Ένα μεγάλο Ναι ή ένα μεγάλο Όχι;

«Che fece .... il gran rifiuto» 

 
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό ‘χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

                                    Κωνσταντίνος Καβάφης

Ο Καβάφης παίρνει τον στίχο από την Κόλαση του Δάντη "Che fece .... il gran rifiuto", αφαιρώντας το "per vilta" (από δειλία), και απομακρύνεται από το νόημα που έδωσε ο Δάντης. Δεν υπερασπίζεται εκείνον που από δειλία ακολούθησε τη μεγάλη άρνηση, αλλά τιμά τους μεγάλους αρνητές, τους ανθρώπους που έχουν το θάρρος να πουν όχι στην τρέχουσα ηθική, στις κοινωνικές συμβάσεις, στις ξεπερασμένες ποιητικές τεχνικές και ό,τι άλλο η κοινωνία επιχειρεί να επιβάλλει στους ανθρώπους, εγκλωβίζοντάς τους σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και σκέψης.

Το ζήτημα είναι ότι όσοι πήραν τον δρόμο της άρνησης, ο οποίος απαιτεί υψηλό σθένος και αποφασιστικότητα, έμειναν πιστοί στην προσωπική τους ταυτότητα και μακριά από όσα όριζαν οι άλλοι γι' αυτούς, δεν έγιναν αποδέκτες ανάλογης τιμής και σεβασμού από την κοινωνία, όπως εκείνοι που είπαν το μεγάλο ναι στις επιταγές της. Επειδή επέλεξαν να είναι αυθεντικοί,  δέχτηκαν την ισχυρή επίκριση από αυτήν έως και την τιμωρία της κάποιες φορές.

Πηγή όλων των παραπάνω και μια πολύ καλή ανάλυση του ποιήματος στο latistor.

Πόσο αντέχει τελικά κανείς να χαράξει τη δική του αυθεντική πορεία; Πάντα με σεβασμό απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους;