Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Παίζουμε, ζωηρό μορτάκι ;

Albert Edelfelt


Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
Χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο
Παντελονάκι αέρινο
Στήθος του βράχου κρίνο του νερού
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!
                            (Του Οδυσσέα Ελύτη)

Θυμάσαι, «παιδί με το γραντζουνισμένο γόνατο» - μητέρα και πατέρα μου, που κάποτε έπαιζες στις αλάνες ή τις πλατείες με την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας να κατακλύζει την ψυχή σου; Ορμούσες με θάρρος και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου μες στην περιπέτεια, η οποία σε περίμενε σε κάθε γωνιά της γειτονιάς.

Κρυβόσουν με ενθουσιασμό στην σπουδαία κρυψώνα που είχες βρει και με τη λαχτάρα να προλάβεις να πεις το πολυπόθητο «Φτου, ξελεφτερία!». Σκαρφάλωνες με τόλμη στα φιλόξενα κλαδιά των δέντρων ν’ απλώσεις τα όνειρά σου στον ήλιο, να χτίσεις το δικό σου σπιτικό με όσα  υλικά είχες διαθέσιμα από τα χαλάσματα της γύρω περιοχής ή από τις νέες οικοδομές, που είχαν ήδη αρχίσει να πληθαίνουν.

Θυμάσαι που άρπαζες την μπάλα, εσύ και η συντροφιά σου, με την τρελή επιθυμία στα μάτια, να μπείτε στον εκστατικό χορό μαζί της μέχρι να νυχτώσει ή από κάπου ν’ ακουστεί το γνωστό κάλεσμα της επιστροφής στο σπίτι;

Ξεχνιόσουν ώρες ολόκληρες με μια φέτα ψωμί στο χέρι, μα ακόμα και μ’ αδειανό στομάχι, σε ατέλειωτα παιχνίδια με την λατρεμένη παρέα. Ατρόμητα έμπαινες με τη φιλική συμμορία σ’ επικίνδυνα εγχειρήματα, όπως ο πετροπόλεμος.
Αλήθεια, αν έπαιζα σήμερα εγώ κάτι τέτοιο, θα το άντεχες;
Κι εκεί που η ανταλλαγή πυρών ήταν στο αποκορύφωμά της, να ’σου και η πετριά στο κούτελο, να, τα αίματα. Μα αυτό δεν πτοούσε κανέναν, ούτε εσάς τα παιδιά, αφού επανερχόσαστε δριμύτερα στο ίδιο παιχνίδι ξανά και ξανά, ούτε τους γονείς, που για εκείνους τα ατυχήματα θεωρούνταν αναμενόμενα μέσα στον ενθουσιασμό, τις αταξίες και το ρίσκο που παίρνουν συχνά τα παιδιά, μετρώντας έτσι τις δυνάμεις τους με την ίδια τη ζωή. Γνώριζαν, γονείς και παιδιά, ίσως από ένστικτο, ότι η υπερπροστασία δεν έμαθε ποτέ και κανέναν να στηρίζεται στα δικά του πόδια.

Μην ξεχνάς ότι μέσα από το παιχνίδι και πολύ περισσότερο απ’ τις τρέλες της παρέας έμαθες τον εαυτό σου, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες σου, έμαθες πώς να σχετίζεσαι με τους άλλους, πώς να ανταπεξέρχεσαι σε διάφορες καταστάσεις, προετοιμαζόσουν με λίγα λόγια για την ενήλικη ζωή σου. Γιατί αυτό είναι το παιχνίδι, μια πρόβα της ζωής.

Άραγε, εγώ τι θα έχω να θυμάμαι, όταν μεγαλώσω;
Ίσως, ένα κάθισμα...
Το κάθισμα του σχολείου, το κάθισμα του φροντιστηρίου, το κάθισμα ενός εργαστηρίου ή του ωδείου, το κάθισμα του σπιτιού για τη μελέτη, την τηλεόραση και φυσικά του υπολογιστή. Δε λέω, όλα είναι χρήσιμα αυτά τα καθίσματα, προκειμένου ν’ αποκτήσω τα απαραίτητα εφόδια, όπως μου λες, για την ζωή μου. Όμως τα περισσότερα από αυτά καταντούν τόσο βαρετά! Συχνά πιάνομαι, θέλω να σηκωθώ, να τεντωθώ, να απλωθώ, να ξεχυθώ στους δρόμους αλαλάζοντας. Να με ακούσουν να φωνάζω: «Είμαι κι εγώ εδώ»! Να σειστεί η γειτονιά από τις φωνές!

Οι καιροί άλλαξαν, θα μου πεις, ναι, αλλά τι έμεινε για μένα;
Η χαρά και η έκσταση μέσα από τον εικονικό κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, τα οποία έχουν τη δύναμη να με μαγεύουν, να με καθηλώνουν πάλι με τις ώρες  και να μη θέλω να τελειώσουν ποτέ.
Μου έμειναν οι οργανωμένοι χώροι άθλησης με ορισμένη ώρα παιχνιδιού και σε περιβάλλον προστατευμένο με πανύψηλες μάντρες και ψυχρά κάγκελα. Πολλοί δε από αυτούς απαιτούν να πληρώσω, για να παίξω. Κατάντησε πολύ ακριβό το παιχνίδι πια!
Δεν ξεχνώ φυσικά, ότι έχω στη διάθεσή μου στα διαλείμματα εκείνο τον λίγο χρόνο – που ποτέ δεν φτάνει – να βγω και να ξεδώσω με τη συντροφιά μου στον προαύλιο χώρο του σχολείου. Να ξεδώσω μετ’ εμποδίων κι εκεί, αφού επιβάλλεται και πάλι ν’ ακολουθήσω κανόνες. Ουφ, πολλούς κανόνες!

Αυτά μου έμειναν;
Καθίσματα, μάντρες, κάγκελα, εικονική πραγματικότητα και πολλοί κανόνες;
Πότε θα πω κι εγώ «Φτου, ξελεφτερία!»;
Έλα, να το πούμε ξανά μαζί!
 






@ Αν κάποιος επιθυμεί και λίγο άρωμα καλοκαιριού μόνο για ενήλικες, μπορεί να περάσει εδώ..

10 σχόλια:

  1. Πόσο μακρινά φαντάζουν...

    Καλημέρα Γλαύκη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο κοντά θα έπρεπε να είναι όμως, Ελένη μου, για να είναι υγιή ψυχικά τα παιδιά!
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  2. Αυτό το Φτου Ξελευτερία θέλω πολύ να το παίξω και σήμερα.
    Να μου γυρίσει το μάτι ανάποδα, να ρίξω μερικά βαρέλια ροχάλες στα πωλητικά καθάρματα και να δραπετεύσω προς την ελευθερία.
    Προς το παρόν βολεύομαι σε μια καρέκλα με ροδάκια και επαναστατώ πατώντας πλήκτρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το "ξελεφτερία" το γράφω επίτηδες με "φ", για να ακούγεται το φτύσιμο...!
      Αυτό με την καρέκλα, τα ροδάκια και το πληκτρολόγιο θα πρέπει να το προσέξουμε, διότι προκαλεί προβλήματα στη μέση...!
      Αχ βρε Πέτρο...!
      Καλό σου απόγευμα, και μακάρι όλα τα παιδιά να μπορούσαν να παίζουν έτσι ελεύθερα, διότι θα σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο και όχι κατευθυνόμενα!

      Διαγραφή
  3. Αχ βρε Γλαύκη με τη διάθεση ελευθερίας που μεταδίδεις.... αχ με αυτή τη διάθεση της ανατροπής, της λύτρωσης, της φυγής στα πέρατα.
    Μου φέρνεις στη μνήμη κάτι απόλυτα ΚΙνηματογραφικό, κάποιον δημιουργό που μελετώ αυτές τις μέρες, που γαλουχήθηκε από τις αξίες που περιγράφεις γεμάτος από τα συναισθήματα που περιγράφεις.
    Τι μας βάζεις τώρα σε σκέψεις.....που μας παρασέρνεις.
    Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου σχετικά με την αίσθηση που μετέδωσε το κείμενο!
      Ποιος δημιουργός είναι αυτός;
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Με τόσες "δραστηριότητες" που τους βάζουμε να κάνουν ζόρι-στανιό, φοβάμαι πως στο τέλος θα μείνουν εντελώς αδρανή στα ερεθίσματα της ζωής. Βγάζουν το δημοτικό και είναι ήδη τσακισμένα απ' την κούραση. Μήπως φταίμε κυρίως εμείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε χρόνο κάνω μάθημα στους γονείς στην αρχή της σχολικής χρονιάς γι' αυτό το θέμα!
      Δυστυχώς, και σε αυτό το θέμα πρωταγωνιστής είναι ο μιμητισμός, όπως σε όλα!Εδώ όμως παίρνουμε στο λαιμό μας τα παιδιά. τους στερούμε πραγματικά την ελευθερία και τη δυνατότητα να μάθουν καλύτερα τον εαυτό τους και τις αληθινές αξίες της ζωής!
      Να είσαι καλά, Μαρία μου!

      Διαγραφή
  5. Ήμασταν τυχεροί, όμως εγώ είμαι τυχερή και τώρα. Στη γειτονιά μου τα παιδιά παίζουν ακόμα στο δρόμο! Όχι ότι γλιτώνουμε και πάλι την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά, αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν στερούνται και το υγιές εξωτερικό παιχνίδι, κι ας είναι μεγαλύτερη η έγνοια των γονιών.
    Καλό καλοκαίρι, Γλαύκη μου! Προαχθήκαμε στη Γ' δημοτικού!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς, κι εμείς στην περιοχή που μένουμε έχουν τη δυνατότητα τα παιδιά να παίζουν έξω και πολλά το κάνουν.
      Βρε το τριτάκι!!!!!
      Πότε πέρασε ο καιρός, Σοφία μου;
      Θυμάσαι που ανησυχούσες όταν θα πήγαινε στην πρώτη τάξη;
      Καλή ξεκούραση τώρα και πολύ παιχνίδι παντού!!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.