Μέσα από ένα παράδειγμα της φύσης

 

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που αν δεν έχει βρει κανείς τρόπους για να ισορροπεί το "μέσα" του, πιθανόν να μην είναι δυνατή η σωτηρία του ψυχική, πνευματική και εν συνεχεία σωματική. Ειδικά σε μια εποχή που όλα εξελίσσονται ραγδαία και σε πολλαπλά επίπεδα, μάλιστα με τόση υπερπληροφόρηση και... παραπληροφόρηση είναι πανεύκολο να χάσει ακόμη και τον εαυτό του. Αν σε όλο αυτό προστεθεί το άγχος της καθημερινότητας, λόγω των πολλών υποχρεώσεων, της οικονομικής ανασφάλειας ή άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο περισσότερος κόσμος μαζί με την αγωνία για το θολό "αύριο", ε, δε θέλει και πολύ!

Όμως, δεν αφηνόμαστε έρμαια των καταστάσεων. Οφείλουμε για εμάς τους ίδιους και για όσους αγαπάμε να κάνουμε κάτι, ώστε να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στη "λαίλαπα", που αν της επιτρέψουμε είναι δυνατόν να μας σαρώσει έως να μας καταστρέψει.

Μια δική μου πρόταση, η οποία με έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό σε πολύ δύσκολες φάσεις της ζωής μου, είναι η "εξουδετέρωση", όπως την αποκαλώ χαριτολογώντας. Μοιάζει η διαδικασία κάπως με τη χημική αντίδραση (λέγεται "εξουδετέρωση" στη Χημεία), που συμβαίνει όταν ένα οξύ αναμειχθεί με μία βάση, τα οποία θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο αντίθετες χημικές ενώσεις.

Παίρνοντας ως παράδειγμα την ίδια τη φύση, λοιπόν, μπορούμε σε κάθε κακό ή άσχημο που μας έρχεται να αντιπαραβάλλουμε κάτι καλό ή όμορφο μέσα από όσα ζούμε. Έτσι επέρχεται η "εξουδετέρωση" και κατ' επέκταση διατηρείται η ισορροπία "μέσα" μας, με αποτέλεσμα αυτό να βγαίνει και προς τα έξω και στο πώς αντιμετωπίζουμε τα πάντα. 

Δεν αναφέρομαι, φυσικά, σε κανένα "μαγικό ραβδί" που τα αλλάζει όλα με μια του κίνηση, μα είναι μια κάποια λύση, μια επιλογή, ανάμεσα σε πολλές άλλες... Και εννοείται πως δεν λέω κάτι πρωτότυπο ούτε ότι ανακάλυψα μια νέα ήπειρο.

Η δική σας πρόταση "εξουδετέρωσης";

@ Μουσικές... του κόσμου!