Ζωή δίχως έμπνευση είναι ζωή κενή...

Ζωή δίχως έμπνευση είναι ζωή κενή, δίχως πνοή. Το "φύσημα" μέσα μας είναι σε έλλειψη (καθώς κάτι τέτοιο σημαίνει η ίδια η λέξη). Όταν υπάρχει, αισθάνεται κανείς εσωτερικά μια ψυχική και διανοητική ευφορία, οπότε η ζωή έχει ουσία. 

Με μια τέτοια πνοή όλες οι αισθήσεις απολαμβάνουν τις ομορφιές που έχει η ζωή να προσφέρει, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να είναι ζωντανός και δημιουργικός σε κάθε του βήμα. Πλάθει αντίστοιχα ομορφιά και αρμονία στο σπιτικό του, στην εργασία του, στις συναναστροφές του με τους άλλους. Αν το καλοσκεφτούμε, γι' αυτό δεν ήρθε στη γη; Ή όχι;

Στη σημερινή πραγματικότητα η ζωή κατέληξε ασφυκτική, ακριβώς γιατί ο άνθρωπος έπαψε σε μεγάλο βαθμό να "αναπνέει". Σταμάτησε να έχει ισορροπημένη επαφή και ανταλλαγή με το περιβάλλον του, καθώς εγκαταλείπει κάθε δημιουργική αλληλεπίδραση και λειτουργεί με κενό, μηχανικό, τρόπο.

Φυσικό επακόλουθο αυτής της πορείας είναι ο μαρασμός του πνεύματος μα και του σώματος. Έτσι, μην απορούμε για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας πλέον. 

Πηγή έμπνευσης μπορούν να είναι πάρα πολλά ερεθίσματα που δέχεται ο άνθρωπος καθημερινά, όμως αν εκείνος δεν είναι έτοιμος να δεχτεί την αλλαγή που θα επέλθει μετά την έκθεσή του σ' αυτά, τότε παραμένει στάσιμος. Με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Ποια είναι αυτά που σας εμπνέουν, που σας δίνουν την αίσθηση ότι μπορείτε να "πετάξετε", σας προκαλούν να δώσετε το δυναμικό σας στο μέγιστό του;