Λείπει η "μαγκιά", λείπει το "θαύμα"...

Κατά καιρούς η βελόνα κολλάει πάνω στο βινύλιο, μέχρι να έρθει ένα χέρι να τη σπρώξει κατά λάθος ή... επίτηδες και μ' ένα γενναίο "σκρατς"... να φύγει από το ζαβό αυλάκι για να συναντήσει ξανά το αγαπημένο της υλικό μα με άλλο περιεχόμενο την επόμενη φορά.

Κάπως έτσι κόλλησα κι εγώ κάνοντας επαναλήψεις στη γκρίνια και τη μουντή όψη της κοινωνίας και της ζωής γενικά. Άλλη μία και πάλι ακολουθεί, μια και δεν έχει έρθει ακόμη η ξαφνική σπρωξιά... να οδηγήσει το παρακάτω.

Κινητήριος δύναμη η μουσική και οι στίχοι τους οποίους συνοδεύει:

"Θέλει μαγκιά για ν' αρνηθείς

 της σιγουριάς τα κυβικά "

"Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις

 τη ζωή καθαρά και να πεις

 γεια χαρά σ' ότι σε δένει,

 σε κρατάει στη γη 

και δε σ' αφήνει να πετάς σαν πουλί." 

"Όμως το βόλεμα είναι βόλεμα μωρό μου

πού ν' αφήσεις τη χλιδή μια αξία σταθερή 

και να γυρίσεις πάλι στα ζόρια τα ίδια 

αυτό το κάνουν μόνο όσοι έχουν μεγάλα..."

 "Μία φορά κι έναν καιρό
ήμουν ελπίδα για τον κόσμο,
τώρα μόνη κολυμπώ.
Μία φορά κι έναν καιρό
τα παραμύθια μου αντέχαν,
τώρα δεν αντέχω εγώ."

"Στρίβω πιο πέρα να βρω Αλίκη
άδεια η χώρα, το θαύμα λείπει.
Τα γουρουνάκια 'γίναν γουρούνια
κι αντί για τρία είναι μιλούνια."

"Τα πήγα πίσω τα όνειρά μου,
ήταν μεγάλα για την καρδιά μου.
Κι αν ρίξεις κλώτσο δε θα γυρίσει,
το παραμύθι έχει πια σβήσει."

Αυτά.