Και που θα ήθελα πολύ... τι έγινε;

Με το "θα" προς κάθε κατεύθυνση αναρριχήθηκαν στην εξουσία όλοι και δυστυχώς με άνεση οι πιο ανίκανοι, με το "θα" πλανεύτηκαν ψυχές και ψυχές, με δαύτο πορεύτηκαν σε "τραχιά καλντερίμια" λαοί και λαοί έχοντας ως δεκανίκι την ελπίδα, με το "θα" άντεξαν κάθε δυσκολία μα και οποιαδήποτε εξαπάτηση ή έγκλημα σε βάρος τους, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή όλα "θα" αλλάξουν...

Αν προσθέσει κανείς δίπλα στο "θα" και το "ήθελα" έχουμε κάτι πιο ισχυρό το "θα ήθελα", το οποίο έχει ίσως δύναμη, διότι ενεργοποιεί αυτόν που το αισθάνεται και το εκφράζει, όμως συνυπάρχει μέσα του και το ψεύδος. 

Κάπου χαμένοι βαδίζουμε όλοι ανάμεσα στην αισιοδοξία που μπορεί να γεννά αυτή η φράση και σε εκείνο το ψεύδος της, που άλλοτε καθηλώνει και άλλοτε "αποκαθηλώνει"!

Θα τολμήσω κι εγώ λοιπόν, μια μικρή διαδρομή με αυτή (χωρίς πλάνο, όπως μου έρχονται) ενισχύοντάς την όμως με τη λέξη "πολύ"...

Θα ήθελα πολύ  να μη θρηνήσουν άλλοι γονείς τα παιδιά τους από την εισβολή των όποιων "παρατρεχάμενων" επιθυμούν διακαώς το ατέλειωτο καταστροφικό "πανηγύρι" σε όλη τη Μέση Αντολή και όχι μόνο...

Θα ήθελα πολύ να βάλουν το περιβόητο "κουμπί" οι μικροί παίκτες του ανόητου παγκόσμιου "ηλεκτρονικού παιχνιδιού" εκεί που ξέρουν... Κι αν δεν μπορούν γιατί δεν τους ικανοποιεί, ας το πατήσουν επιτέλους να τελειώνουμε. Να δούμε για άλλη μια φορά τι θα καταλάβουμε όλοι οι βλαμμένοι αυτού του κόσμου.

Θα ήθελα πολύ να διατηρούμε μια ενιαία εθνική στάση απέναντι σε σοβαρά ζητήματα που απειλούν με κάθε τρόπο την ακεραιότητα της χώρας μας, βασισμένη σε ατράνταχτα επιχειρήματα, τα οποία θα έχουν προκύψει έπειτα από έρευνα, άριστη γνώση, πολιτική ωριμότητα, πέρα από τους μικροκομματικούς κομπλεξισμούς και τη βούληση άλλων δυνάμεων. Η διεκδίκηση μάλιστα του εθνικού δίκιου να συμβαίνει όταν ρεαλιστικά είναι εφικτή, προκειμένου να υπάρξει αποτέλεσμα προς όφελός μας και όχι η καταδίκη μας.

Θα ήθελα πολύ να μην καταληστεύεται ο πλούτος της γης στον βωμό της απληστίας - αυτού του πεινασμένου βλέμματος, της ανευθυνότητας, της εφήμερης καλοπέρασης και παντοδυναμίας εκείνων των λίγων, οι οποίοι παρασύρουν στο εγκληματικό τους ψέμα τους πολλούς είτε με τον εμπαιγμό της δήθεν ιδανικής ζωής μέσα από τη δημιουργία εικονικών αναγκών, την υπερκατανάλωση μεταλλαγμένων ή "σκληρά" επεξεργασμένων προϊόντων, τα οποία κουβαλούν μαζί τους άριστα κρυμμένη την πικρή και απάνθρωπη συνήθως ιστορία παραγωγής τους.

Θα ήθελα πολύ να αντισταθεί ο άνθρωπος στην ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, για να μη γίνει εντελώς υποχείριό της, με αποτέλεσμα να τον αντικαταστήσει ακόμα κι εκεί που δεν έχουμε φανταστεί, να του αρπάξει την ζωή μέσα από τα θλιβερά του χέρια.

Θα ήθελα πολύ να πάψουν οι βιασμοί παιδιών, γυναικών και όποιων άλλων αδύναμων, όπως και η οποιαδήποτε εκμετάλλευσή τους σαν να πρόκειται για αντικείμενα - σκουπίδια. Θα ήταν ιδανικό και απόλυτα δίκαιο να περάσουν για μια φορά από την ίδια θέση όσοι το πράττουν, για μια φορά αλλά με τον πιο σκληρό τρόπο...

Θα ήθελα πολύ να έρθει η στιγμή που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα αντιληφθούν βαθιά τι τους συμβαίνει, θα επιθυμήσουν την αληθινή ζωή (όχι αυτή που τους πουλάνε και μάλιστα ακριβά) και να δικεδικήσουν  με δυναμισμό και ενότητα όσα οι Άλλοι τους κλέβουν. Να πάρουν πίσω τη γη τους, την ησυχία τους, την αξιοπρέπειά τους, την καθαρή τροφή και το νερό τους, την φύση κι όχι το "παρά φύσιν" κατασκεύασμα, την ελευθερία, την εργασία (όχι την απάνθρωπη) και κάθε ομορφιά της ζωής.

Θα ήθελα πολύ να βρεθούν να πολεμάνε μόνοι μεταξύ τους εκείνοι οι Άλλοι σε έναν άλλο πλανήτη, απομονωμένοι ως εξόριστοι από τη Γη. Αρκεί να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτοί οι Άλλοι προήλθαν μέσα από όλους εμάς τους φιλοξενούμενους αυτού του υπέροχου ουράνιου σώματος.

Θα ήθελα πολύ να πάρει την χαρά του (ψυχική υγεία και πνευματική ισορροπία) πίσω ο άνθρωπος, να βλέπει την ζωή σαν έναν μοναδικό χορό, που τον ταξιδεύει άλλοτε στον απαλό ρυθμό του άλλοτε στον πιο ζωηρό ή και τον εντελώς παθιασμένο, που ίσως μοιάζει με πολεμικός...

Πόσα ακόμα τέτοια "θα ήθελα" θα μπορούσα να αραδιάσω και πόσα κι ο καθένας - παραμερίζοντας συνειδητά τα πιο στενά προσωπικά, αλλά και τι έγινε; 

"Je voudrais bien", όπως λέει το τραγούδι παρακάτω, "mais non, c' est la vie, mon bon home", θα του έλεγα!

@ Μη δίνετε πολλή σημασία! Όλα τα παράπανω προέκυψαν ανάκατα  στον ταπεινό μου εγκέφαλο μέσα από τα νέα που συνέλεξα, θέλοντας να ενημερωθώ, όπως πάντα, από το διαδίκτυο, διότι ευτυχώς τηλεόραση δεν βλέπω...  Τι το ήθελα; 

Ήταν, λοιπόν, μόνο προς εκτόνωση και αποσυμπίεση το εν λόγω ουτοπικό κατεβατό...