Εν μέσω πυράς (καίγεται και πάλι ο τόπος μας) και μανίας (πολιτικής, δημοσιογραφικής, κοινωνικής) μα και του ανελέητου "μοιρολογιού του πληκτρολογίου" (έκφραση που μου άρεσε από εκπαιδευτικό σάιτ) - κάτι που σηκώνει συζήτηση σε πρώτη ευκαιρία - σκέφτηκα να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα που την έπνιξε η τοξικότητα (φυσική και μεταφορική).
Η απώλεια της πολύ συμπαθητικής ηθοποιού Ντίνα Κώνστα μού έφερε στον νου κάποιες αγαπημένες σειρές των πρώτων χρόνων της ιδιωτικής τηλεόρασης. Αρχικά, είχα σκεφτεί να κάνω μια μικρή παρουσίαση μόνο για εκείνη, όμως δεν έχει κανένα νόημα λόγω της πληθώρας αφιερωμάτων που είδα στα ΜΜΕ.
Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα από τις κωμικές σειρές που παρακολούθησα τότε ή τις είδα σε επανάληψη αργότερα. Κάνω αναφορά αποκλειστικά σ' αυτές που ξεχώρισα. Αν ξεχνώ οποιαδήποτε άλλη που άξιζε να δει κανείς για να περάσει ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο του, μπορείτε να την προσθέσετε στα σχόλια.
Η σειρά είναι καθαρά χρονολογική (πότε προβλήθηκε η καθεμία) και όχι με σειρά προτίμησης. Την ιδιαίτερη προτίμησή μου θα την πω στο τέλος.
💟 Τρεις Χάριτες (1989 - 1990) , Μιχάλη Ρέππα - Θανάση Παπαθανασίου
@ Και το καλύτερο εδώ για οικονομία χώρου (κλικ) .
💟 Οι απαράδεκτοι (1990 - 1993) , Δήμητρας Παπαδοπούλου
💟 Ντόλτσε Βίτα (1995 - 1997) , Αλέξανδρου Ρήγα - Λευτέρη Παπαπέτρου
💟 Οι δύο ξένοι (1997 - 1999) , Αλέξανδρου Ρήγα - Δημήτρη Αποστόλου
💟 Αν και ανήκει σε άλλη δεκαετία, θα το αναφέρω...
Είσαι το ταίρι μου (2001 - 2002) , Λευτέρη Παπαπέτρου
Κι εδώ από τα καλύτερα της Αννέτας - πάλι για οικονομία χώρου... (κλικ)!
💣 Από τα παραπάνω για μένα πρωτιά έχουν πάντα "Οι δύο ξένοι" και το "Είσαι το ταίρι μου" με διαφορά... από όλα τα άλλα!
@ Και μουσική εκλεκτή, όπως πάντα!
Κοίτα τώρα τι μού κάνεις! Αυτό το "Try me", είναι για μένα εμβληματικό τραγούδι, που σημαδεύει μια ολάκερη καμπή της ζωής μου. Σε μέρες καλοκαιρινές, κάπου εκεί στα 1982, στα 22 μου χρόνια, ομόρφυνε τις στιγμές μου με την εκπληκτική του μελωδία. Τι τραγούδι! Αχ βρε Γλαύκη, αυτές οι μουσικές σου αναζητήσεις είναι ανεπανάληπτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις σειρές ξεκινήσαμε, στη μουσική μείναμε, δικαιωματικά!
Πρόσεξε τώρα τη σύμπτωση! Αυτή τη στιγμή, τι έκανα; Έβλεπα ένα επεισόδιο από τους ...."Δυο ξένους"! Λατρεμένη μου κομεντί, ανεπανάληπτη, δεν έχει δεύτερη. Εκπληκτική σε όλα τα επίπεδα. Και φυσικά τη βλέπω ξανά, Γλαύκη μου.
Επίσης θα συμφωνήσω μαζί σου για το "Είσαι το ταίρι μου" και τους "Απαράδεκτους". Κομεντί που αγάπησα πολύ. Συνήθως οι κομεντί στην Ελληνική τηλεόραση, ήταν "ξεπέτες" προγράμματος για να κλείσει το πρόγραμμα. Όμως οι σειρές, που ανέφερες, άφησαν το δικό τους στίγμα στα χρόνια των αναμνήσεών μας και της νοσταλγίας μας.
Γλαύκη μου, σε ευχαριστούμε, μία ακόμα φορά.
Φιλιά και καλησπέρα κορίτσι μου.
Ωωω! Έπεσα σε προτίμηση ιστορικής σημασίας! Χαχαχα! Χαίρομαι που το ευχαριστήθηκες για άλλη μια φορά!
Διαγραφή"Οι δύο ξένοι" είναι μία σειρά που όσο και να τη βλέπει κανείς δεν τη βαριέται. Πράγματι έτσι ήταν με τις κομεντί, όμως αυτές είχαν κάτι περισσότερο να πουν πέρα από χλιαρά αστειάκια. Είναι γεμάτες ατάκες αξέχαστες και καυστικά σχόλια για κοινωνικά μα και πολιτικά θέματα.
Να είσαι καλά!
"Μαρούσκα, φέρε τα τσίπουρα!..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία αναδρομή κι αυτή βρε Γλαύκη μου! Αγαπημένες σειρές και ανεπανάληπτες. Θα πρόσθετα τις πιο πρόσφατες του Καπουτζίδη, οι οποίες είναι όλες "διαμάντια".
Και η μουσική σου, ό,τι πιο εκλεκτό που έλεγε κι ο Ζήκος 😉
Χαχαχα! Τα φέρνω άμεσα. Εδώ επάνω έχει και πολύ καλά! Πώς καταλαβαίνονταν μεταξύ τους, ενώ η μία μιλούσε ελληνικά και η άλλη ρώσικα, μόνο ο σεναριογράφος το ξέρει!
ΔιαγραφήΔυστυχώς, επειδή δε βλέπω εδώ και πολλά χρόνια τηλεόραση, δε γνωρίζω τις σειρές του Καπουτζίδη. Θα τις ψάξω όμως...
Είδες ο Ζήκος;
Ευχαριστώ πολύ, Μαρία μου!
Μεγάλη ηθοποιός. Παιδί μεγάλου αγωνιστή του μεσοπολέμου
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι πράγματι για την αγαπημένη ηθοποιό!
ΔιαγραφήΤη χάρηκα πολύ όμως στις κωμωδίες που συμμετείχε.