Μικρές λογοτεχνικές "στάσεις"

Λίγα αποσπάσματα για εύκολη και γρήγορη ανάγνωση, μια και ο καιρός ετούτες τις μέρες ενδείκνυται μόνο για γενναίες βουτιές στη θάλασσα και ίσως και μέσα μας, αν μας κάτσει...

 

"...Μπορεί να κάνω και λάθος, μα νομίζω πως απ' το γέλιο μπορεί να καταλάβει κανείς τον άνθρωπο κι αν καμιά φορά σας αρέσει το γέλιο ενός αγνώστου απ' την πρώτη σας κιόλας γνωριμία μ' αυτόν, μπορείτε με βεβαιότητα να πείτε πως γνωρίσατε έναν καλόν άνθρωπο."... 

                                Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, 

                     "Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων"

"Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει... τρέχει... ασυλλόγιστα στους γκρεμούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά. Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει. Να πεις "όχι" στην αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις μπροστά σ' ένα λουλούδι που ετοιμάζεται ν' ανοίξει. Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο"."

"Η αγάπη είναι μεγάλη όταν την περιμένουμε ή όταν την χάνουμε. Όταν την έχουμε μας ξεφεύγει. Χάνουμε την αίσθηση της. Και την ξαναποκτούμε μόνο όταν την χάσουμε. Κοίταξε να ζήσεις την αγάπη που έχασες. Να χαρείς την αγάπη που περιμένεις. Καν' την τραγούδια, ξενύχτια. Καν' την βιβλία, αταξίες. Μόνο μην την μοιρολογάς. Είναι σαν να την βρίζεις. Σαν να τη κλείνεις τον δρόμο να ξανάρθει."

                                      Μενέλαου Λουντέμη,

                           "Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους"

 
''Ποιός θα ήταν ο λόγος της δημιουργίας μου αν περιοριζόμουν απόλυτα στον εαυτό μου; Οι μεγάλες μου δυστυχίες σ' αυτό τον κόσμο ήταν οι δυστυχίες του Χήθκλιφ και τις παρακολούθησα όλες, τις έζησα όλες, από την αρχή. Η μεγάλη μου σκέψη ση ζωή είναι αυτός. Αν όλα χάνονταν και αυτός έμενε, θα συνέχιζα να υπάρχω. Κι αν όλα έμεναν και αυτός χανόταν, το σύμπαν θα ήταν για μένα τόπος ξένος και φοβερός. Δε θα ΄χα θέση εκεί. Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα του δάσους. Ο χρόνος θα την αλλάξει, το ξέρω καλά, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου για τον Χήθκλιφ είναι σαν τα αιώνια βράχια αποκάτω: λίγη ευχαρίστηση μου δίνει αλλά αναγκαία. Νέλλυ, ΕΙΜΑΙ ο Χήθκλιφ. Είναι πάντα, πάντα στο νού μου. Δε μου δίνει χαρά, όπως δε μου δίνει χαρά ο εαυτός μου, αλλά είναι μέσα μου, σαν τον ίδιο τον εαυτό μου.''

                                               Έμιλι Μπροντέ,

                                          "Ανεμοδαρμένα Ύψη"

"Την ξέρω τη φυλή σας. Αποτελείται από πρόβατα. Διοικείται από μειοψηφίες και σπάνια αν όχι ποτέ απ' τη πλειοψηφία. Καταπνίγει τα συναισθήματα και τα πιστεύω της και ακολουθεί αυτούς τους λίγους που κάνουν το μεγαλύτερο θόρυβο. Μερικές φορές οι λίγοι που κάνουν θόρυβο έχουν δίκιο, άλλες έχουν άδικο. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι πολλοί θα τους ακολουθήσουν."

                                                   Μαρκ Τουέιν,

                                          "Ο Μυστηριώδης Ξένος"

"Αγαπητέ μου φίλε, αλλοίμονο στον άνθρωπο που δεν απότυχε ποτέ. Κλάψ' τον! Πάρε όλα τα έργα. Δίπλα στα πολύ μεγάλα υπάρχουν τα πολύ μικρά. Και να το ξέρετε: Τα μεγάλα υπάρχουν χάρη στα μικρά. Μια μεγάλη αποτυχία φέρνει μια μεγαλύτερη επιτυχία. Ποτέ όμως η μεγάλη επιτυχία δε φέρνει μια μεγαλύτερη. Άμα πετύχαινε ο άνθρωπος στην πρώτη εξόρμηση, δε θα 'κανε δεύτερη. Η δόξα είναι μια κορυφή που για να την ανέβεις πρέπει πρώτα να κατέβεις."

"Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάμα. Από εκεί και πέρα οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε."

                                      Μενέλαος Λουντέμης,

                     "Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος πάλι"

"Η ζωή μου είναι μονότονη... Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα λάμψει. Θα αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων αλλιώτικο απ΄ όλους τους άλλους. Τα βήματα των άλλων με κάνουν και χώνομαι στη γη. Τα δικά σου θα με φωνάζουν έξω απ΄ τη γη, σαν να 'ναι μουσική. Ύστερα δες!... Τα στάχυα στα χωράφια δε μου θυμίζουν τίποτα... εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Έτσι, θα είναι υπέροχα όταν μ΄ εξημερώσεις! Το χρυσαφένιο στάχυ θα μου θυμίζει εσένα. Και θ' αγαπάω τη βουή του ανέμου μέσα στα στάχυα."

                     Αντουάν ντε Σαιντ - Εξυπερύ                                                         "Ο Μικρός Πρίγκιπας" 

''Έρχεται κάποια στιγμή, όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας, είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, για ν' αποφασίσει επάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του." 

                             Τάσος Αθανασιάδης,

                         "Η Αίθουσα του Θρόνου"

Κλέβουμε λίγο χρόνο για μερικές βουτιές τις επόμενες μέρες, διότι αλλιώς δε βγαίνει - μα δε θα βγει ούτε η απαιτητική χρονιά. Φέτος δεν απολαύσαμε τα θαυμάσια νερά του ελληνικού βορρά (όπως κάθε χρόνο), αφού υπήρχαν άλλες ανάγκες. Όμως, δεν παραπονιέμαι, γιατί έχω τη δυνατότητα να επισκεφτώ εξίσου όμορφες παραλίες κάπου πιο κάτω από τα αγαπημένα βορινά μέρη - λένε ότι είναι ακόμα καλύτερες εκεί οι παραλίες  από τις πολύ βόρειες. Κλείνω, λοιπόν, το στόμα μου και φεύγω και παύω να ενοχλώ.