Λίγη θάλασσα, ποίηση, αρκετή μουσική

"Θάλασσα, κρασί και τ' αγόρι μου" έλεγε κάποτε η Μαρινέλα (δεν μου άρεσε καθόλου το συγκεκριμένο τραγούδι), όμως λίγη θάλασσα, ποίηση που αφορά τις ομορφιές της φύσης μας και αρκετή μουσική που σε πάει σε μέρη μακρινά προσφέρει εξίσου τη δροσιά ζωής που έχουμε ανάγκη.

Οι Δυο παράδεισοι

Δυο είναι οι Παράδεισοι

που λέει και η παράδοση:

Είν' ένας μες στους ουρανούς

που μήτε τον χωράει ο νους

Κι όπου αδερφέ μου για να πας

θα 'ναι από δίπλα του παπάς

Είν' ένας άλλος εδωνά

κι ας μην τον βλέπεις πουθενά

Όρη θάλασσες και βράχοι

μοιάζει λίγος κι όλα τα 'χει

Έχει βιόλες έχει κρίνα

Σεραφείμ και μαντολίνα

Έχει γλύκες έχει τρέλες

του διαόλου τις κοπέλες

Μοιάζει λίγος κι όλα τα 'χει

να βουτάς κι ό,τι σου λάχει   

                         Οδυσσέας Ελύτης "Οι ανορθογραφίες"

Σ' έκανα πουκάμισό μου

σε φορώ και περπατάω

Με το σώμα το μισό μου

στο δικό σου που κρατάω 

                [...] 

Μου 'φυγε ένα συννεφάκι

πάει τη λύπη στα βουνά

Ψάχνει ένα σπιτάκι

στο πάντα και στο πουθενά

              [...] 

Την αγάπη μια τη λες

τη ντύνεσαι τη γδύνεσαι

Όσο που γίνονται πολλές

και πάλι σ' όλες δίνεσαι

             [...]

Μες στου κήπου το σκοτάδι

φέγγεις μόνο με το χάδι

Όμως όταν μπεις στο σπίτι

σβήνεις τον Αποσπερίτη

           [...]

Να 'χα μια γομολάστιχα

να πιάνει στα Γραμμένα

Να σβήσω τα τετράστιχα

και να κρατήσω εσένα

  Αποσπάσματα από "Τα Ρω του Έρωτα" πάλι του Ελύτη

Άντε και καλές βουτιές!
Αν υπάρξει κανένα κενό της προκοπής ανάμεσα στις καλοκαιρινές μπόρες!