Ευτυχώς που υπάρχει και η ποίηση στη ζωή μας, για να αντισταθμίζει το βάρος που παράγει η αλητεία - με όλη τη σημασία της λέξης - την οποία επιδεικνύουν τόσο εγχώριοι πολιτικοί όσο της γειτονιάς μα και ακόμα παραπέρα! Έλεος πια! Το Σύνταγμα έχει καταλήξει χαρτί υγείας και η Δημοκρατία κάτι που στην ουσία το έχουν χεσμένο! Και όλα αυτά με απόλυτο θράσος και ξιπασιά!
Με αφορμή, λοιπόν, την ημέρα που γιορτάζουμε την Ποίηση (21-3-2025) είπα να εκφραστώ, ίσως και με άγαρμπο τρόπο, αλλά και να δώσω δυο μικρά σημεία από εκείνη προς "θρέψη" του πνεύματος και της ψυχής:
" να ελπίζεις - να ελπίζεις πάντα - πως ανάμεσα
εις τους ανθρώπους
- που τους ρημάζει η τρομερή "ευκολία" -
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη - πόθος ευγένειας - ηρεμία"
Ν. Εγγονόπουλος, Σονέτο Μάλλον Απαισιόδοξο
" Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, κι εσύ να λείπεις,
να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα
κι εσύ να λείπεις "
Γ. Ρίτσος, Οι γειτονιές του κόσμου
Ας οραματιστούμε ότι αυτές "οι απαλές ψυχές" θα νικήσουν την αλητεία σε οποιαδήποτε μορφή της και να μη "λείπει" κανείς όταν "οι Άνοιξες" μας έρχονται με "διάπλατα παράθυρα"!
Έτσι, γιορτάζουμε την ποίηση που με σύντομο κι εύγλωττο τρόπο αποτυπώνει τις πιο βαθιές αλήθειες, αφού, όπως είπε ο Σ. Φρόυντ, "Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί."!
@ "Αγκαλιά" με την ποίηση ακολουθεί και η μουσική...
Επέλεξα μερικά "καψούρικα", γιατί ο καημός από την κατάντια μας θα ψάχνει σε λίγο νά βρει γιατρειά στην "καψούρα" (;), στη "μαστούρα" (;), στη "σαβούρα" (ανεξέλεγκτου μπουκώματος) (;), πάντως μέσα σε θολά νερά...
Έρχομαι να συμφωνήσω με την αναφορά σου στην πολιτική αλητεία . Πάντα υπήρχε στην πολιτική, αλλά τώρα δηλώνει την παρουσία της με πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος οι πολίτες να είναι ενεργοί κι όχι υπνωτισμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάλληλες οι επιλογές των αποσπασμάτων και δίνουν ένα στίγμα για το παρακάτω.
Όσο για τα τραγούδια, δε θα τα χαρακτήριζα και τόσο "καψούρικα". Είναι όμορφα.
Το άσχημο είναι ότι οι πολίτες μένουν με την αίσθηση του φυλακισμένου πουλιού στο κλουβί και πως τα χέρια τους είναι δεμένα. Αυτό είναι κάτι που έχουν επιτύχει οι έχοντες την εξουσία με τον άλφα ή βήτα τρόπο μην υπολογίζοντας φυσικά τους αστάθμητους παράγοντες, οι οποίοι πάντα κάνουν την εμφάνισή τους. Φυσικά εκεί αρχίζει και ο πόλεμος δίχως έλεος. Ας προσέχουν τι κάνουν, λοιπόν, οι πολίτες με τα χέρια τους και κυρίως με το μυαλό τους!
Διαγραφή