Κάπου άκουσα πρόσφατα τον εξής διάλογο:
- Δάσκαλε, θα σώσεις εσύ τον κόσμο;
- Μα κάθε παιδί είναι ένας κόσμος!
Αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα παιδιά που δεν έχουν αύριο, λόγω της βαρβαρότητας των ανθρώπων αυτού του κόσμου, μα και σε όλα που συνεχίζουν να πατούν τα πληγωμένα (με οποιοδήποτε τρόπο) και διστακτικά βήματά τους προς το δυσοίωνο πλέον αύριο. Ένα μέλλον που δεν τους αξίζει και είναι τα μόνα που φέρουν το φως στην ανθρωπότητα από την φύση τους. Γεννιούνται γι' αυτό κι όχι για να μετατραπούν σε κατ' εικόνα και ομοίωση ό,τι πιο σκατένιου έχει η γη επάνω της.
Αφιερωμένο και σε εκείνους τους εκπαιδευτικούς που δεν κάνουν έκπτωση στην προσφορά τους προς τα παιδιά αλλά και στη συνείδησή τους, επιδιώκοντας να προστατέψουν και να σώσουν ό,τι είναι δυνατό και καμιά φορά όσα κάποιοι θεωρούν αδύνατα να κατορθωθούν. Οι εκπαιδευτικοί σίγουρα μπορούν να κλείσουν φυλακές και ψυχιατρεία.
Κατά τα άλλα, σιωπή μέσα σε τόση καφρίλα και μαυρίλα που κατέκλυσε τη ζωή μας, η οποία επιβάλλεται να μεταλλαχθεί σε σύσσωμη κραυγή τόσο δυνατή που να φτάνει στα πέρατα της γης, μήπως και υπάρξει ένα πιο υγιές αύριο για όλους.
👭 Μουσική σε άλλο πλαίσιο, για να γλυκάνει κάπως η ψυχή που πονά μέσα σε τόση τρέλα που μας κυβερνά...
Ο ρόλος του δασκάλου και του εκπαιδευτικού είναι τεράστιος και σημαντικός, Γλαύκη μου. Στην Ελληνική ιστορία πέρασε ένας Γλυνός, ένας Λουντέμης, ένας Κουντουράς. Μαζί και άλλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι τους έταξαν έναν αγώνα, ένα μετερίζι. Να μεταλαμπαδεύσουν το φως στους αυριανούς πολίτες. Να συμβάλουν στην χειραφέτησή τους, να σταθούν δίπλα στο λαό και στην κοινωνία και όχι στην αγορά.
Για αυτό και μένουν αθάνατα ορόσημα.
Την καλησπέρα μου.
Πολύ σωστά,. "Αθάνατα ορόσημα", όπως είπες. Τώρα πια πού τέτοια! Ισοπεδώθηκαν όλα δυστυχώς. Έχει καταλήξει να λειτουργεί ο καθένας και μόνο για την πάρτη του και τη βολή του μέσα σε ένα πλαίσιο δίχως νόημα. Λείπει ο δημιουργικός σκοπός, η ουσιαστική χαρά.
ΔιαγραφήΑυτά τα ολίγα, γιατί θέλω να πω πολλά και δεν ξέρω πια τι νόημα έχει. Μάλλον, πρέπι να κάνουμε, ώστε να αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση για τους άλλους. Είναι σίγουρα πολύ αποτελεσματικότερος τρόπος.
Να είσαι καλά, Γιάννη μου.
Πράγματι πολύ σωστά είπε εκείνος ο δάσκαλος Γλαύκη μου πως κάθε παιδί είναι ό κόσμος, αρκεί σ αυτόν τον κόσμο να βρεθούν οι κατάλληλοι γονείς και εκπαιδευτικοί, που θα φυτέψουν τους σπόρους των αξιών της ζωής. Ισως υπάρξει κάποτε η ελπίδα για έναν καλύτερο αύριο για εκείνα...Προς το παρών κάποια ζούνε τον όλεθρο του πολέμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγοι συγκινούνται πλέον με τον πόνο του άλλου, οπότε πώς θα δώσουν σημασία στα παιδιά που εξολοθρεύονται στη λαίλαπα του μίσους και του συμφέροντος;
ΔιαγραφήΤι να πω, Ρούλα μου!
Σε φιλώ!
Όλες οι ελπίδες που μας έχουν απομείνει ζωντανές, απορρέουν από κάτι τέτοιους εκπαιδευτικούς. Που μάχονται για το ακατόρθωτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη και τον σεβασμό μου, Γλαύκη μου!
Είναι ανάγκη πολύ μεγαλύτερη να πολλαπλασιαστούν σήμερα αυτοί οι εκπαιδευτικοί. Δύσκολο εγχείρημα που απαιτεί σημαντική συγκρότηση, ωριμότητα, σχυρή θέληση και κότσια από τους λίγο παραπάνω να μεταλαμπαδεύσουν το φως, το όραμα για κάτι ομορφότερο στους πιο κάτω. Προς τα παρόν μας βρίσκω λίγο σκορποχώρι με κοντά βλέμματα και φτερά.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Μαρία μου! Σ' ευχαριστώ!