Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020

Σωτηρία μόνο το ειλικρινές ενδιαφέρον


Αδιάφορος άνθρωπος = άξιος της μοίρας του

Το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας έφτασε στο σήμερα να κινείται ως ζόμπι σε δρόμους κενούς δίχως ουσιαστικό νόημα, να αδιαφορεί σχεδόν για τα πάντα πέρα από τα του οίκου του και της καταναλωτικής του επιφάνειας. Μα ακόμα και γι’ αυτά είναι αμφίβολη η ποιότητα του ενδιαφέροντός του, δυστυχώς.

Αν νοιάζεται κανείς αληθινά - ακόμα και μόνο - για το σπιτικό του και τα προϊόντα που καταναλώνει, θα πρέπει να κοιτάξει και πάλι πιο μακριά, αφού όλα είναι μια αλυσίδα ή ακόμα καλύτερα ένας πύργος του παιχνιδιού Jenga, το οποίο θέτει ως πρώτο μέλημα το νοιάξιμο του παίκτη για την ευστάθεια και ακεραιότητα του πύργου και στη συνέχεια απαιτεί επιδεξιότητα στο χειρισμό όλων των μερών του πύργου.

Να μην παραμένει κοντόφθαλμα, εγωιστικά, υστερόβουλα και τελικά ανόητα στον μικρόκοσμό του, καθώς η "πληρωμή" του για αυτή του την αδιαφορία έρχεται συνήθως με βαρύ και σκληρό τρόπο. Η αδιαφορία ποτέ δεν οδηγεί καμία κατάσταση σε αίσιο τέλος.  Έχει ως αποτέλεσμα, σύντομα ή σε βάθος χρόνου, είτε το αδιέξοδο είτε την καταστροφή.

Ας κάνουμε μια προσπάθεια, λοιπόν, να δραπετεύσουμε από το αόρατο κελί της αδιαφορίας, γιατί μηνύματα και μάλιστα ηχηρά επιδιώκουν να μας δώσουν το στίγμα ολοένα και περισσότερο προς ποια κατεύθυνση οφείλουμε να κινηθούμε ως ανθρωπότητα πλέον.

Ας αποδείξει ο άνθρωπος ότι έχει τη δυνατότητα να σταθεί στο ύψος αυτού του κεφαλαίου αρχικού γράμματος του ονόματός του, υπερβαίνοντας τον εγωισμό, κάθε μικροψυχία, όποια ιδεοληψία ή κενή ματαιοδοξία τον κρατά δέσμιο. Οι καιροί, για τον τόπο μας (υγεία και εθνικά θέματα) και παγκόσμια, "κραυγάζουν" για ενότητα, η οποία επιτυγχάνεται μόνο με το ειλικρινές και βαθύ ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν.

Ας πάψει να είναι φαύλος και να θυμηθεί τι σημαίνει Άνθρωπος, μη λησμονώντας πως η αγάπη και το ενδιαφέρον ίσως πονούν, όμως η αδιαφορία σκοτώνει με πολλούς μα πάρα πολλούς τρόπους.

"Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία." μας υπενθυμίζουν μικρές πηγές φωτός γύρω μας...








8 σχόλια:

  1. Πού να ξέραμε Γλαύκη, λίγο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων που οι εκπαιδευτές δεν είχαν πια λόγω δουλειάς ελεύθερο χρόνο, πως μέσα του Μάρτη θα υπήρχε τόσο ελεύθερος χρόνος αλλά καθόλου ελευθερία κινήσεων.

    Συμφωνώ με όσα γράφεις. Ατομιστές είμαστε. Το κεφαλάκι μας να μη βρέχεται κι αυτό όσον αφορά εκείνη τη στιγμή, για την επόμενη, για τις αυριανές στιγμές των παιδιών μας, ούτε κουβέντα.

    Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον σήμερα να μην γίνουμε αιτία μετάδοσης αυτού του ιού που έχει εξαπλωθεί σε όλη τη γη, ας θεωρήσουμε ότι περνάμε μια πολύ μεγάλη κρίση ώστε να πάρουμε όσα προληπτικά μέτρα μπορούμε, ας αποφύγουμε συναθροίσεις, εκκλησίες και μεταλήψεις, γυμναστήρια. Έστω για μια φορά ας ειπωθούν αλήθειες και τα πράγματα με το όνομα τους.

    Πολύ καλά έκαναν κι έκλεισαν προληπτικά σχολεία και πανεπιστήμια.

    Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά, θεωρώντας ότι ακολουθούμε μεν την Ιταλία αλλά έχουμε το θετικό του παραδείγματος της.

    καλό βράδυ Γλαύκη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Στέλλα.
      Είναι γιατί μουρμούριζα πως αυτός ο μήνας είναι πάρα πολύ φορτωμένος από άποψη δουλειάς...:) Έτσι, μας ήρθε αποχή από τα καθήκοντά μας (προς το παρόν) ως κατραπακιά!
      Αυτή τη στιγμή απόλυτη προτεραιότητα έχουν άλλα θέματα πολύ σοβαρά, τα οποία απαιτούν ψυχραιμία πάνω απ' όλα, υπευθυνότητα, ενότητα, καθαρό νου, οξυδέρκεια και αποφασιστικές κινήσεις. Όλα αυτά και άλλα τόσο για το θέμα της πανδημίας όσο και για την χοντρή προκλητικότητα των γειτόνων.
      Καλό θα είναι να καταλάβουμε ότι τα αστειάκια έχουν λάβει τέλος και να κινηθούμε πλέον συσπειρωμένοι, διότι δεν μας παίρνει για οτιδήποτε άλλο. Ευτυχώς, υπήρξαν αρκετές θετικές κινήσεις. Το κράτος πρέπει να κάνει τα δέοντα, μάλιστα εμπράκτως κι όχι στα λόγια, όμως και οι πολίτες να πάψουν να είναι αδιάφοροι ατομιστές, γιατί τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
      Όσο για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα μη σου πω ότι έπρεπε να είχαν κλείσει από την περασμένη εβδομάδα, όμως πάλι καλά. Σίγουρα δεν ήταν μια εύκολη απόφαση, γιατί, ας μην γελιόμαστε, πλέουμε για πρώτη φορά σε αχαρτογράφητα νερά. Μας βοηθά πολύ η εμπειρία των άλλων χωρών, οπότε έχουμε το πλεονέκτημα των πιο σύντομων κινήσεων. Και όσο για τα μαθήματα, δεν θα χαθεί καμιά "οξεία", γιατί για όλα υπάρχουν λύσεις.
      Όταν απειλείται σοβαρά η υγεία (και με πόσες άλλες συνέπειες για μια χώρα) και ταυτόχρονα αισθάνεσαι σαν τον σχοινοβάτη στα εθνικά θέματα, τα υπόλοιπα θα περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Συμφωνώ τόσο απόλυτα με ολόκληρο το κείμενο σου Γλαυκη μου. Όμως έχω πια απογοητευτεί από την περίσσια απανθρωπιά κι αδιαφορία. Και μη χειρότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα.
      Τι να πω, δεν ξέρω. Υπάρχει κι αυτή η όψη της απανθρωπιάς όπως λες παράλληλα με το νοιάξιμο από αρκετούς. Γενικά, η ζυγαριά όμως γέρνει έντονα προς τη μία και ισορροπία δεν υπάρχει.
      Θα δείξει η πορεία για όλα.

      Διαγραφή
  3. Όπως και κάθε τι στη ζωή έτσι και τώρα, σε κάθε αρνητικό υπάρχει κάτι από κάτω που γεννιέται ανθρώπινο και αληθινό.
    Όταν η ανθρώπινη ζωή, η κοινότητα δέχεται συνήθως μια έξωθεν απειλή, εκτός ορίων, που δεν εύκολα διαχειρίσιμη, συνήθως αναπτύσσονται δύο αντίρροπες δυνάμεις.
    Η Απανθρωπιά, η εξαχρείωση, η μετατροπή του ανθρώπου σε "θηρίο" για να "ζήσει"
    Από την άλλη η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, ο αλτρουισμός.
    Αυτή η δεύτερη φωτεινή πλευρά βέβαια είναι δυσκολότερη και πιο επώδυνη καθώς ο καπιταλισμός όλα αυτά τα χρόνια έχει μεταλλάξει τον άνθρωπο.
    Στο χέρι μας είναι να αντιδράσουμε όπως αρμόζει.
    Με ευκαιρία για ένα νέο προφίλ.
    Καλησπέρα Γλαύκη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας φανεί αυτό το δεύτερο και πολυπόθητο προσωπείο του ανθρώπου. Κάθε απειλή δεν αντιμετωπίζεται πιο αποτελεσματικά και ψυχική ισορροπία όταν λειτουργούν οι άνθρωποι με βάση τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και τον αλτρουισμό;
      Δύσκολο, ναι, στόχος της ύπαρξης μας όμως! Γιατί πρέπει να ζει στο δράμα και την ασχήμια; Κάνω κι εγώ κάτι ερωτήσεις ώρες - ώρες σαν τα παιδιά :)

      Διαγραφή
  4. Να μάθουμε απ' αυτή την δοκιμασία και να ξεχωρίσουμε ποιοι στέκονται παλλικαρίσια και αλληλέγγυοι στον πλησίον τους και ποιοι εκμεταλεύονται την κρίση για να πλουτίσουν. Ήδη οι πρώτοι μαυραγορίτες έκαναν την εμφάνισή τους και πωλούν μάσκες και απολυμαντικά σε εξωφρενικές τιμές. Γλαύκη μου εύχομαι ειλικρινά όλη αυτή η δοκιμασία να μας κάνει πιο ώριμους και διεισδυτικούς. Θα δείξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας σταθούμε σαν άνθρωποι στις πιέσεις που μας ασκούνται και στα δύο μέτωπα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε τούτο τον καιρό ως χώρα και όχι με τα άγρια ένστικτα των θηρίων και βλέπουμε.
      Πρωτόγνωρη φάση περνάμε, οπότε πάμε ψηλαφιστά.
      Σε φιλώ, εξ αποστάσεως για ασφάλεια...:))

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.