Νοιάζομαι, και όχι με τυφλό τρόπο

Έχει συμβεί αρκετές φορές άλλα να ετοιμάζομαι να γράψω εδώ και τελικά σε άλλα να καταλήγω, όμως είναι η πρώτη φορά που ενώ είχα γράψει ήδη μεγάλο μέρος του κειμένου ανάρτησης και τα έσβησα όλα! Σκέφτηκα ότι δεν έχει κανένα νόημα να επαναλαμβάνω πράγματα που έχω πει σε πολλές αναρτήσεις τα οχτώ χρόνια που υπάρχει το blog μου.Ήταν σαν να "κόλλησε" η σκέψη και ο λόγος, εξαιτίας της ματαιότητας της προσπάθειας όσον αφορά στα πολιτικά ζητήματα, τα κοινωνικά θέματα και προβλήματα, τον άνθρωπο γενικά και τον Έλληνα ειδικά.

Διαβάζω και ακούω προσεχτικά τις θέσεις όλων των πολιτικών και παρατηρώ όσο το δυνατό με πιο αντικειμενική ματιά τις στάσεις και τις πράξεις τους, όπως παράλληλα κάνω το ίδιο για την πλευρά των πολιτών και την κοινωνία. Έτσι, διαμορφώνω καθαρά προσωπική άποψη (με τις αλήθειες της και τα σφάλματά της φυσικά) και δεν ακολουθώ τυφλά κανέναν. Αυτό προϋποθέτει χρόνο (που είναι πολύτιμος), κόπο για να γίνει η επεξεργασία τους και τεράστια υπομονή και επιμονή. 

Τότε θα πει κάποιος:  "Τι κάθεσαι και ασχολείσαι;"

Και θα απαντούσα: "Γιατί νοιάζομαι. Γιατί, ναι, θα αφιερώσω χρόνο για το πού θα πάω διακοπές (αν έχω τα χρήματα), μα θα αφιερώσω και πολύ περισσότερο χρόνο για το πού πηγαίνει η ζωή μου και ο τόπος μου. Κι αν μπορώ να παρέμβω με κάποιο τρόπο καλώς, αλλιώς να έχω τουλάχιστον τη δυνατότητα να προετοιμαστώ για τη συνέχεια που δε θα είμαι σε θέση να ορίσω."

Σταματώ εδώ και ίσως σε κάποια επόμενη ανάρτηση αποφασίσω να εκφράσω μέρος από το πλήθος των σκέψεων που στριφογυρίζουν στον νου μου και αφού θα έχω νικήσει το αίσθημα της μάταιης προσπάθειας. 

Υ.Γ.
Προς το παρόν ας αισθανόμαστε "υπεραναπτυγμένοι" Άθλιοι (Βίκτωρ Ουγκώ), αφού μας το είπαν, πρέπει να το πιστέψουμε!