Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

" Έγινε η απώλεια συνήθειά μας "


Η απώλεια έχει να κάνει με μία κατάσταση στέρησης από κάποιο πρόσωπο ή οτιδήποτε αγαπάμε. Ανάλογα με το είδος και το μέγεθος της απώλειας, αυτή συνοδεύεται από το συναίσθημα της θλίψης ή την κατάσταση του πένθους.
Η απώλεια αποτελεί μέρος της ζωής  και είναι σημαντικό από πολύ νωρίς ο άνθρωπος να την θεωρεί ως κάτι εντελώς φυσικό, ώστε να είναι σε θέση να τη διαχειριστεί με υγιή τρόπο. Αυτά λένε οι ειδικοί σε λίγες γραμμές. 
Όμως, πόσες απώλειες μπορούμε να αντέξουμε
Πολλές! 
Ιδιαίτερα δύσκολο γίνεται, όταν αυτές διαδέχονται η μία την άλλη με κάποια χρονικά διαλείμματα ενδιάμεσα. Μάλιστα, όταν έχει κι απ' όλα το μενού, σχεδόν απ' όλα..., όπως απώλειες πολύ αγαπημένων προσώπων, άλλοτε με αιφνίδιο και τραγικό τρόπο κι άλλοτε μετά από ασθένεια σε μια πιο αναμενόμενη ηλικία, απώλεια εργασίας και κατ' επέκταση απώλεια ενός τρόπου ζωής, συνηθειών, με συνέπεια ακόμα και την αλλοίωση της προσωπικότητας και παράλληλα την επιβάρυνση του οικείου περιβάλλοντος, απώλεια μιας μεγάλης αγάπης ή μιας φιλίας, απώλεια της ψυχικής ηρεμίας κι ενός κόσμου ολόκληρου μέσα από επαγγελματικές αλλά ακόμα περισσότερο από οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.

Αφορμή για τα παραπάνω ήταν μια ακόμη απώλεια, η οποία προέκυψε ξαφνικά και μέσα από τη λύπη που προκάλεσε, επανέφερε στη μνήμη και όλες τις άλλες. Επανήλθε πάλι το "γιατί και αυτό"... 
"Έφυγε"... έτσι ξαφνικά, όπως μπήκε στην ζωή μας ο μικρός και λατρεμένος γατούλης, ο Νικολής, για τον οποίο έγραψα τόσα σε μια ανάρτηση αφιερωμένη σ' εκείνον τον μοναδικό καρδιοκλέφτη (κλικ). Σ' αυτόν οφείλω την άνεση που απέκτησα πλέον με τα ζώα - κάτι που δεν είχα ποτέ μέχρι που τον γνώρισα, κι ας είχαν πάντα κατοικίδια οι γονείς μου. Και δεν φτάνει ότι συνέβη, κάτι που ξέραμε πως μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, αλλά πώς το ανακοινώνουν στο νεαρότερο μέλος της οικογένειας, που τον αγαπά παθιασμένα;

Όταν δένεσαι με πρόσωπα, καταστάσεις, ζώα, τόπους ή ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας, είναι δυσβάσταχτη η αποδοχή της απουσίας ή της έλλειψης όλων αυτών που αγαπάς. 
Τελικά, είχε δίκιο μια ψυχή που λέει ότι όλα είναι ατμός... και ίσως δεν πρέπει να δένεσαι με τίποτε και κανέναν!
Ακραίο και έξω από τη δική μου φιλοσοφία ζωής;
Ναι.
Αλλά  πονάει πάντα και κάποια στιγμή δεν θες άλλες απώλειες, όσο κι αν ξέρεις ότι σε περιμένουν εκεί στη στροφή...






@ Ο τίτλος της ανάρτησης δανεικός από το γνωστό τραγούδι των "Διάφανων Κρίνων" (κλικ).

Και, ναι, καταλήξαμε να λέμε "Έγινε η απώλεια συνήθειά μας"!



12 σχόλια:

  1. Να πω ότι είναι λυπηρό, ότι νιώθεις έναν κόμπο στο λαιμό Γλαύκη.
    Σκέψου επίσης από την άλλη τι μπορεί να σημαίνει και τι μπορεί να γίνεται σαν, πριν συμβεί καν ένα γεγονός απώλειας, εσύ μέσα σου το αναπαράγεις κάθε μέρα, βλέπεις τις εικόνες του με τρομακτική λεπτομέρεια, χαράζεις την εξέλιξή του, δίνεις οντότητα σαν γεγονός που θα γίνει νομοτελειακά.
    Πως την λες αυτήν την κατάσταση Γλαύκη και πως την αντιμετωπίζεις ;
    Σε νιώθω απόλυτα. Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ακριβώς, ένας κόμπος στο λαιμό και λίγα... κλάματα, τα οποία δεν μπόρεσα να συγκρατήσω! Μου βγήκε πολλή συγκίνηση για το μικρό πλάσμα, που έφυγε άδοξα.

      Αυτό που περιγράφεις το έχω ζήσει δύο φορές στην ζωή μου, επαληθεύτηκε και δεν θέλησα από τότε να το ζήσω ξανά, καθώς είναι απόλυτα ανατριχιαστικό!
      Εσύ γιατί το αναφέρεις; Με τρομάζεις...
      Δυστυχώς, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο εύκολα, διότι έρχεται μόνο του και έτσι φεύγει!

      Να είσαι καλά, Γιάννη μου, και καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
    2. Ζω με τον Σκύλο μου, όλοι μας δηλαδή οικογενειακά. Η Σχέση που οικοδομούμε είναι εκπληκτική. Τρέμω από τώρα στην ...ιδέα. Σε νιώθω απόλυτα. Είναι πράγματα που δεν μπορώ να διαχειριστώ.
      Επίσης όταν μπροστά σου προβάλλονται συνέχεια εικόνες του χαμού, της απώλειας, σε διάφορα πρόσωπα, με χαρακτηριστική εφιαλτική λεπτομέρεια, όταν ο φόβος απλώνεται επάνω σου σαν πέπλο, τότε γίνεται μαρτύριο. Πως το λένε όλο αυτό ε ; Κατάθλιψη ; μανία ; πως ; Κοίτα να περνάς καλά και γενικά έχουμε ανάγκη από φίλτρα στη ζωή μας να αποβάλλουμε τα αρνητικά. Σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
    3. Ναι, οι διαρκείς σκέψεις χαμού και απώλειας είναι δείγματα κατάθλιψης. Η εποχή είναι δύσκολη και δεν βοηθά να απαλλαγεί κανείς εύκολα από τέτοιου είδους σκέψεις.
      Προσπαθούμε όμως να το παλεύουμε μέσα από μικρές χαρές, που υπάρχουν γύρω μας και κάνοντας δημιουργικά πράγματα, αλλά και επιδιώκοντας όμορφες συναναστροφές. Δεν τις περιμένουμε να μας βρουν, αλλά τις βρίσκουμε εμείς.
      Ξεκολλάμε, Γιάννη, από το βαλτώδες έδαφος με σταθερές και αποφασιστικές κινήσεις.
      Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  2. Αγαπημένο τραγούδι από τα Διάφανα κρίνα. Των οποίων η διάλυση με τον τρόπο που έγινε ήταν μια απώλεια, για εμάς που τους ακούγαμε από παλιά, που μας στενοχώρησε πολυ...
    Κατά τα άλλα, εγώ δεν είχα τρόπο να διαχειριστώ την ξαφνική απώλεια αγαπημένων ανθρώπων και το πλήρωσα πολύ ακριβά...
    Λυπάμαι πολύ για το γατούλη σας... Σας άφησε πολύτιμες και όμορφες στιγμές να θυμάστε...
    Σε φιλώ! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι κρίμα για το συγκρότημα, γιατί λίγοι άξιοι έχουν μείνει...

      Είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστεί την ξαφνική απώλεια αγαπημένων ανθρώπων και ειδικά νέων... Τρία πρόσωπα έχουν χαθεί έτσι και μάλιστα το τελευταίο ήταν μέσα από το σπιτικό μου... Αρρωσταίνεις κι εσύ μέσα από αυτή τη διαδικασία του πένθους. Είναι απαραίτητο να στρέψεις την προσοχή σε άλλα πράγματα, που απαιτούν πολλή προσπάθεια, για να ανταπεξέλθεις και να ξεπεράσεις ένα τέτοιο στραπάτσο. Αυτό έκανα και κατάφερα να προχωρήσω δυνατά (όσο μπορούσα)κι ας τράβηξε χρονικά πολύ περισσότερο από ό,τι έπρεπε. Αυτό συμβαίνει όταν δεν πενθήσει ελεύθερα και στην ώρα που πρέπει, αλλά οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες δεν μας το επιτρέπουν πάντα.
      Σ' ευχαριστώ, Αλεξάνδρα μου, για την συμπαράσταση! Μακάρι, να μην επαληθευόταν η απώλειά του, καθώς είμαστε μακριά από το σπίτι μας και μας ενημέρωσαν άλλοι για τον χαμό του.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαρία μου, για την ενσυναίσθησή σου! Δεν προλάβαμε να τον χαρούμε πολύ... Αυτή που σκέφτομαι περισσότερο είναι η κόρη μου, γιατί δεν της το έχουμε πει ακόμα...

      Διαγραφή
  4. Δύσκολη η διαχείριση της απώλειας μα τελικά ο άνθρωπος πάντα βρίσκει τρόπους ή τουλάχιστον προσπαθεί...
    Λυπάμαι πολύ για τον γατούλη καθότι και φιλόζωη!!

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πολύ δύσκολη και εξαρτάται από το πόσο στενή είναι η σχέση με το πρόσωπο που "φεύγει"! Σχεδόν πάντα βρίσκονται τρόποι, για να ξεπεράσει κανείς την απώλεια. Τα πρόσωπα δεν φεύγουν ποτέ μέσα από την καρδιά μας, είναι πάντα μαζί μας. Αυτό που είναι ανάγκη να επεξεργαστεί κανείς και να αποδεχτεί είναι ότι δεν θα μπορεί να κάνει τίποτε πια μαζί τους ή να μοιραστεί στιγμές...
      Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν. Αυτό είναι που πρέπει να πάρουμε απόφαση για τα πάντα στην ζωή και δεν είναι εύκολο, γιατί η ζωή έχει σαν βάση της την ελπίδα, την αισιοδοξία, τη συνέχεια. Υπάρχει, λοιπόν, μια αντίθεση εδώ και μια σύγκρουση εσωτερική!

      Φιλιά πολλά, Ελένη μου, και προχωράμε δυνατά...!

      Διαγραφή
  5. Πονάει. Πολύ. Αλλά πάντα πιστεύω ότι άξιζε.
    Θυμάσαι το σχετικό σημείο στον Μικρό Πρίγκιπα;
    Θα έχεις τα δικά σου σταροχώραφα και θα τον θυμάσαι γλυκά.

    Κάποια στιγμή δεν θα πονάει,και είμαι σίγουρη ότι θα γλυκαίνεις όταν θα μιλάς για τον γατούλη σου. Και θα είσαι όλη ένα χαμόγελο γιατί θα τον θυμάσαι και θα ομορφαίνει σκέψη σου.
    Λυπάμαι όσο δεν φαντάζεσαι!

    Πολλά, γλυκά φιλιά Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Αριστάκι μου, με τον γλυκό σου λόγο!
      Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι μπορείς να καταλάβεις...
      Ο γατούλης ήταν η αφορμή να έρθουν στην μνήμη όλα τα σταροχώραφα που διατηρώ ως περιουσιακό στοιχείο - κάπου εκεί προστέθηκε και το δικό του χρυσό χωραφάκι!
      Νιώθω μεγαλοκτηματίας, όμως είναι μεγάλο το φορτίο.
      Σε φιλώ θερμά και σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη στην δική του ανάρτηση...!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.