ανάπτυξη. Εκεί έκανε μια βαθιά βουτιά στη θάλασσα των συναισθημάτων, απ' όπου αναδυόταν λίγο περισσότερο αναζωογονημένος, λίγο πιο δυνατός, για να περπατά με πιο σταθερό βηματισμό.



Σταδιακά αυτό έγινε αντιληπτό και από τους συμμαθητές του, οι οποίοι όχι μόνο δεν του συμπεριφέρονταν βίαια και απαξιωτικά όπως πριν αλλά πλέον φιλικά και απόλυτα υποστηρικτικά. Όπως χαρακτηριστικά είχε πει ένας μαθητής - αρχικά φανατικός πολέμιος του - κατά τη διάρκεια μιας ομαδικής εργασίας, στην οποία συνεργαζόταν μαζί του: "Κυρία, τελικά ο Βασίλης είναι ψυχούλα!". 

Στα δύο χρόνια που ακολούθησαν άρχισε να επικοινωνεί σιγά-σιγά με όλους, να λέει "καλημέρα" το πρωί, να συνεργάζεται και να συμμετέχει στις περισσότερες δράσεις της ομάδας. Τότε ξεκίνησε και η ουσιαστική επικοινωνία με την δασκάλα του, αφού ήταν σε θέση πια να την εμπιστεύεται και να μπορεί να της εκμυστηρευτεί τις αγωνίες, τους φόβους που είχε και τους εφιάλτες που έβλεπε.

Όλη αυτή η αργή αλλά συστηματική προσπάθεια, που απαιτούσε φοβερή υπομονή κι επιμονή από την εκπαιδευτικό, τους συμμαθητές του, τον ίδιο και τους γονείς του, οδήγησε προς το τέλος της έκτης δημοτικού σε μία πρώτη συγκλονιστική στιγμή. Για πρώτη φορά στην μικρή ζωή του ο Βασίλης άρθρωσε το "σ' αγαπώ" σε λέξεις που ακούστηκαν δυνατά στον διάδρομο του σχολείου καθώς έτρεχε προς την αγκαλιά της μητέρας του! Αυτή η πράξη ήταν το επισφράγισμα της διαρκούς προσπάθειας ν' αποκατασταθεί η σχέση γονέων και παιδιού, το οποίο είχε απομακρυνθεί από εκείνους και είχε κλειστεί στον δικό του σιωπηλό κόσμο. Οι γονείς ήταν άνθρωποι μορφωμένοι, που όμως είχαν χάσει το παιχνίδι μέσα από τα χέρια τους, λόγω των μεταξύ τους διαφωνιών και άλλων προσωπικών θεμάτων. Η υποδειγματική και πολύ συχνή όμως συνεργασία τους με την εκπαιδευτικό κατέδειξε ότι υπήρχε πολύ καλή μαγιά, για ν' ανατραπεί το εφιαλτικό πλαίσιο στο οποίο είχε περιέλθει το παιδί τους.


Τα τραύματα της ψυχής του με τον καιρό επουλώνονταν. Εκεί στο Café τής μιλούσε και γι' αυτό. Πώς κατάφερε να ξεπεράσει τις φοβίες που είχε, μέσα από την βοήθεια κάποιου ειδικού, πώς αποκαταστάθηκε η σχέση του με τους γονείς του, ότι έγινε για εκείνους προτεραιότητα η δική του ευτυχία, ότι ήταν κοντά του οι φίλοι του, αλλά και ότι διαχώριζε την θέση του απέναντι στις επιλογές τους με βάση τις δικές του, που ήταν εντελώς διαφορετικές, χωρίς να τον ενοχλεί καθόλου αυτό.

Όσο περνούσε η ώρα, η αμηχανία είχε υποχωρήσει και τη θέση της είχε πάρει η φυσική επαφή, η χαλαρότητα και η οικεία επικοινωνία. Έδειχνε τόσο σίγουρος για όσα μοιραζόταν μαζί της. Το πρόσωπό του ήταν ήρεμο καθώς εξέφραζε τις απόψεις του με αυτοπεποίθηση, με μικρά μόνο διαλείμματα ανησυχίας και ίχνη νευρικότητας όσο αντάλλασσαν σκέψεις για τις δυνατές διαδρομές που θα μπορούσε ν' ακολουθήσει για το μέλλον του.

Εκείνη, καθ' όλη τη διάρκεια της συνομιλίας τους, αισθανόταν τεράστια χαρά και μεγάλη περηφάνια γι' αυτά που της εξομολογούνταν, ώστε ήθελε να σηκωθεί να τον πάρει αγκαλιά και να του δώσει δυο σβουριχτά φιλιά, αλλά επέλεξε το "σεμνάαα", μια και θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση. Η κοινωνία μας παρεξηγεί πολλά και κρατά  αλυσοδεμένους τους ανθρώπους μέσα στις τυπικότητες, που πνίγουν τα συναισθήματα, όπως της συγκίνησης και της χαράς.

Έτσι αλυσοδεμένη ένιωθε και η ίδια μέσα της όσο δεν τολμούσε να του πει πόσο την είχε στιγματίσει και είχε χαραχτεί βαθιά στην μνήμη και την καρδιά της μια δεύτερη συγκλονιστική σκηνή μαζί του, της οποίας ήταν μάρτυρας και πρωταγωνίστρια. Μια σκηνή που κανένας εκπαιδευτικός δεν θα την ξεχνούσε ποτέ! Μετά από αυτό μπορεί να ζήσει και μ' έναν απειροελάχιστο μισθό, καθώς αυτή η πληρωμή συγκρίνεται μόνο με ενός μεγιστάνα. 
Ο Βασίλης ήταν ήδη στην πρώτη γυμνασίου, όταν κατεβαίνοντας, ένα μεσημέρι μετά το σχόλασμα, τον δρόμο του σχολείου μαζί με την παρέα του, την είδε να περνά δίπλα του μέσα σ' ένα αυτοκίνητο. Την χαιρέτησαν όλα τα παιδιά κι εκείνη ανταπέδωσε μ' ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά, κι όλα αυτά σε δευτερόλεπτα και εν κινήσει. Δεν πίστευε με τίποτα αυτό που είδε στην συνέχεια, ούτε και η συνάδελφός της που οδηγούσε. Τον Βασίλη να τρέχει πίσω τους, αψηφώντας τι θα πουν οι συνομίληκοί του, και να της φωνάζει: "Κυρία, σας αγαπάω!".

Ένας κόμπος είχε σταθεί στο λαιμό της και το φανάρι έγινε πράσινο...

Ήταν πια αργά κι έπρεπε ν' αφήσουν το Café. Ανανέωσαν το ραντεβού τους, διατηρώντας μέσα τους όλη τη γλυκύτητα αυτής της συνάντησης. Το κέρασμα η "κυρία" δεν το γλίτωσε τελικά... ήταν φίλη του πια!



Αφιερωμένο σ' ένα από τα παιδιά μου, εκείνα της "καρδιάς".


42 σχόλια:

  1. M συγκίνησε αφάνταστα η ιστορία σου, με γέμισε συναισθήματα και σκέψεις, αυτή η ανθρώπινη προσέγγιση δάσκαλου-μαθητή είναι για μένα ακρογωνιαίος λίθος.....ένοιωθα την έλλειψή της σαν παιδί στα μαθητικά χρόνια και με ενοχλούσε,δεν αποδεχόμουνα αυτή την απόσταση , είχα αντιληφθεί από πολύ νωρίς ότι η περιθωριοποίηση κάποιων παιδιών έπρεπε να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τους δασκάλους, χαίρομαι που σήμερα έχουνε αλλάξει τα πράγματα..... παρ όλο που το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας έχει ενταθεί...Σ΄ευχαριστώ για την υπέροχη ιστορία σου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου, αντιθέτως εγώ είχα την τύχη να συναντήσω στα μαθητικά μου χρόνια πολύ καλούς δασκάλους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Όπως και στο ξεκίνημα της εκπαιδευτικής μου σταδιοδρομίας γνώρισα σπουδαίους και πολύ προχωρημένους δασκάλους, οι οποίοι με έπεισαν να παραμείνω σ' αυτή την επιλογή μου, διότι όταν μπήκα στην εκπαίδευση, ήθελα να φύγω άμεσα με όσα έβλεπα στον κλάδο. Αποφάσισα να μείνω και να πηγαίνω κόντρα σ' αυτό που συνηθιζόταν!
      Από παλιά έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα, όχι πάρα πολλά. Όσο για το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας είναι πολύ τραβηγμένο και δεν είναι τόσο έντονο όσο θέλουν να το παρουσιάζουν, γιατί παρεξηγούν ακόμα και την φυσική σύγκρουση των παιδιών, η οποία είναι μέσα στα πλαίσια της ανάπτυξής τους. Υπέυθυνοι για τα κρούσματα είναι πρώτα η οικογένεια και ο χαλαρός έως αδιάφγορος τρόπος που λειτουργεί σήμερα, αλλά και οι χειρισμοί του κάθε σχολείου, για να προλάβει τέτοιες συμπεριφορές!
      Μπορώ να γράφω για μέρες, οπότε σταματώ.
      Σ' ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια!
      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  2. ..έκατσα μαζί τους στο cafe, ήπια μαζί τους καφέ, άκουσα όλα όσα είπαν ο Βασίλης και η Κυρία, όσα θυμήθηκαν, όσα ένιωσαν, όσα μοιράστηκαν.Ένιωσα να κερδίζω τον πλούτο που κέρδισε η Κυρία, αυτόν που δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν και ειδικά όταν προέρχεται από την αλήθεια ενός παιδιού που δεν έμεινε στο "σεμνάαα", γιατί δεν το ξέρε ίσως ή γιατί τα παιδιά δε σκέφτονται έτσι. Ξανάζησα κι εγώ στιγμές με αγαπημένους χαρισματικούς δασκάλους, που είχα τη τύχη να ΄μαι μαθήτρια τους.Σ΄ευχαριστώ κι εγώ για την γεμάτη αισθήματα ιστορία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι αν κατάφερα να είναι ζωντανή η παρουσίαση της σκηνής και της περίπτωσης αυτού του παιδιού! Αυτό λέω και στα παιδιά, το πόσα πράγματα μαθαίνουμε από εκείνα...
      Και με αυτό το παιδί, όπως και με κάποια άλλα, που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα έχω δεθεί πολύ και οι στιγμές μαζί τους δεν ξεχνιούνται! Ίσως γράψω και για τα άλλα παιδιά. Απλά δεν είναι εύκολο, γιατί υπάρχει συναισθηματική φόρτιση και δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω!
      Σ' ευχαριστώ για τον κόπο που έκανες να διαβάσεις την ιστορία μου και για τα ενθαρρυντικά λόγια!

      Διαγραφή
  3. Πολλά θέματα έθιξες Γλαύκη μου. Και χαίρομαι γιατί τα είδαμε από την πλευρά μιας εκπαιδευτικού, που αγαπά αληθινά και προσφέρει απλόχερα!
    Ευαίσθητο το θέμα σου ..πόσα παιδιά είναι κλειδωμένα και χρειάζονται πίστη και παραδοχή για να ανοίξουν;
    Και πολλές φορές αρκεί και μια αγκαλιά ..ένα πλησίασμα... μια αποδοχή για να αλλάξει τα πάντα!
    Να'σαι καλά μάτια μου!
    Σε ευχαριστώ πολύ για τον εκπαιδευτικό σου καφέ:)))
    Ζεστά φιλιά και αγκαλιές :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ, Αριστάκι μου, το καταλαβαίνεις πολύ καλά τι είναι να προσφέρεις σ' ένα παιδί εκεί που δεν έχει να λάβει από πουθενά!
      Δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια σε κανένα τους... όταν ξέρεις, γιατί το έχεις δει, ότι μπορεί μία κίνησή σου να τους αλλάξει την πορεία πλεύσής τους και να επηρεάσει θετικά την ζωή τους!
      Είναι μαγευτικό!
      Όπως έλεγε και μια φίη ψυχολόγος!
      "Εσείς οι εκπαιδευτικοί έχετε τη δύναμη στα χέρια σας να κλείσουν οι πόρτες των ψυχιατρείων..."!
      Έτσι, ακριβώς είναι, απλά δεν το γνωρίζουν ή απαξιούν πολλοί εκπαιδευτικοί γι' αυτό. Πριν λίγα χρόνια Νορβηγίδες δασκάλες δεν πίστευαν όσα τους περιγράφαμε για τους Έλληνες δασκάλους και το πόσα πράγματα καλούμαστε να πράξουμε μόνοι μας χωρίς τα μέσα, την βοήθεια ή την στήριξη κανενός! Ενώ στην χώρα τους οι δάσκαλοι είχαν πάντα την στήριξη ψυχολόγων στα σχολεία, ενώ τώρα πια για να γίνει κάποιος δάσκαλος, θα πρέπει αν έχει και την ιδιότητα του ψυχολόγου-ψυχοθεραπευτή!!!
      Αυτά είναι!!!!
      Φιλιά πολλά, κορίτσι μου, και σ' ευχαριστώ για την δυνατότητα που μας δίνεται μέσα από την αεικίνητη στάση σου...!!!!

      Διαγραφή
  4. Το ζητημα της ψυχικης διαταραχης..ΚΕΦΑΛΑΙΩΔΕΣ στην εκπαιδευτικη κοινωνια..ΔΕΝ αντιμετωπιζεται ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΤΕ..Οπως το αντιμετωπισε η εν λογω εκπαιδευτικος...
    Τα ΤΡΕΛΛΑΜΕΝΑ...Η οι..ΨΥΧΑΚΗΔΕΣ ειναι ΦΟΒΗΤΡΟ περισσοτερο..Παρα συμμαθητες...
    Και βεβαια το ΞΥΛΟ πεφτει συννεφο....!!
    ΞΥΛΟ στον "διαφορετικο"..
    Τον "ακοινωνητο"
    Τον τρελλακια...
    Για να του δειξουν ΟΛΟΙ..Την..Ανωτεροτητα τους...!!

    Ομως..Οπως ανακαλυψε και η Δασκαλα της ιστοριας...
    Οι τρελλακηδες..Τελικα ειναι ΚΑΛΟΙ ανθρωποι..Ευαισθητοι..Ισως και παραμελημενοι..
    Που ΔΙΚΑΣΑΝ και απερριψαν τον δικο μας ΚΟΣΜΟ..Και "δημιουργησαν"
    Εναν δικο τους...!!
    Θελει ΠΟΛΥ παιδεια ο κοσμος,για να αποδεχτει μια τετοια περιπτωση..
    ΠΟΛΥ δρομο...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα ήταν έτσι, Μαχαίρη μου, στα σχολεία και την κοινωνία, όπου ο διαφορετικός στιγματιζόταν κι έμπαινε στο περιθώριο. Τα παιδιά μην ξεχνάμε είναι πολύ σκληρά, γιατί λειτουργούν με τα βασικά ένστικτα, μέχρι κάποιοι να τους μάθουν κι άλλους τρόπους να βλέπουν τον κόσμο. Όλα είνα ζήτημα παιδείας!!!!

      Η ιστορία είναι αληθινή, όπως και πολλές άλλες παιδιών με δυσκολίες που συνάντησα και ασχολήθηκα μαζί τους στα χρόνια που είμαι δασκάλα. Θέλει όμως κόπο, χρόνο αλλά κυρίως αγάπη και Παιδεία, όπως είπες!!!!
      Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψή σου και τα θερμά σου λόγια!!!

      Διαγραφή
  5. Γλαύκη μου,νιώθω ό,τι νιώθεις, αισθάνομαι ό,τι αισθάνεσαι, αμείβομαι με ό,τι αμείβεσαι…
    Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Όσο δε φαντάζεσαι…
    Η πιο πλούσια ανταμοιβή το: ‘’σ’ αγαπώ, κυρία’’ από τα χείλη ενός παιδιού…
    H συναισθηματική βία, είναι εκατό φορές χειρότερη από τη σωματική.
    Η επούλωση των τραυμάτων χρονοβόρα και πολλές φορές αδύνατη.
    Αν κάτι καταφέρει ένας εκπ/κός, ‘’πολύς ο μισθός του’’…
    Γεμάτη συναισθηματική πληρότητα, σου λέω ένα μεγάλο μπράβο και σε καληνυχτίζω με ένα χαμόγελο ικανοποίησης!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε περισσότερο σ' εσένα, γιατί ζούμε παρόμοιες καταστάσεις και κινούμαστε σε ίδιο πλαίσιο!
      Απλά είναι πολύ τιμητικό να ακούω τέτοια λόγια από μία συνάδελφο!!!!
      Καλή δύναμη μάς εύχομαι, γιατί οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για ένα τέτοιο επάγγελμα-λειτούργημα, κι ας έχει υποτιμηθεί από όλους ο ρόλος του "λειτουργήματος". Πάντως τυχαία δεν το έχουν χαρακτηρίσει έτσι...
      Φιλιά πολλά!!!

      Διαγραφή
  6. Όμορφη και συγκινητική η ιστορία σου Γλαύκη, που με άγγιξε ιδιαίτερα σαν κόρη δασκάλου... Έχει και ο μπαμπάς μου να διηγηθεί τέτοιες ιστορίες για παιδιά ξεχωριστά (είναι ο μόνος όρος που πρέπει κατά τη γνώμη μου, να χρησιμοποιούμε)!!! Αυτή η χαρισματική δασκάλα με την αγάπη και την ποιότητά της, είναι παράδειγμα για όλους κι αυτά τα ξεχωριστά παιδιά, τα παιδιά της "καρδιάς" όπως ανέφερες, γίνονται η αφορμή να κοιτάξουμε μέσα μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!
    Σ' ευχαριστώ για το υπέροχο ανάγνωσμα
    Καλό σου βράδυ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου τις πει και να γράψεις κάποιες! Θα έχει ενδιαφέρον να τις διαβάσουμε. Να δει και ο κόσμος μια άλλη όψη των εκπαιδευτικών, που δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ στο φως! Μας έχουν ταυτίσει με την εικόνα των τεμπέληδων και βολεμένων δυστυχώς! Έχουν δοθεί σίγουρα πολλές αφορμές για κάτι τέτοιο, αλλά το θεωρώ άδικο, γιατί όποιος είναι έξω από τον χορό πολλά λέει εύκολα και αβασάνιστα, μια και δεν τα έχει δει όλα!
      Αυτά τα "ξεχωριστά" παιδιά, όπως τα χαρακτηρίζεις, είναι αυτά που έχουν να σου μάθουν πολλά για την ζωή αλλά και για το ποιος δάσκαλος ή άνθρωπος είσαι τελικά!
      Σ' ευχαριστώ κι εγώ πολύ, Μαρίνα, για τα όμορφα λόγια σου!!!

      Διαγραφή
    2. Θα το κάνω με την πρώτη ευκαιρία, Γλαύκη, είναι ωραία ιδέα! Είναι πραγματικά πολύ άδικο να αντιμετωπίζει κανείς τους δασκάλους σαν βολεμένους! Όσες αφορμές κι αν δόθηκαν είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο έργο που επιτελούν σε αντίξοες συνθήκες, αν σκεφτεί κανείς τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς και την ψυχή που καταθέτουν καθημερινά.
      Καλό σου μήνα, κορίτσι μου και καλή δύναμη στην όμορφη δουλειά που κάνεις!
      Μ.

      Διαγραφή
    3. Πολύ ωραία, Μαρίνα! Μόνο να με ενημερώσεις με κάποιο τρόπο όταν το κάνεις.
      Σ' ευχαριστώ για την στήριξη...
      Καλό μήνα και σε σένα!!!

      Διαγραφή
  7. Γλαύκη μου ίσως και να μας διηγήθηκες μια αληθινή ιστορία. Απ' αυτές που μας συγκινούν βαθιά γιατί τέτοια δάσκαλοι όλο και σπανίζουν. Απορροφημένοι κι αυτοί στα προσωπικά τους προβλήματα, αδυνατούν να παίξουν ενεργό ρόλο σε τέτοιες περιπτώσεις παιδιών και να τα βοηθήσουν. Έχοντας ακόμα σε εξέλιξη την εξαφάνιση του νεαρού στην Κρήτη, διαβάζω πως ήταν απομονωμένος και είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού από συμφοιτητές τους. Και απορώ γιατί όλα αυτά έρχονται στην επιφάνεια αφού γίνει το "κακό"...
    Απολαυστική η αφήγησή σου, αφήνει μια γλυκιά γεύση και αισιόδοξα μηνύματα. Πως υπάρχουν ακόμα παιδαγωγοί, που αμείβονται απ' τη σωτηρία έστω και ενός παιδιού, που κάνουν την υπέρβαση στο ρόλο τους και θυσιάζουν χρόνο και ενέργεια για να σταθούν σ' ένα παιδί με προβλήματα.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Μαρία μου, είναι ίσως από εκείνες τις ιστορίες παιδιών για τις οποίες η οικογένεια ενός εκπαιδευτικού που λειτουργεί με αυτό τον τρόπο έχει μάθει τα πάντα για εκείνα τα παιδιά και τα έχει κάνει σχεδόν δικά της! Έχει ακούσει τόσα πολλά, με αποτέλεσμα να συμπάσχει μαζί τους και να περιμένει τις εξελίξεις, για να χαρεί ή να λυπηθεί αντίστοιχα!
      Δυστυχώς, πολλά παιδιά χάθηκαν ή κατέστρεψαν το μέλλον τους, γιατί κάποιοι δεν ασχολήθηκαν περισσότερο μαζί τους. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι μπορούμε να τα προλάβουμε όλα ή να λειτουργήσουμε με το μαγικό ραβδί. Είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρέαζουν την ζωή μας! Έτσι, σκοτώθηκε πέρσι ένας παλαιότερος μαθητής μου σε τροχαίο πολύ νωρίς, στα 17 του χρόνια. Ήταν κι εκείνος από τα παιδιά-θύματα μιας πολύ κακής οικογενειακής κατάστασης. Τον είχα μόνο έναν χρόνο, όμως ποτέ δεν παρέλειπε να με επιστέπτεται στο σχολείο, για να μου πει τι κάνει και να με δει. Φοβόμουν ότι μ' εκείνον τα πράγματα δεν θα είχαν καλό τέλος... μια πολύ πονεμένη επίσης ιστορία!
      Θυμάμαι παλιά αυτό που μας είχε πει ένας εμπνευσμένος σύμβουλος, ίσως ο μοναδικός τέτοιος που συνάντησα στην εκπαιδευτική μου πορεία:
      "Έστω κι ένα παιδί να βοηθήσετε να σωθεί, είναι τεράστιο κέρδος"! Αυτά τα λόγια είναι φάρος!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα θερμά σου λόγια και τον κόπο να με διαβάσεις!

      Διαγραφή
  8. Ένας καλός εκπαιδευτικός δεν παρέχει απλά πατενταρισμένα μοντέλα διδασκαλίας, αλλά μπορεί να προσαρμόζει μεθοδολογικά και ψυχολογικά πεδία γνώσεων, ανάλογα με τους μαθητές που έχει απέναντί του.
    Είναι μια πηγή έμπνευσης για εκείνους και μια εσωτερική ανάγκη για τον ίδιο του τον "εαυτό" ως στάση ζωής και μη περιμένοντας καμία εξωτερική ανταμοιβή. Κι ως τέτοια αξιόλογη "Κυρία" της εκπαίδευσης, που είσαι Γλαύκη μου, μόνο συγχαρητήρια για το έργο σου μπορώ να δώσω!
    Εξαιρετική η ιστορία σου και τα μηνύματα που άπλωσες γύρω σου!
    Πίνοντας το καφεδάκι μου, εδώ, αισιοδοξώ για το μέλλον και τη "μαθητεία" των παιδιών μας δίπλα σε τόσο σπουδαίους ανθρώπους - εκπαιδευτικούς!
    Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι!
    Τα φιλιά μου με αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με συγκινούν τα λόγια σου Κατερίνα!
      Φυσικά τα έτοιμα διδακτικά "πακέτα" δεν αποδίδουν όταν χρησιμοποιεί κανείς άκριτα, απλά είναι μια βάση για να τα αξιοποιήσει ο εκπαιδευτικός όπου είναι αναγκαίο και με τον κατάλληλο τρόπο. Άσε που με την εμπειρία δημιουργεί τα δικά του μοντέλα, βασισμένα πάντα σε παιδαγωγικές αρχές.
      Σ' ευχαριστώ πολύ και καλό σου μήνα!

      Διαγραφή
  9. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου, Γλαύκη, και με πολλαπλά μηνύματα! Εύχομαι η καρδιά σου να είναι πάντα γεμάτη από τέτοια παιδιά!
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Σοφάκι μου, και καλό σου μήνα!!!
      Από εσένα δεν θα δούμε ιστορία του καφενέ;
      Εδώ, όποτε θες!

      Διαγραφή
  10. Ακολουθώντας τις ιστορίες του καφενέ βρέθηκα πάνω στην υπέροχη και καλογραμμένη ιστορία σου.
    Το θέμα που έθιξες ευαίσθητο και υπαρκτό. Πέρασες πάρα πολλά μηνύματα που θα έπρεπε να μας προβληματίζουν ως κοινωνία.
    Καλώς σε βρήκα και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη, χάρηκα πολύ με την επίσκεψη και τα ενθαρρυντικά σου λόγια!!! Σ' ευχαριστώ!
      Καλό μήνα και σε σένα!

      Διαγραφή
  11. Είχα σκεφτεί να καταπιαστώ κάποτε με το θέμα της ενδοσχολικής βίας και της περιθωριοποίησης. Βέβαια κάτι τέτοιο μόνο ένας εκπαιδευτικός θα μπορούσε να το προσεγγίσει με την κατάλληλη ευαισθησία και διεισδυτική ματιά.
    Χαίρομαι που υπάρχουν τέτοιοι εκπαιδευτικοί και χαίρομαι ιδιαίτερα που έχω γνωρίσει κάποιους.
    Σε πείσμα των ηλιθίων που ισοπεδώνουν τα πάντα και πιστεύουν ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι το ίδιο.
    Καλή δύναμη Γλαύκη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να καταπιαστείς, Πετρή μου, καταγράφοντας τις σκέψεις, τις απόψεις και ό,τι άλλο θέλεις να εκφράσεις και μπορώ να σε βοηθήσω σε ό,τι χρειαστείς. Το έχεις πει πολύ καιρό, οπότε να το κάνεις κάποια στιγμή. Ξέρεις εγώ δεν καταπιάνομαι πολύ, γιατί εδώ ήθελα τον χώρο για εντελώς διαφορετικά θέματα, για να ξεδίνει λίγο ο νους μου, όμως κάποιες στιγμές θα αναφέρομαι σε εκπαιδευτικά ζητήματα ή σε ό,τι έχει σχέση με τα παιδιά.
      Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ για τα θερμά λόγια! Δίνουν δύναμη για την συνέχεια και την έχουμε ανάγκη!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  12. Ένα μεγάλο μπράβο σε όσους δασκάλους ασκούν λειτούργημα και όχι επάγγελμα.
    Υπέροχη αληθινή ιστορία Γλαύκη με πολλά διαφορετικά ευαίσθητα θέματα .... Εύχομαι αυτό το Σ'αγαπώ που φώναξε ο Βασίλης στη δασκάλα του να στο φωνάζουν για χρόνια οι μαθητές σου, τα "παιδιά" σου και να γεμίζουν με τις κραυγές αγάπης τους την ψυχή σου ως το τέλος......
    Καλό μήνα :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο συγκινητικά είναι τα λόγια σου, Νίκη!
      Δεν έχω τι να πω...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα!
      Καλό μήνα να έχουμε!

      Διαγραφή
  13. Μια ιστορία διαφορετική από τις άλλες κι όμως βγαλμένη απ' την πραγματικότητα!
    Καλό μήνα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει κι αυτή η πραγματικότητα, Λάουρα, αλλά είναι αθέατη δυστυχώς, γιατί ό,τι περιγράφω παραπάνω δεν γίνεται, για να πάρουμε τα "μπράβο", αλλά διότι αυτό είναι για εμάς το σχολείο!
      Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Καλό σου μήνα!

      Διαγραφή
  14. Πάρα πολύ συγκινητική ιστορία, Γλαύκη... Δεν ξέρω αν είναι αληθινή, ίσως και να είναι, όμως σαν κοπέλα που ασχολούμαι με παιδιά ξέρω καλά πόσο σε καλύπτει η αγάπη των μαθητών σου... Είναι η ανταμοιβή του εκπαιδευτικού αυτή, για την υπομονή, την αγάπη και τη στήριξη που έχει προσφέρει στα παιδιά του.
    Είναι πολλά τα παιδιά που χρειάζονται βοήθεια, κάποιον να τους "ξεκλειδώσει". Μακάρι όλα αυτά τα παιδιά να βρίσκουν στο δρόμο τους έναν τόσο σωστό άνθρωπο να τα καθοδηγήσει...
    Καλή σου μέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι από τα παιδιά μου... τα αγαπάω σαν δικά μου!
      Πάντα όταν φεύγουν από μένα εύχομαι να βρουν στον δρόμο τους άλλους που θα τ' αγαπήσουν και θα τα στηρίξουν όταν θα το έχουν ανάγκη.
      Είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις πώς αισθάνομαι, αφού ασχολείσαι με παιδιά!
      Σ' ευχαριστώ πολύ και καλό σου μήνα!

      Διαγραφή
  15. Συγκλονιστικό... Θα μπορούσε άνετα να είσαι εσύ η κυρία δασκάλα (αν δεν είσαι στα αλήθεια), όπως και να 'χει όμως, σαφώς και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν εκπαιδευτικό, από το να τον βλέπουν έτσι κάποιοι μαθητές του... Δεν θυμάμαι να είχα και πολλούς τέτοιους δασκάλους/καθηγητές... Θα τολμούσα να έλεγα 1-2 άτομα το πολύ... Πολύ με συγκίνησες σήμερα... Πολλά γλυκά φιλιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί να αναφέρω δική μου εμπειρία, όμως γράφτηκε για όλους τους δασκάλους που προσφέρουν με την καρδιά τους και για όλα εκείνα τα παιδιά που υποφέρουν χωρίς να ευθύνονται γι' αυτό! Δυστυχώς είναι πολλά! Σε όλο τον κόσμο είναι πάρα πολλά...
      Φιλιά, Πετροκόριτσό μου!

      Διαγραφή
  16. Κι εγω αν ειχα γνωρισει μια τετοια κυρια δασκαλα
    θα την αγαπουσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τον λακωνικό σου λόγο για ακόμη μία φορά ξέρεις να συγκινείς!
      Σ' ευχαριστώ πολύ, V!

      Διαγραφή
  17. Τι όμορφη ιστορία....Πόση διάκριση χρειάζεται στις κινήσεις μας...και πόσο όμορφες είναι αυτές οι αυθόρμητες αντιδράσεις των παιδιών!
    Μου άρεσε πολύ η φράση: "Κάποιος να τον καταλαβαίνει και ν' αντέχει την σιωπή του."....όλοι κάτι τέτοιο δεν αναζητούμε έτσι κι αλλιώς;
    Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα.
      Στάθηκες σε μία φράση που εμπεριέχει το βαθύτερο νόημα της επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους και ίσως από τα πιο δύσκολα. Θέλει γνώση, αγάπη, υπομονή και να υπερβαίνεις κανείς τον εαυτό του.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τον κόπο να διαβάσεις την ιστορία μου!
      Καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  18. Τι πανεμορφη ιστορια! Συγκινηθηκα! Αυτο το "κυρια σας αγαπαω", αυτο το να βλεπεις τα παιδια σου να πετυχαινουν, αξιζει τον κοσμο ολο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ομορφοπεταλούδα, η επίσκεψή σου είναι μια έκπληξη και σ' ευχαριστώ!
      Πράγματι αξίζει τον κόσμο όλο κι αν είσαι εκπαιδευτικός, θα το αντιλαμβάνεσαι καλύτερα από όλους!
      Είναι απίστευτο δώρο να βλέπεις πονεμένα και ταλαιπωρημένα παιδιά να τα καταφέρνουν και να αφήνουν πίσω τους όλο τον πόνο και τις δυσκολίες!
      Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  19. Αχ είχα κι εγώ δύο πολύ αγαπημένες καθηγήτριες στο σχολείο που με καταλάβαιναν και μου έδιναν μεγάλη δύναμη κι ενώ είχαμε χάσει επαφή όταν βρέθηκα μία αντίστοιχη φάση αδιεξόδου τις πέτυχα τυχαίο στο δρόμο και μου έδωσαν τις απαντήσεις που χρειαζόμουν.
    Ωραίος ο καφές σου Γλαύκη μου! Οι καθηγητές πρέπει πάντα να είναι οι δεύτεροι γονείς μας κι αυτό κι εγώ τα μαθητούδια μου τα έχω σαν μικρά μου αδερφάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστινάκι, σ' ευχαριστώ που τίμησες με την παρουσία σου και τον καφενέ μου!!!
      Τα παιδιά όταν έχουν εμπιστοσύνη στον εκπαιδευτικό πραγματικά τον βλέπουν σαν δεύτερο γονιό και μου το έχουν επανειλημμένα!
      Με έχουν προσφωνήσει "μαμά", "θεία", "γιαγιά"!!! Ευτυχώς δεν με έχουν πει "παππού"... γελάω πολύ μ' αυτά, αλλά αισθάνονται τέτοια οικειότητα που την απολαμβάνω κι εγώ κι αυτά!
      Νομίζω ότι κάνεις το καλύτερο με τα παιδιά και δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ!!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  20. Πόσο δυνατή και συγκινητική η ιστορία σου, Γλαύκη!
    Μονορούφι τον ήπια τον καφέ απολαμβάνοντας τόσο την τελευταία γουλιά!
    Φαίνεται στα περισσότερα κείμενά σου πόσο ξεχωριστή είσαι, αλλά διαβάζοντάς σε εδώ, αποκαλύφθηκες τόσο πολύ... ανθρώπινη και συνειδητοποιημένη!
    Χαίρομαι που έφτιαξες το δικό σου ιστολόγιο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λόγια σου με κάνουν και ντρέπομαι! Ίσως είναι τα πιο συγκινητικά που έχω ακούσει!
      Όλοι έχουμε να δώσουμε ο ένας στον άλλο μεγάλο πλούτο. Αυτή είναι η δύναμη της ομάδας!
      Σ' ευχαριστώ θερμά, Αλεξάνδρα!!!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.