Πολύ θα ήθελα να βρίσκομαι στη στάση και την κατάσταση της κοπελιάς στην εικόνα, όμως ούτε συζήτηση πια. Τέτοια σκέφτομαι μόνο όταν είμαι πολύ πιεσμένη, γιατί φυγόπονη δεν είμαι.
Πλέον επί ποδός και χωρίς να παραπονιόμαστε... πάντα όμως δίχως να χάνουμε το νόημα της ζωής!
Πάνω σ' αυτό διάβασα συμπτωματικά κάτι σχετικό στο Αντικλείδι (κλικ), από όπου δανείστηκα μερικά σημεία που μου άρεσαν πολύ και τα όποια παραθέτω στη συνέχεια.
Πλέον επί ποδός και χωρίς να παραπονιόμαστε... πάντα όμως δίχως να χάνουμε το νόημα της ζωής!
Πάνω σ' αυτό διάβασα συμπτωματικά κάτι σχετικό στο Αντικλείδι (κλικ), από όπου δανείστηκα μερικά σημεία που μου άρεσαν πολύ και τα όποια παραθέτω στη συνέχεια.
Ιδού, λοιπόν...
"Αν έχεις στόχο, σκοπό, νόημα, γιατί, τότε θ’ αντέξεις ακόμα και μέσα στο Άουσβιτς.
Το γιατί είναι κάτι που αγαπάς, κάτι που έχεις ερωτευτεί, κάτι που σε κάνει να θες να συνεχίζεις να ζεις για να συνεχίσεις να το κάνεις.
Το γιατί μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που αγαπάς και θες να συνεχίσεις να ζεις μαζί του.
Το γιατί μπορεί να είναι η δημιουργικότητα σου, η τέχνη σου, η επιστήμη σου, ο κήπος σου, τα ταξίδια σου, η μαγειρική σου.
Το γιατί μπορεί να είναι κάθε μικρή ομορφιά που σε κάνει να χαμογελάς."
" Οι μικρές απολαύσεις, ένα βλέμμα, ένα τραγούδι που έχεις ακούσει δέκα χιλιάδες φορές, αλλά και πάλι δεν σου φτάνει, ένα ποτήρι κρασί μ’ έναν φίλο –ή και μόνος, ένα αστείο, μια νύχτα έρωτα μέχρι που να ξημερώσει, ένα κολοκυθάκι που φύτρωσε στον κήπο σου, το αναπάντεχο κελάηδημα ενός νυχτολούλουδου, η θάλασσα και τα τριζόνια, όλα αυτά που μας δίνουν καύσιμα για να συνεχίσουμε προς το γιατί μας, αντέχοντας το πώς."
" Ακόμα και οι δύσκολες στιγμές έχουν αξία, πρέπει να τις αποδεχόμαστε και να συνεχίζουμε. Να αντιμετωπίζουμε με αξιοπρέπεια, όρθιοι, ακόμα και το πένθος, το θάνατο."
" Και για γίνουμε ακόμα πιο επικούρειοι, ας θυμηθούμε ότι όλα είναι εφήμερα κι ο θάνατος δεν είναι τίποτα, μοιάζει με αυτό που «δεν-ζούσαμε» πριν γεννηθούμε. Όπως θα μπορούσε να έχει πει κι ο Επίκουρος:
Κάνε ό,τι νιώθεις κι αγαπάς, μείνε ζωντανός, απόλαυσε το.
Όλα τελειώνουν. Και περνάει τόσο γρήγορα η ζωή.
Αγάπησε την. Δως της ένα νόημα.
Μην την αφήσεις να πάει χαμένη."
Όλα τελειώνουν. Και περνάει τόσο γρήγορα η ζωή.
Αγάπησε την. Δως της ένα νόημα.
Μην την αφήσεις να πάει χαμένη."
Τραγούδια που ήρθα σε επαφή μαζί τους μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, καθώς δεν ήταν της περιόδου των νεανικών μου χρόνων μα ούτε και της αρεσκείας μου. Όμως, μπορούν να μας προσφέρουν ένα ταξίδι αναπόλησης, μικρής περιπλάνησης σε αλλοτινές περιόδους ίσως πιο αγνές.
Όλα αυτά τα μικρά αλλά κεφαλαιώδη είναι που μας κρατούν ακόμα όρθιους και μάχιμους. Έχεις δίκιο, Γλαύκη μου "να μη χάνουμε το νόημα της ζωής" αυτό είναι το επιμύθιο. Όσο για τον Πασχάλη και το συγκρότημά του, με γύρισες σε αλλοτινές εποχές ανεμελιάς και αμεριμνησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου!
Μαρία μου, αυτό το "μάχιμους" είναι που πρέπει να εξελίξουμε περισσότερο, γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο από ό,τι βλέπω!
ΔιαγραφήΔυστυχώς, αυτές οι εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί! Τώρα έχει φτάσει η ώρα της κρίσης...
Να είσαι καλά, κορίτσι μου!
" Ακόμα και οι δύσκολες στιγμές έχουν αξία, πρέπει να τις αποδεχόμαστε και να συνεχίζουμε. Να αντιμετωπίζουμε με αξιοπρέπεια, όρθιοι, ακόμα και το πένθος, το θάνατο."
ΑπάντησηΔιαγραφήKAI...
Το γιατί μπορεί να είναι κάθε μικρή ομορφιά που σε κάνει να χαμογελάς."
Mε εκφράζουν απόλυτα αυτά Γλαύκη μου ο Πασχάλης και οι Ολύμπιανς παιδικοί έρωτες...
Να είσαι καλά καλό μήνα να έχεις φιλιααα!😍
Σ' ευχαριστώ πολύ, Ρούλα μου για την βόλτα σου εδώ!
ΔιαγραφήΓέλασα με τους "παιδικούς έρωτες" που είπες!
Εύχομαι καλό μήνα και για σένα!
Ωπ την έχασα τούτη την ανάρτηση Γλαύκη μου. Και μάλιστα με τραγούδια μια άλλης εποχής που συνόδευσαν τα νιάτα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή καλή μου φίλη.
Στο τέλος θα σου βάζω απουσίες σαν την Κεραμέως, ένα πράγμα ;-)
ΔιαγραφήΣε φιλώ!