Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2021

"Η εκτίμηση, η αγάπη και ο σεβασμός..."

"Η εκτίμηση, η αγάπη, ο σεβασμός των μαθητών..." είναι η ουσιαστική αξιολόγηση για κάθε εκπαιδευτικό. Όταν τα λαμβάνει, έχει ήδη επιτύχει σε μεγάλο βαθμό αυτό για το οποίο έχει κληθεί από την κοινωνία να προσφέρει. Τότε το έργο του έχει αξία και οδηγεί με αποφασιστικό βήμα τον κόσμο σε ένα καλύτερο μονοπάτι.

Απόλυτα χρήσιμη όμως και η τυπική αξιολόγηση - κάτι που ποτέ ο εκπαιδευτικός κλάδος στο σύνολό του δεν αρνήθηκε. Το "αγκάθι" βρίσκεται στο πώς και από ποιους θα γίνεται, με ποιες διαδικασίες και το βασικότερο για ποιο σκοπό πραγματικά. Μέχρι στιγμής το μόνο που έχω αντιληφθεί είναι ότι παλεύουμε με σκιές άγριες και τρομακτικές, που οι βλέψεις τους είναι η ικανοποίηση πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων και η δημιουργία ηχηρών εντυπώσεων. Αδιαφορούν για οτιδήποτε αφορά στην παιδεία. Η πάρτη τους να είναι καλά, μια και για τα υπόλοιπα μας έχουν χ@#^%#&^%$ - μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς! Το σχολείο αντιμετωπίζεται ως εμπορεύσιμο είδος, εν ολίγοις πολύ μακριά από τον αληθινό του ρόλο.

Για να αξιολογήσεις ορθά, οφείλεις να προσφέρεις όλο το πακέτο πρώτα ως κράτος, υψηλού επιπέδου μόρφωση και κατάρτιση, συνεχή, οργανωμένη και υποχρεωτική επιμόρφωση, εξοπλισμό των σχολικών κτιρίων με όλα τα απαραίτητα υλικά μέσα και ένα από τα σημαντικότερα είναι η έγκαιρη κάλυψη των σχολικών μονάδων με το αναγκαίο προσωπικό. Αυτοί δε που θα αξιολογούν να έχουν πάνω απ' όλα ήθος κι εντιμότητα, άριστη γνώση του αντικειμένου - καθώς από τη φύση του είναι πολυδιάστατο και ιδιαίτερα ευαίσθητο αφού είναι κάτι ζωντανό σε διαρκή κίνηση - μα και να έχουν βιώσει χρόνια τη σχολική τάξη, ώστε η κρίση τους να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και ίσως πιο δίκαιη.

Δεν θα επεκταθώ παραπάνω, γιατί είναι ένα θέμα που με στενοχωρεί πολύ όσα χρόνια υπηρετώ τον χώρο, πάντα όμως με ευσυνειδησία, υπευθυνότητα και πολλή αγάπη. Έχει ξεκινήσει μια έντονη διαμάχη ανάμεσα στο Υπουργείο και την εκπαιδευτική κοινότητα τα τελευταία δύο χρόνια, η οποία δεν ξέρω πού θα βγει. Πάντως, η άποψη των άμεσα ενδιαφερόμενων και εμπλεκόμενων (εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων) δεν έχει καμία σημασία και δεν λαμβάνεται ποτέ υπόψη. Εξάλλου, τα "καυτά" νομοσχέδια περνούν νύχτα ή σε περιόδους διακοπών.

Το λυπηρό είναι ότι μετατρέπεται σιγά-σιγά η σχολική αίθουσα σε αίθουσα δικαστηρίου... Ήμαρτον!

Άντε, και βοήθειά μας σε όλους τους τομείς, γιατί δεν είναι μόνο η εκπαίδευση!

 




10 σχόλια:

  1. Ως εκπαιδευτικός που υπηρέτησε τριάντα πέντε (+) χρόνια σε σχολείο, προσυπογράφω όλα όσα λες. Ας ξεκινήσουν πρώτα πρώτα από την ποιότητα των σχολικών κτιρίων, την στελέχωση των σχολείων με μόνιμο προσωπικό και όσο για την αξιολόγηση, ας προηγηθεί ένας αξιόπιστος διάλογος δίχως προαπαιτούμενα και πλατφόρμες από το υπουργείο.
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Βασίλη!
      Στέλνω, λοιπόν, συναδελφικούς χαιρετισμούς!
      Όσοι είναι έξω από τη δημόσια εκπαίδευση λένε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, έχοντας εικόνα μόνο από όσα περνούν προς τα έξω. Όποιος είναι από μέσα γνωρίζει τα δυνατά μα και τα τρωτά σημεία, όπως συμβαίνει σε κάθε κλάδο. Εξαιρούνται όσοι έχουν ιδιοτελή συμφέροντα που τα βάζουν πάνω απ' όλα μα και όσοι δεν ενημερώνονται επαρκώς ή η εργασία τους είναι μια τυπική διαδικασία. Το σίγουρο είναι πως η κοινωνία οφείλει να λαμβάνει γνώση του τι γίνεται. Όλα θα πρέπει να βγαίνουν στο φως και την ευθύνη γι' αυτό την έχουμε εμείς όσο κι αν προσπαθούν να μας κλείσουν τα στόματα, όσο κι αν προσπαθούν να συκοφαντούν, να αποκρύπτουν ή να μετατρέπουν την αλήθεια στα μέτρα τους. Εξάλλου, η χειρότερη μορφή προπαγάνδας είναι αυτή.
      Ειδικά οι εκπαιδευτικοί αξιολογούμαστε κάθε μέρα από όλους, λόγω της φύσης του επαγγέλματος. Το ζήτημα είναι αυτό που είπες και λέμε οι περισσότεροι τόσα χρόνια, αξιολογείς αφού πρώτα έχεις δώσει όλα τα απαιτούμενα και μάλιστα όχι σήμερα αλλά χθες. Πολλά σχολεία έχουν σοβαρά προβλήματα στέγασης, οπότε τι να συζητήσει κανείς παραπέρα; Ξέχασα... Θα συνεργαστούν με τα Jumbo για να τους καλύψουν το στεγαστικό. Γιατί να γκρινιάζουμε, γιατί να σπαταλάμε φαιά ουσία, γιατί να χάνουμε τους μισθούς μας και την υπόληψή μας στην κοινωνία;
      Αυτό που ετοιμάζουν είναι κατασκεύασμα υστεροβουλίας και πάνω απ' όλα κυνικής αδιαφορίας.
      Φουρκισμένη είμαι και κόντεψα να πω περισσότερα και από το κείμενο.
      Σ' ευχαριστώ!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Αγαπημένη μου Γλαύκη,
    δεν είναι τυχαίος ο πόλεμος και η επίθεση του κράτους κατά των εκπαιδευτικών. Είναι δολερός και στημένος.
    Αφενός γιατί η συγκεκριμένη πολιτεία νοιάζεται για σχολείο "μαγαζί" και όχι για παιδεία! Και επίσης για μαθητές "πειθήνιους υπάλληλους" σε ανεξέλεγκτα αφεντικά.
    Στα πλαίσια αυτά καταρτίζει τις προθέσεις της.
    Επίσης σπιλώνει το έργο και τις θέσεις των εκπαιδευτικών με κάθε ευκαιρία.
    Αξιολόγηση θέλουμε όλοι! Και εσείς οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές και ο λαός. Όμως από ποιον και για ποιον;
    Εδώ είναι το ζήτημα που καίει. Και η απάντηση αυτή έχει σαφές ταξικό πρόσημο Γλαύκη μου.
    Συνυπογράφω κάθε σου σκέψη και είμαι μαζί σας.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε, καθώς με καλύπτεις.
      Σ΄' ευχαριστώ για την παρουσία και τη στήριξη.
      Όλα θα εξελιχθούν με βάση το τι θέλουμε πραγματικά πολύ όλοι μας.

      Διαγραφή
  3. Δεν γνωριζω ακριβως ποια είναι τα αιτηματα σας. Δεν ξερω πως οραματίζεστε τα σχολεια. Τι προτεινετε. Νομιζω ότι δεν δέχεστε την αξιολογηση. Μα δεν είναι παραδοξο. Εσεις που αξιολογείτε τα παιδια να εισαστε εναντια στην αξιολογηση.

    Θα πω μονο ότι στα δικα μου χρονια την δεκαετια του ‘70, ειμαστε σε μια ταξη των 30 και 40 παιδιων, με μια ξυλινη σομπα για θερμανση που το χειμωνα σχεδον παγωναμε και το καλοκαιρι ιδρωναμε από τη ζέστη. Απεναντι μας υπηρχε ενας δασκαλος, ενας πινακας και μια κιμωλια και τιποτε άλλο. Ηταν αυστηροι ναι. Ηταν όμως εγγράμματοι και αγαπουσαν αυτό που εκαναν. Εκτος από γραμματα μας εμαθαν αγωγη. Αυτή που σημερα λειπει.

    Κι όμως εκεινη η γενια όπως και οι προηγούμενες εμαθαν γραμματα, αρκετοι εγιναν επιστημονες, αλλοι συνέχισαν με μια τεχνη. Σαν παιδια δεν ειχαμε δικαιωματα, μονο υποχρεωσεις, όμως σεβομαστε τους μεγαλυτερους, διναμε τη θεση μας στο λεωφορείο στους ηλικιωμένους, λεγαμε ευχαριστω, παρακαλω. Και αυτά μας τα δίδαξαν οι δασκαλοι μας.

    Από τοτε εχουν περασει τοσες δεκαετιες. Και με κάθε εναρξη σχολικης χρονιας τα ιδια και τα ιδια, απεργιες, καταληψεις και όλα αυτά για την βελτίωση της παιδειας που δυστυχως δεν βελτιώνεται μα διαρκως γίνεται χειροτερη. Τα παιδια τελειωνουν το σχολειο με απολυτηρια των 20 χωρις βασικες γνωσεις, ιστοριας, γεωγραφίας, και προπαντως χωρις αγωγη.

    Γενικα παρατηρω μια αντιδραστικη κοινωνια, γεματη βια και μίσος προς ολους και για ολα. Επαναστατες χωρις αιτια.
    Νομιζω ότι για όλα αυτά τα χαλια του εκπαιδευτικού συστηματος καποιος φερνει ευθυνη. Και όχι δεν ευθυνεται μονο το κρατος. Εγω θα πω ότι ευθύνονται περισσοτερο οι λειτουργοί του που δεν ανταποκρίνονται στο εργο τους.

    ΥΓ.
    Και δεν αναφερομαι προσωπικα στο προσωπο σου. Γνωρίζοντας την αγαπη που εχεις για το λειτούργημα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Velvet, αφού δε γνωρίζεις τα αιτήματά μας, το όραμά μας για το σχολείο και τι προτείνουμε, πώς βγάζεις το συμπέρασμα ότι δε θέλουμε την αξιολόγηση; Θα παραδεχτώ πως ένα μέρος των εκπαιδευτικών δεν τη θέλουν, όπως λένε όμως σε όλα όχι δίχως σοβαρή αντιπρόταση. Αυτοί είναι κάποιοι. Ως εκπαιδευτικοί κλάδοι έχουμε προτάσεις και επιστημονικά τεκμηριωμένες, που δεν εισακούονται, καθώς η πολιτεία κοιτά πάντα τον εύκολο δρόμο που τη συμφέρει κάθε φορά. Για να προκύψει κάτι ουσιαστικό, απαιτείται πολύ καλή συνεργασία ανάμεσα στα δύο μέρη, συνεχής και σε βάθος διάλογος και σεβαστός χρόνος σχεδίασης και υλοποίησης με όλη την κατάλληλη προετοιμασία. Πράγμα που δεν έχει γίνει από κανέναν. Τότε μόνο θα έδειχναν ότι ενδιαφέρονταν αληθινά για ένα από τα σημαντικότερα αγαθά, όπως είναι η Παιδεία. Τότε μόνο μπορεί να βελτιωθεί σε αυτόν τον ρημαδότπο!
      Πριν πούμε οτιδήποτε ας σκεφτούμε τι θέλει το κράτος να καλύψει από αυτά που δεν έχει προσφέρει αδιαφορώντας παντελώς κι έπειτα τα κουκουλώνει μεταφέροντας αλλού την ευθύνη. Μάλιστα με όσο πιο αυταρχικό τρόπο τόσο το καλύτερο.

      Θα σου δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις πώς αντιμετωπίζεται ο εκπαιδευτικός κλάδος, οι μαθητές και οι γονείς τους μαζί ειδικά ετούτη την ώρα που μιλάμε.
      Το κράτος λειτουργεί σαν εκείνον τον εκπαιδευτικό που δεν μεταδίδει σωστά τη γνώση που είναι απαιτητή, δεν είναι προετοιμασμένος (ή είναι μόνο για όσα καλύπτουν την πάρτη του), λειτουργεί ανοργάνωτα και πάντα την τελευταία στιγμή όπως όπως, αδιαφορώντας αν οι μαθητές έχουν κατανοήσει και εμπεδώσει, προχωρά σε διαγώνισμα (για να κάνει τον καμπόσο), δε σέβεται τους μαθητές του, τους προσβάλλει, απαξιώνει κάθε τους προσπάθεια να αποδώσουν με τα λίγα που έχουν ως εφόδια, ουρλιάζει, εκβιάζει, τρομοκρατεί με τον βαθμό διαρκώς, τους θέλει σούζα χωρίς αντίλογο, άποψη, προτάσεις και επιχειρήματα (έχοντας την ψευδαίσθηση κιόλας ότι προωθεί τη δημοκρατία). Πίσω από όλο αυτό το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να τελειώσει την ώρα του, να πάρει τον μισθό του και μέχρι εκεί, ε, αν εξυπηρετήσει και κάποια ισχυρά συμφέροντα, θα πάρει κι ένα γερό μπόνους – στο συγκεκριμένο παράδειγμα θα πάει να κάνει ιδιαίτερα – και αυτό είναι. Όλα τα υπόλοιπα ας πάνε να πνιγούν. Αυτός είναι δάσκαλος; Αυτό είναι κράτος που νοιάζεται πραγματικά;

      Για το αν εργάζονται οι εκπαιδευτικοί ή όχι το έχουμε ξανασυζητήσει, καθώς γίνεται ότι και σε όλα τα επαγγέλματα. Δεν έχει διαφορά. Όσο για το πώς έχουν φτάσει να είναι έτσι τα παιδιά σήμερα δίχως αγωγή (όχι όλα αλλά ένα μεγάλο μέρος) οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και τεράστια ευθύνη έχουν και οι γονείς, που βάζουν τα πρώτα ισχυρά λιθαράκια (η επιστήμη το λέει και όχι εγώ). Ναι, τότε θα έρθει το σχολείο να του μάθει στην πρώτη δημοτικού ακόμη και ότι πρέπει να πατάει το καζανάκι στην τουαλέτα και να μην κάνει τα κακά του έξω από αυτή ή να τα κολλά στον τοίχο. Και ότι το κινητό της μαμάς ή του μπαμπά δεν είναι η μόνη απασχόληση όταν καθόμαστε στην καφετέρια...!

      Αυτά. Αν και θα μπορούσα να πω πάρα πολλά κι άλλα τόσα, όμως κουράστηκα να εξηγώ...

      Υ.Γ. : Ξέρω ότι δεν αναφέρεσαι σε μένα, όπως και σε πολλούς άλλους που νοιάζονται. Τους υπόλοιπους προσπαθούμε να παρασύρουμε σε κάτι καλύτερο. Άλλοτε το καταφέρνουμε κι άλλοτε όχι. Χρόνια ατέλειωτα αυτό.

      Διαγραφή
    2. Παρέλειψα να πω ότι η φασαρία γίνεται για την αξιολόγηση κυρίως των σχολείων και όχι την ατομική των εκπαιδευτικών. Αν διαβάσεις τον νόμο για το πώς θέλουν το σχολείο, ίσως θα καταλάβεις. Σε άλλες χώρες απέτυχε παταγωδώς εδώ και χρόνια. Εμείς να αντιγράψουμε ό,τι χειρότερο μπορούμε πάντα!

      Διαγραφή
    3. Κάτι συμπληρωματικό προς ενημέρωση, για να έχεις ακόμη καλύτερη εικόνα.
      Μέσα από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση που κληθήκαμε εν μία νυκτί να υλοποιήσουμε, σε πληροφορώ εκεί έδειξε η ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα τι μπορεί να κάνει. Χωρίς καμία μα καμία στήριξη, άμεσα σε χρόνο dt. Μια κοπιαστική και απίστευτη προσπάθεια σε πρωτόγνωρα πλαίσια, η οποία αναγνωρίστηκε από τους γονείς με πολύ συγκινητικά λόγια. Σε αντίθεση με όσα έμαθα για παράδειγμα για τα γερμανικά σχολεία όπου η δουλειά που έγινε εκεί ήταν πολύ μακριά πίσω από τη δική μας. Και η υπουργός "μας" όλα αυτά τα ξέχασε επίσης εν μία νυκτί. Το μόνο που ξέρει είναι να κουνάει το δάχτυλο απειλητικά σε κάθε αντίδρασή μας.

      Διαγραφή
  4. Παραδινομαι
    Με κουραζουν τα πολλα λογια
    Μακαρι να εχεις δικιο
    Αλλα φοβαμαι ότι δεν θα αλλαξει τιποτα
    Η δημοσια εκπαίδευση στην Ελλαδα είναι πλεον απαξιωμενη από ολους
    Αν ειχα παιδια θα τα εστελνα σε ιδιωτικο σχολειο παντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύκολα μηδενίζεις κάτι που δεν νομίζω ότι γνωρίζεις καλά.
      Ας πάνε όλοι στα ιδιωτικά και να βάλουν τα χεράκια τους να βγάλουν τα ματάκια τους.
      Μετρημένα στα δάχτυλα (ίσως και τα μισά) του ενός χεριού είναι αξιοπρεπή κι όχι κοράκια του φράγκου και της φανφάρας. Είχα την εμπειρία και ως γονιός για αρκετό διάστημα από δαύτα.
      Δεν έχω λόγο να πείσω κανέναν και για τίποτα.

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.