Διαβάζοντας κάποια άρθρα στάθηκα σε κάποιες κουβέντες του Χατζιδάκι, που δείχνουν ότι τελικά τίποτα δεν άλλαξε από τότε που τα έγραψε μέχρι σήμερα, καθώς ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ειδικά στον τόπο μας το "απογειώνει" (όπως λέμε στη σύγχρονη καθομιλουμένη) όλο και περισσότερο σε πολλούς τομείς.
Η αρχική μου επιθυμία ήταν να καταθέσω μερικές από τις εμπειρίες μου (λίγες θετικές και πλείστες δυσάρεστες) στη συναναστροφή μου με ανθρώπους σε άλλη περιοχή της Ελλάδας από αυτή που κατοικώ μόνιμα, να μεταφέρω σκέψεις και συναισθήματα από όλη την κατάσταση σε πολιτικό, κοινωνικό και παγκόσμιο επίπεδο, όμως μπάστα, όχι άλλο "κάψιμο" (καήκαμε κυριολεκτικά και μεταφορικά και γιατρειά δε βλέπουμε πουθενά)! Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα από όσα συμβαίνουν. Ένα μυαλό έχουμε όλοι μας κι αυτό κοντεύουμε να το ψάχνουμε στα απολεσθέντα...
"Η αντίσταση ξαναγεννά. Η Εξουσία φθείρει, καταστρέφει τα ζωογόνα κύτταρα του ανθρώπου. Χρειάζεται ισχυρή παιδεία για ν’ αντέξει κανείς στην έννοια της Εξουσίας και της επιτυχίας.
Ο άνθρωπος σε μια έξυπνη στιγμή του, έβγαλε τον Θεό και το Δαίμονα από μέσα του και τους εναπόθεσε στους ουρανούς. Θέσπισε Νόμους, έχτισε εκκλησίες και έγινε ανεύθυνος στη μοίρα του, μοιράζοντας τις ευθύνες έξω από αυτόν. Μια σειρά τελετουργιών προδικάζουν την επιρροή του καλού και του κακού. Κι έτσι αφέθηκε να τον καθοδηγεί η ανθρώπινη αδυναμία του και όχι μια σμιλεμένη ανθρώπινη κρίση.
Η πολιτεία, το Κράτος, ευνοεί την εκπαίδευση εκείνη που δεν απελευθερώνει τον άνθρωπο αλλά τον περιορίζει σε ειδικά πλαίσια, επωφελή για το σύνολο. Και η ανθρώπινη κρίση άρχισε να περιορίζεται στα καθ’ ημάς και όχι στις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας.
Το θέμα όμως παραμένει επιτακτικό και τυραννικό. Πώς ένας πολίτης που σκέφτεται και δεν εννοεί να συμβιβάζεται ή να βολεύεται στις ομαδικές πλάνες, μη συμμετέχοντας στα ομαδικά ή συντεχνιακά συμφέροντα, πώς ένας τέτοιος πολίτης είναι δυνατόν να διατηρήσει τη φωνή του και τη σημασία της, με το κύρος που του παρέχει η επιτυχής προσωπική του εργασία;
Και χαρακτηρίζεται ολόκληρη η κυβερνητική δραστηριότητα από μια τέτοια κενή περιεχομένου λεξιχρησία, χωρίς ενδοιασμό, ντροπή ή επιφύλαξη, που υποτιμά την στοιχειώδη νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη, τουλάχιστον στο ποσοστό των μ’ευαισθησία ανησυχούντων και σκεπτόμενων. Ζούμε την προετοιμασία νεοφασιστικών καιρών, στ’ όνομα του παντοδύναμου λαού και των ‘απλών’ ανθρώπων. Και φυσικά ήταν επόμενο να φανούν ‘δημοσιογραφικά’ όργανα για να υπηρετήσουν τον προετοιμαζόμενο νεοφασισμό, με εκχυδαϊσμένη γλώσσα, εσκεμμένος λεξινοθείες και ευτελείς κολακείες γερόντων και υποανάπτυκτων πολιτών.’"
Επιλογές από του ίδιου "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", Εκδ. Ίκαρος 2011(από το κείμενο "Ο λόγος για τους Έλληνες νέους του '88")
@ Δυο αγαπημένα μου μουσικά κομμάτια του Μάνου που αποδίδει θαυμάσια η Ελεονώρα, μια προσπάθεια που δε γνώριζα μέχρι πριν αρκετό καιρό.
Ποιος να περίμενε τέτοιες κουβέντες, τέτοιες προσεγγίσεις και αναλύσεις από έναν αστό καλλιτέχνη και μάλιστα τέτοιου βεληνεκούς όπως ο Μάνος μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε του λέξη σηκώνει και μια ολάκερη φιλοσοφική κουβέντα που θα μπορούσε να βαστάξει ώρες ολάκερες.
Γλαύκη μου ευχαριστούμε για τα κείμενα αλλά και για τα τραγούδια που συνόδεψαν τις σκέψεις του Μάνου.
Ελπίζω να κρατάς ακόμα την αύρα του καλοκαιριού κοντά σου καλή μου φίλη.
Φιλιά πολλά.
Έχει πει κι άλλα πολλά εξαιρετικά ενδιαφέροντα, που φαίνονται ότι είναι παρατηρήσεις και διαπιστώσεις μέσα από την ζωή. Το σημαντικό είναι να προσεγγίσει ο αναγνώστης τον λόγο του με ανοιχτό πνεύμα.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ ως προς το ότι σηκώνουν ώρες συζήτησης.
Έχω επιστρέψει ήδη και είμαι σε φάση οργάνωσης για τη συνέχεια - που δεν τη βλέπω καθόλου ρόδινη... Έτσι, η αύρα του καλοκαιριού έχει γίνει ελαφρά καπνός. Το μόνο που κάπως το σώζει είναι η προσπάθεια επαφής με φίλους.
Να είσαι καλά!