Άφησα στην άκρη τη γκρίνια και τη στενοχώρια της προηγούμενης ανάρτησης, γιατί δεν το βλέπω να τη "βγάζουμε" αν συνεχίσουμε μόνο έτσι... Ο καθένας θα δώσει τον αγώνα του από τη δική του πλευρά με όποιο τρόπο μπορεί, όπως ξέρουμε πολλοί πάντα να κάνουμε.
Εξάλλου, ένα Cafe οφείλει και στις πιο δύσκολες φάσεις να μη γίνεται ένα καφενείο της γκρίνιας, αλλά να προσφέρει θέματα που να προκαλούν συζήτηση και ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, να μην ξεχνά να ευχαριστεί τον επισκέπτη με τη μουσική του μα και να μην χάνει την ερωτική του ατμόσφαιρα. Κάθε τέτοιος χώρος είναι πλασμένος να αποπνέει ερωτισμό, αφού αυτός είναι η "καύσιμη ύλη", η υγιής πηγή ενέργειας του ανθρώπινου σύμπαντος.
Έτσι, ενάντια στο μαράζωμα που σφίγγει τη θηλιά γύρω μας!
Ένα τραγούδι που αγαπώ πάρα πολύ ακολουθεί από δύο ερμηνευτές, παρέα με τους στίχους του. Το έχω αναρτήσει με άλλα παλιότερα, όμως αξίζει να πάρει μια θέση μόνο του εδώ μέσα... Το έχουν τραγουδήσει πολλοί, αλλά πάντα ξεχωριστές παρουσίες είναι η Nina Simone και ο David Bowie για μένα.
Πολύ αισθαντικά από τη Nina...
Με πάθος και ένταση από τον David...
Wild Is the Wind
Love me, say you do, let me fly away with you
For my love is like the wind, and wild is the wind
Give me more than one caress, satisfy this hungriness
Let the wind blow through your heart for wild is the wind
You touch me, I hear the sound of mandolins
You kiss me, with your kiss my life begins
You're spring to me, all things to me
Don't you know, you're life itself
Like the leaf clings to the tree
My darling, cling to me
For we're like creatures of the wind
Wild is the wind
You touch me, I hear the sound of mandolins
You kiss me, with your kiss my life begins
You're spring to me, all things to me
Don't you know, you're life itself
Like the leaf clings to the tree
My darling, cling to me
For we're like creatures in the wind
And wild is the wind
Από εδώ οι στίχοι και η μετάφραση (κλικ)
Το Cafe σου είναι πάντα μια γωνιά έκφρασης. Να τώρα κοίτα! Είναι δυνατόν να ακούς την αισθησιακή φωνή της Νίνα Σιμόν και να μην αφεθείς σε ερωτικά μονοπάτια; Να μην γαληνέψεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδύνατον θα έλεγα εγώ.
Και έξω να βρέχει, να πέφτει ο ουρανός στην αγκαλιά της γης με τρυφερότητα.
Αχ βρε Γλαύκη μου, έχεις τη δυνατότητα με τις επιλογές σου να μας βάζεις σε όμορφες και επιλεκτικές διαθέσεις.
Ειλικρινά σε ευχαριστώ.
Καλή βδομάδα.
Πολύ ποιητικό είναι το σχόλιό σου, Γιάννη μου!
ΔιαγραφήΌχι άλλη αγριότητα...
Κάνω κάποιες στιγμές από τα πικρά κείμενα και τη γκρίνια, που αν και είναι δικαιολογημένη, οφείλουμε να σταματάμε, για να προστατεύσουμε την ψυχή μας!
Χαίρομαι πολύ που σε έβαλα σε άλλη ατμόσφαιρα...!
Αυτή η εβδομάδα για μένα βαδίζει καλύτερα από την προηγούμενη. Εύχομαι και για σένα!
Να είσαι καλά!
Εμείς σε ευχαριστούμε Γλαύκη μου για το ...πέρασμα που μας βάζεις σε τέτοιες ατμόσφαιρες που τόσο έχουμε ανάγκη. Φιλιά πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Cafe έχασε την αίγλη του και τους θαμώνες του, όμως δε με νοιάζει, γιατί στέκεται για όσους το επισκέπτονται κι επειδή του κάνει κέφι του ιδιοκτήτη του...
ΔιαγραφήΑυτό που με ενοχλεί είναι ότι κάποιοι παίρνουν ιδέες και τις παρουσιάζουν σαν δικές τους, ενώ δεν έχουν μπει στον κόπο ποτέ να πουν μια κουβέντα εδώ. Πλήθος όμως αναγνωστών έχουν. Γενικά όλο αυτό το αλισβερίσι ποτέ δεν μου άρεσε, όπως να πάω για να μου έρθουν. Πάω αν έχω χρόνο και γιατί γουστάρω ή έρχονται γιατί γουστάρουν.
Γενικά όταν μιλά κανείς ενοχλεί...