"Two shots of sad, one shot of happy"

Θα χιονίσει, δε θα χιονίσει!
Ο καιρός θα δείξει...

Πάντως για μένα μέχρι στιγμής "χιόνισε" άχνη από κουραμπιέδες και μπόλικες "παιδονιφάδες", δικιά μου λέξη αυτή, διότι πέρα από κουραμπιεδοπλάστης είμαι και  λεξηπλάστης συχνά πυκνά... κι όποιου τ' αυτιά του αντέξουν!

Όμορφες και γλυκές οι προηγούμενες μέρες μα συνέβησαν και ιδιαίτερα πράγματα που μου έμειναν στον νου.

Το ένα αφορά στα κουραμπιεδάκια που πλάθω για τις γιορτές και το άλλο στα κάλαντα της παραμονής των Χριστουγέννων.

Φέτος τα ξωτικά μου την είχανε στημένη, μια και βάλανε το χεράκι τους και έμπλεξα εγώ τα δικά μου. Μια επιτυχημένη πάντα συνταγή κατέληξε όλη στον κάδο των απορριμάτων. Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά...χοχο!

Στενοχώρια και κακό και δεν βρήκα τρόπο να τα ξεγελάσω!

Σαν μην έφτανε αυτό ήθελα για την ημέρα των Χριστουγέννων να 'χω κι ακόμα ένα γλυκό (όχι μόνο μελομακάρονα και κουραμπιέδες, τρομάρα μου), ενώ δεν είχα δοκιμάσει ακόμη τις ζαχαρωτές μπουκιές. Είχα βάλει στόχο και μια πορτοκαλόπιτα (τη λατρεύω), μα εκείνα (για τα ξωτικά μιλάμε πάντα) συνέχισαν να χώνουν τις χερούκλες τους σε ό,τι γλυκό ελάμβανε χώρα...! 

Πάει κι αυτή! Φούσκωσε ωραία-ωραία κι έπειτα... έκατσε κι έπιασε λίγο χρωματάκι από κάτω! Μετά από αυτό δήλωσα ότι παραιτούμαι από την κουζίνα μέχρι το τέλος του 2019...!

Παράλληλα με όλα αυτά είχα την "εισβολή" των μαθητών να πουν τα πολυαγαπημένα κάλαντα! Φέτος ήταν μια πραγματική εισβολή από πλήθη "παιδονιφάδων"!

Ένα θα πω... δεν προλάβαινα ούτε στην τουαλέτα να πάω... χεχε! Ήρθαν περισσότεροι από ποτέ, μικροί, μεγάλοι και μεγαλύτεροι. Δεν σταματούσα τις αγκαλιές, μια και χύνονταν επάνω μου. Δε συζητώ για το ταμείο... έμεινε εκτός λειτουργίας πολύ σύντομα! Χαλάλι τους ό,τι και να λέμε!

Τα απόλαυσα όσο δεν παίρνει! Όμως ήταν πολύ αστείο όλο το σκηνικό...

Αποκατάσταση των ζημιών...με χρονική σειρά:

- Η πορτοκαλόπιτα σχεδόν εξαφανίστηκε παρόλη την αποτυχία της (μάλλον δε θέλανε να με στενοχωρήσουν, οικογένεια και φίλοι)...

- Σήμερα εξοπλίστηκα με θάρρος και πυγμή να αντιμετωπίσω τα ζαβολιάρικα ξωτικά. Να πάρω εκδίκηση ξαναπλάθοντας τα περιβόητα γλυκίσματα! Και φυσικά... τα κατάφερα, φτιάχνοντας τους καλύτερους από κάθε άλλη φορά, μικρούς στρογγυλούς κι αφράτους, κάτασπρους και φωτεινούς σαν την πανσέληνο (καλή ώρα). Όχι θα τους πέρναγε στα μικρά πλάσματα με τα μεγάλα αυτιά!

Να σοβαρευτώ και λίγο τώρα, γιατί μέχρι στιγμής πήρα ανάποδα τον τίτλο του τραγουδιού που ακολουθεί κι έκανα στην πράξη:

"Two shots of sad, one shot of happy" 

Ο κανονικός τίτλος είναι:

"Two shots of happy, One shot of sad"

Όπως δηλαδή συμβαίνει στην ζωή μας. Κάτι που είναι ανάγκη να αποδεχτούμε , ώστε να ζούμε εν ειρήνη μέσα μας!

Dj.M

 "We were mixing the bitter with the sweet"

Το επόμενο είναι αφιερωμένο στην ημέρα, λόγω πανσελήνου. Ένα κολληματάκι το έχω με δαύτη. 

"A girl on the moon" 

Dj.M

Έτσι, το σημερινό δημιουργήθηκε αυθόρμητα κι εν ώρα ξεκούρασης, για να "πατάξουμε" τη μελαγχολία των ημερών. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί πως τέτοιες μέρες συνυπάρχουν η χαρά με τη μελαγχολική διάθεση. Αναμνήσεις πάνε κι έρχονται γλυκές και πικρές μαζί. Τρυφερές στιγμές και άλλες δύσκολες. Που εν τέλει είναι κι εκείνες που μας πλάθουν.

Μα αυτό είναι κι εμείς συνεχίζουμε...

Καλά να περνάτε!