Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Ένα ερώτημα τριγυρίζει στο μυαλό μου

Δεν πρόκειται για ένα πρωτότυπο ερώτημα, καθώς όλους μας έχει απασχολήσει κατά καιρούς και έχουμε προσπαθήσει να δώσουμε απαντήσεις πάνω σ΄αυτό, μάλιστα όσο το δυνατόν πιο λογικές. Έχει όμως η λογική πάντα δίκιο;
Δεν θα γράψω τώρα τις δικές μου απαντήσεις εδώ, αλλά θα περιμένω τα "φώτα" όποιου επιθυμήσει να σχολιάσει σε τούτο το θέμα. Κάποιες στιγμές "σκοτεινιάζει" για λίγο ο νους και αναζητάμε τη "λάμψη" των άλλων, επιμένοντας σε ερωτήσεις σαν εκείνες των παιδιών, όπου ο κόσμος παίρνει άλλη διάσταση μέσα από την αθώα τους ματιά.


Γιατί όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και δεν μπορούμε να τα απολαμβάνουμε όσο υπάρχουμε;
Έχουμε επίσης την αίσθηση ότι διαρκούν λίγο ή έτσι μας μοιάζει, επειδή δεν θέλουμε να χάσουμε ό,τι όμορφο αισθανόμαστε βιώνοντάς τα;


Ναι, δεν είναι τίποτε για χόρταση, αλλά πάντα θα υπάρχει ένα γιατί...

  







12 σχόλια:

  1. Τώρα Γλαύκη μου βάζεις μεγάλο θέμα που σηκώνει άπειρες παραμέτρους και αστερίσκους στην κουβέντα.
    Θεωρώ, σε μια πρώτη κουβέντα, ότι Γλαύκη μου ο άνθρωπος δεν δίνει σημασία στη στιγμή.
    Δίπλα μας, μπροστά μας, περνάνε πολλές απλές λιτές ομορφιές. Κυνηγώντας αμφίβολα και θολά "μεγάλα" πράγματα και στόχους δήθεν, λοιδωρούμε αυτά τα όμορφα μικρά αληθινά βιώματα που φυσικά προσπερνούν και χάνονται.
    Κάποια στιγμή, αν μπορέσουμε, αναλογιζόμαστε την αξία τους αλλά είναι αργά.
    Ο Άνθρωπος μυήθηκε στα πολλά και στα ευτελή. Απαξίωσε το απλό, το αληθινό. Δυστυχώς αυτό είναι χέρι καταναλωτικών και ευτελών αξιακών προτύπων.
    Τώρα από την άλλη υπάρχουν και κάποιες άλλε στιγμές και ομορφιές που δεν μπορούμε να τις ζήσουμε Γλαύκη καθώς μας δεσμεύουν συμβατικά πράγματα στη ζωή μας.
    Για παράδειγμα ωμό, πως να χαρούμε μια αυθόρμητη ερωτική επαφή της μιας βραδιάς όντας δεσμευμένοι ;
    Μπορεί το σώμα να το θέλει όμως η λογική το κόβει.
    Εκεί πλέον πάμε σε συγκρούσεις άλλου είδους.
    θεωρώ ότι κατάφερα να δώσω μια πρώτη γνώμη σε ένα εξαίρετο ζήτημα που έβαλες, όπως πάντα εδώ, στο σπιτικό σου.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η στιγμή είναι πολύτιμη, Γιάννη μου, και άργησα να το μάθω, αλλά είμαι ευτχής που το αντιλήφθηκα και δεν την αφήνω να περνά χωρίς να της δώσω σημασία και να την απολαύσω. Συνήθως, όμως το μαθαίνουμε μέσα από πολύ δύσκολες καταστάσεις ή ακόμα και σοκαριστικές. Μόνο όταν συνειδητοποιήσει βαθιά και αποδεχτεί ο άνθρωπος ότι υπάρχει τέλος στη ζωή, τότε δίνει στην κάθε στιγμή την αξία που της πρέπει.

      Όσο για τη λογική, χωρίς να υποτιμώ την σπουδαιότητά της στην καθημερινότητά μας, πιστεύω ότι είναι αναγκαίο για την ισορροπία μας να της βάζουμε όρια, καθώς το ένστικτο και το συναίσθημα είναι απαραίτητοι συνοδοιπόροι της. Προηγούνται μάλιστα τα δύο τελευταία, γιατί εκφράζουν αυτό που είμαστε κατά βάθος και η λογική έρχεται να κάνει τις ρυθμίσεις, ώστε να μην χάσει ο ζυγός εντελώς την ισορροπία του. Η ψυχρή λογική έχει βραβευτεί πολλές φορές για τους "στραγγαλισμούς" που έχει επιτύχει...
      Ό,τι και να λέμε, η διαχείριση όλων τους θέλει μεγάλη μαεστρία, κι αν δεν εκπαιδευτεί κανείς από μικρός, για να γίνει μαέστρος του εαυτού του, τότε μπορεί να του πάρει μια ζωή και να παλεύει να το μάθει ή να μην το καταφέρει ποτέ.
      Η συζήτηση είναι πολύ μεγάλη πάνω στο θέμα και με πολλές προεκτάσεις. Δεν έχω αντίρρηση να τη συνεχίσουμε...
      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  2. -Μόλις αγγίζουμε τη χαρά που περιμέναμε, βάζουμε πλώρη για την επόμενη...
    -Ήταν αυτό που πραγματικά θέλαμε;
    -Κάποια παλιά πληγή που δεν έχει ποτέ κλείσει, δεν αφήνει κενά για χαρά..
    Κι άλλα πολλά θα μπορούσα να γράψω.
    Δυστυχώς, χρειάζεται να το βάλεις στόχο να απολαύσεις πραγματικά ό,τι όμορφο συμβαίνει στη ζωή σου και να παλέψεις με τις ασχήμιες που έχουν ριζώσει στην ψυχή και αυτές που έχουν κατακλύσει τον κόσμο.
    Καλό μήνα, Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έρχομαι να συμφωνήσω με κάθε σου πρόταση!
      Απλά αντιλαμβάνεται κανείς ότι πάντα ο χρόνος είναι ένα τέρας που σου αρπάζει μέσα από τα χέρια την χαρά!
      Ναι, οι πληγές σκιάζουν έστω και για λίγο τις στιγμές χαράς, όμως δεν θεωρώ ότι θα πρέπει να κλείνουμε κάθε κενό, κάθε χαραμάδα. Δεν μπορώ να φανταστώ μια τέτοια ζωή, γιατί είναι μία και μοναδική! Μέσα σε κάθε ασχήμια περικλείεται πάντα και η ομορφιά, αρκεί να θέλουμε να τη δούμε.
      Σε φιλώ, Αλεξάνδρα μου!

      Διαγραφή
  3. Για κάποιους δεν υπάρχουν "ωραία" στη ζωή τους. Είναι αυτοί που γεννήθηκαν καταραμένοι να μη γνωρίσουν παρά βάσανα, διώξεις, πολέμους και απώλειες. Ας το βάζουμε κι αυτό στη ζυγαριά μας, όταν παραπονιόμαστε για τη μικρή διάρκεια της κάθε χαράς. Είναι ευλογία να απολαμβάνουμε σήμερα τα στοιχειώδη. Ένα σπιτικό, μια οικογένεια, ένα πιάτο φαί και καθαρό νερό. Τα υπόλοιπα ας τα δημιουργήσουμε μόνοι μας.
    Καλό βράδυ Γλαύκη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα, από μικρό παιδί χρησιμοποιούσα αυτή τη ζυγαριά, γιατί πάντα με ένοιαζε το τι συμβαίνει γύρω μου, οπότε δεν έχω καμία ενοχή όταν μιλώ για την επιθυμία να διατηρήσω κάποιες χαρές στην ζωή μου. Όπως και το να μου μοιάζει ότι κρατούν λίγο αυτές οι ωραίες στιγμές στην καθημερινότητά μας. Είναι πολύ ανθρώπινο να συμβαίνει έτσι κι αλλιώς. Αγνώμων δεν ήμουν ποτέ και δεν περίμενα παθητικά να δράσει κάποιος άλλος για μένα. Δεν περίμενα να μου έρθουν οι όμορφες στιγμές. Την ομορφιά γύρω μας είτε θα τη δημιουργήσουμε οι ίδιοι και θα τη μοιραστούμε με άλλους ή θα την προκαλέσουμε με τη στάση, τις ιδέες και τις σκέψεις μας.

      Όσο για τα βάσανα του κόσμου, ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ. Κι αυτούς που θεωρούμε καταραμένους δεν είναι πάντα οι ίδιοι. Τώρα μπορεί να είναι εκείνοι και σε άλλη φάση εμείς ή κάποιοι άλλοι. Ποτέ κανείς δεν ξέρει. Όλα είναι ρευστά από τη στιγμή που γεννιόμαστε. Με βάση αυτό είναι σημαντικό να ζούμε την κάθε μας μέρα. Χωρίς όμως να βιώνουμε το κάθε καλό που μας συμβαίνει με ενοχές, γιατί κάπου άλλου υποφέρουν. Τότε κάθε μας μπουκιά θα έπρεπε να μας κάθεται στο λαιμό αναλογιζόμενοι ότι αλλού στον κόσμο πεινάνε. Κάθε ρούχο που φοράμε θα έπρεπε να μας σφίγγει σαν θηλιά, γιατί αλλού δεν έχουν παρά μόνο ένα...

      Ρεαλισμός και ευαισθησία μαζί να πορεύονται, για να μην φτάνουμε να γινόμαστε τέρατα απληστίας. Τίποτε άλλο.
      Καλή σου μέρα, Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Γλαύκη μου
    Μου θύμισες το παρακάτω:
    "Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες"
    Εκεί έγκειται κι η οφειλή μας......

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσες περισσότερες μπορεί ο καθένας μας, Ελένη μου! Να φύγουμε από τούτο τον κόσμο, δίχως να πούμε στο τέλος ότι μείναμε αδρανείς. Ζήσαμε αληθινά και κάτι αφήσαμε φεύγοντας.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Το μόνο ωραίο που έχει αρχή και τέλος είναι η ζωή,αυτή δεν χορταίνεται.Όλα τα άλλα επαναλαμβάνονται.Δεν τελειώνει η θάλασσα,ο ηλιος,άνοιξη θα ξανάρθει κι ο έρωτας θα σου ξανασυμβεί(άλλο θέμα αν τον ζήσεις που αυτό εξαρτάται από άλλες παραμέτρους).
    Πρέπει εσύ να είσαι ανοιχτός στη ζωή, να μη σου λείπει ο ενθουσιασμός και να διακρίνεις το πραγματικά όμορφο.
    Και η επικοινωνία με ωραίους ανθρώπους είναι ομορφιά στη ζωή και στο χέρι μας είναι να μην τελειώνει ποτέ,πάντα θα υπάρχουν.
    Όσο ωριμάζει κάποιος δεν στέκεται στις μικρότητες,αλλά η καρδιά και η ματιά ακουμπά στο αληθινό και σ αυτό που αξίζει.
    καλημέρα Γλαύκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεμάτο ζωή και αισιοδοξία το σχόλιό σου, όπως της πρέπει της ζωής! Και επειδή είναι πεπερασμένη, εκεί είναι και το μυστικό, να είμαστε σε θέση να κάνουμε κάποιες στιγμές μας αιωνιότητα. Ξεκινώντας από τις πολύ μικρές μέχρι εκείνες που μας συγκλονίζουν.
      Ναι, ωριμάζοντας αναγνωρίζουμε τη σπουδαιότητά τους και αντιλαμβανόμαστε ότι πολλά είναι στο δικό μας χέρι. Όχι όλα, αλλά αυτό θα πρέπει να το παίρνουμε πάντα ως δεδομένο, για να μην πληγωνόμαστε και μένουμε διαρκώς ανικανοποίητοι από όσα ζούμε.
      Το να επιθυμούμε ναδιαρκούσαν περισσότερο ή να θέλουμε κι άλλες τέτοιες στιγμές είναι και το κίνητρο, για να δρομολογήσουμε την ύπαρξη κι άλλων αντίστοιχων στην πορεία.
      Καλή σου μέρα, Αριάδνη!

      Διαγραφή
  6. Όλα τα ωραία σίγουρα τα απολαμβάνουμε αλλά αν είχαν διάρκεια θα τα βρίσκαμε ωραία; Άλλες φορές δεν καταλαβαίνουμε ότι ζούμε ωραίες στιγμές γιατί ζητούσαμε περισσότερα. Πάντως έχοντας υπόψη μας ότι υπάρχουν κάποιοι που στερούνται ωραίες στιγμές θα πρέπει να τις απολαμβάνουμε περισσότερο όταν τις έχουμε.
    Ανικανοποίητος είναι ο άνθρωπος
    Αυτό πιστεύω. Και φυσικά δεν μιλάς εδώ για όσους στερούνται και ποια στάση ζωής να κρατήσουμε για όσα έχουμε, έτσι; Μιλάμε γι αυτό που λέμε ''πώς περνά η ώρα όταν περνά ευχάριστα...ενώ δεν λέει να περάσει όταν όλα είναι μαύρα και άραχνα...'' απλά δεν κοιτάμε τους λεπτοδείκτες όταν όλα είναι ρόδινα. Όλα περνάνε τίποτε σταθερό. Συμφωνείς;
    Καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς έτσι είναι για μένα, όπως τα λες!
      Και για τη ρευστότητα αναφέρομαι παραπάνω στην απάντηση στο σχόλιο της Μαρίας.
      Ο χρόνος χάνει την σημασία του όταν όλα είναι ιδανικά. Αν και ο χρόνος είναι ένα τέρας που τον κυνηγάμε και μας κυνηγά. Κάποιες φορές θα πρέπει να τον παγώνουμε, για να αισθανθούμε βαθιά, καθώς μερικά πράγματα δεν είναι δυνατό να επαναληφθούν με παρόμοιο έστω τρόπο, μια και υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες, που δεν είμαστε σε θέση να τους ελέγξουμε. Είναι πέρα από τις δυνάμεις μας.
      Καλή σου μέρα, Άννα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.