Ο κόσμος μιλάει, μα για ποιο πράγμα;

Η ιδέα του τίτλου προήλθε από ένα μουσικό κομμάτι που ακολουθεί στη συνέχεια. Το ίδιο προκάλεσε σκέψεις απανωτές μα διόλου ευχάριστες. Όλα ξεκίνησαν από ένα άλλο τραγούδι του ίδιου νεανικού συγκροτήματος, το οποίο μου αφιέρωσε το νεαρότερο μέλος της οικογένειας. "Μαμά, άκουσε..." συνηθίζει να λέει για πολλά και διάφορα, αφού πολύ συχνά ανταλλάσσουμε μουσικές επιλογές και όχι μόνο, καθώς συζητάμε για πάρα πολλά θέματα επίσης.

Έτσι, λοιπόν, οφείλουμε να ακούμε τι μας λένε ή τι θέλουν να μας πουν αλλά πολύ περισσότερο να αφουγκραστούμε την ανάγκη τους σε κάθε περίπτωση. Να ακούμε με ανοιχτά αυτιά μεν αλλά και ανοιχτό πνεύμα και καρδιά. 

Συνήθως, οι γονείς απαιτούν να τους ακούνε τα παιδιά και το αντίθετο πάει περίπατο. Μένουν στις οδηγίες και δεν ενδιαφέρονται για το τι σκέφτονται και πώς αισθάνονται εκείνα. Ως εκπαιδευτικός όλα αυτά τα χρόνια που εργάζομαι κοντά στους μικρούς φίλους βλέπω την τεράστια ανάγκη τους να τους ακούσει κάποιος, να τους νιώσει. Πιστεύω ότι πολλοί γονείς τον ελάχιστο χρόνο που αφιερώνουν σ' αυτά - μέσα στις άπειρες υποχρεώσεις και τη μεγάλη τους κούραση - δεν τον αξιοποιούν εποικοδομητικά αλλά κυρίως διεκπεραιωτικά, χάνοντας την πολύτιμη ανταλλαγή, πάντα όμως σε βάρος των παιδιών.  Στις σχολικές τάξεις αναγνωρίζει κανείς με ευκολία ποια παιδιά έχουν ουσιαστική επαφή με τους γονείς τους και ποια όχι. 

Το πρόβλημα είναι ότι οι νέοι γύρω από την ηλικία των 20 ετών (δε συζητώ για τους μικρότερους, γιατί με τρομάζει περισσότερο η συνέχειά τους...) μεγάλωσαν με τα περισσότερα εφόδια (υλικά και πνευματικά) όσο καμία άλλη γενιά, με πολλά μηνύματα για τα δικαιώματα του ανθρώπου, την προστασία του περιβάλλοντος, τη διαφορετικότητα και την αποδοχή της, την ισότητα των πολιτών και, και ,και... Άκουσαν πολλά, πάρα πολλά και... τελικά ρίχθηκαν σαν αμνοί στη βία σε όλες της τις μορφές. Βία από παντού και για τόσα πολλά!

Δε θα πω περισσότερα, ίσως στα σχόλια (αν υπάρξουν), αφού έχω γράψει διάφορα εδώ μέσα κατά καιρούς για σχετικά θέματα. Ας μιλήσουν, λοιπόν, οι στίχοι των δύο τελευταίων μουσικών κομματιών μέσα από τους ίδιους τους νέους μια και τους αφορά πρώτιστα  ετούτο το παρόν (με το παράλογο και το αποκρουστικό που το διακατέχει).

@ Το κομμάτι που ακολουθεί πρώτο είναι αυτό που μου αφιερώθηκε και ξεκινάμε πιο ήπια:

@ Τα δύο επόμενα έχουν πολύ ενδιαφέροντες στίχους και νομίζω σε πολύ καλή μετάφραση... Και όταν η Eurovision (2021) έχει να δώσει κάτι που ξεχωρίζει 😁