Μια "άριστη" πανσέληνος με έκλειψη

Έχω μια λατρεία στο φεγγάρι και ειδικά σ' εκείνο το ολόγιομο, κάτι που έχουν διαπιστώσει εδώ οι αναγνώστες τα λίγα χρόνια που υπάρχω διαδικτυακά!

Τώρα αν συνοδεύεται και από καμιά εκλειψούλα, ε, απολαμβάνω με την ψυχή μου το αξιοθαύμαστο φαινόμενο- από αυτά που μόνο η φύση δημιουργεί, η οποία κάτι παραπάνω γνωρίζει από εμάς...

Εμείς το πιο απλό που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταματήσουμε για λίγο ό,τι κάνουμε, να εκμεταλλευτούμε μαγικά τον χρόνο μας στρέφοντας τα μάτια προς τα επάνω, ώστε να αισθανθούμε το μεγαλείο που μας περιβάλλει, το οποίο συνήθως απαξιώνουμε ή το θεωρούμε δεδομένο. Τίποτα μα τίποτα δεν είναι δεδομένο και για κανέναν!

Ο χρόνος περνά χωρίς έλεος, οπότε γιατί να μην αρπάξουμε κάθε ευκαιρία να τον πασπαλίσουμε με λίγη μαγική χρυσόσκονη; Πόσο κοστίζει άραγε;

Μα μόνο για στιγμές μιλώ, καθώς εκεί που θα επιτρέψουμε και θα χαρούμε την σύντομη απογείωση κοντά στο φεγγάρι, είναι γνωστό τι μας περιμένει στη συνέχεια... Μια ανώμαλη προσγείωση τόσο μα τόσο μισητή!

Αυτή μάλιστα η πανσέληνος έχει πάρει ήδη την "αριστεία" και κορδώνεται από περηφάνια, με αποτέλεσμα να αξίζει να την καμαρώσουμε ακόμα περισσότερο!

Θα μου πει κανείς ότι λέω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι ή τα έχω πιει...

Όχι, δε συμβαίνει τίποτε από τα παραπάνω.

Απλά, μαζί με την ομορφιά της πανσελήνου και γενικότερα του διπλού φυσικού φαινομένου έχω κατακλυστεί από το ζήτημα της "αριστείας" μέσα από άρθρα που έχω διαβάσει τις τελευταίες μέρες, κάθε φορά που θέλω να ενημερωθώ διαδικτυακά για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Ειλικρινά, συχνά δεν θέλω καμία ενημέρωση, καθώς αηδιάζω και φουρκίζομαι! Άσε, που υποτίθεται ότι προσπαθώ να κάνω διακοπές, μα διακοπές από όλα όμως... αλλά πού να γίνει κάτι τέτοιο, αφού και να το αποφεύγεις, όλο και κάποιος θα έρθει να σου  μεταφέρει κάποιο νέο και θα επιθυμεί και συζήτηση!

Μέσα στον χαμό των άρθρων βρήκα ένα που τα λέει όπως θα ήθελα να τα πω, αδιαφορώντας ποιος τα γράφει και ποιες είναι οι πολιτικές του πεποιθήσεις. Αυτά που λέει είναι πικρές αλήθειες, στις οποίες έχω αναφερθεί κι εγώ με τον δικό μου τρόπο εδώ και σε συντροφιές μου. 

Όποιος θέλει να δει, θα δει και όποιος εθελοτυφλεί είναι και πάλι δικό του θέμα ή προσωπικών του συμφερόντων ζήτημα.

Το άρθρο ακολουθεί με τον τίτλο του (κλικ εκεί) 
Προσωπικά θα επέλεγα τη γείωση πρώτα βλέποντας την πραγματικότητα κι έπειτα την απογείωση μέσα από τις μικρές και μεγαλύτερες ομορφιές, γιατί ο χρόνος περνά και δεν μας χαρίζεται παρά τον κερδίζουμε...!
Έτσι, διαβάζουμε το άρθρο και στη συνέχεια κοιτάμε ψηλά...

Όταν αυτοί μιλάνε για "αριστεία" εσύ θα το βουλώνεις κορόιδο

Για τον χρόνο που αφήνουμε ανεκμετάλλευτο...

Για εκείνους που έχουν φύγει και θα τους θέλαμε κοντά μας...