Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

"Τα καλύτερα θα 'ρθουν" κι ας κοστίζουν


Ο τίτλος είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας για όλα στην ζωή μας. Ένα συναίσθημα που είναι ανάγκη να το τροφοδοτούμε με όποιο πρόσφορο τρόπο και όσο είναι δυνατό πιο δημιουργικό, ώστε ελπίζοντας και πιστεύοντας στον εαυτό μας να τολμάμε όσα ίσως μας φαίνονται άπιαστα ή τελειωμένα για εμάς. Αν δεν προσπαθήσουμε, δεν θα μάθουμε ποτέ...
Να θεωρήσουμε όμως δεδομένες τις δυσκολίες, τις θυσίες, ακόμα και το ενδεχόμενο του λάθους ή της ήττας, για να μην καμφθεί η υπομονή και η επιμονή μας, οι οποίες αποτελούν το σημείο κλειδί (πέρα από την τόλμη, την ευστροφία και τη γνώση) οποιασδήποτε επιτυχίας στην ζωή.
Αφιερωμένα, λοιπόν, τα παρακάτω τραγούδια σε σένα (στον καθένα) που δεν έχεις αντιληφθεί σε βάθος την αξία σου, δεν πιστεύεις τόσο στον εαυτό σου - όσο και να το βλέπουν και στο λένε οι άλλοι - ή βολεύεσαι με το σίγουρο και το μετρημένο και δεν τολμάς να ανοίξεις τα φτερά σου προς τα εκεί που επιθυμείς ή έχεις ανάγκη αληθινά.
Εννοείται πως επέλεξα ερωτικά τραγούδια (από σπουδαίους καλλιτέχνες) να συνοδεύσουν ταιριαστά τις καλοκαιρινές νύχτες, για να μην ξεχνάμε ότι ο έρωτας και η αγάπη για οτιδήποτε, πέρα από καλοκαίρι στην ψυχή, είναι επανάσταση...
















Θα πρόσθετα στα παραπάνω και κάποιες απόψεις του Τομ Ρόμπινς για τις επιθυμίες και τις απολαύσεις της ζωής , τρελούτσικου και τολμηρού αλλά αγαπημένου μου συγγραφέα, που μου τον θύμισε ο Κούνελος:
"Αν η επιθυμία προκαλεί οδύνες, ίσως αυτό να γίνεται επειδή δεν επιθυμούμε με σύνεση, ή επειδή είμαστε αδέξιοι στο να αποκτήσουμε εκείνο που επιθυμούμε. […] 
Αν οι θεοί φορολογούν την έκσταση, είμαι πρόθυμος να πληρώσω. Αλλά και σε κάθε ευκαιρία, θα διαμαρτυρηθώ για τους φόρους τους,  […] 
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πιο απολαυστικά πράγματα της ζωής απλώθηκαν μπροστά μας, μόνο και μόνο για να μας βάλουν σε δοκιμασία και να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την απόκτηση του μεγάλου βραβείου: της ασφάλειας του τίποτα. Ένα τέτοιο φτηνό παιχνίδι με τη ζωή είναι ανάξιο, τόσο για τον άνθρωπο, όσο και για τους θεούς. "

Για "σένα"...



@ Τα λέμε πάλι όποτε μπορέσω, μια και προσπαθώ να βρίσκομαι εδώ όταν έχω την ευκαιρία και τη διάθεση, ακολουθώντας τις προτροπές κάποιων φίλων να μην εγκαταλείψω το σπορ του blogging. Η επιθυμία τους είναι σεβαστή και με τιμούν με τον λόγο και την παρουσία τους.



12 σχόλια:

  1. Φροντίζεις να μας κρατάς ζεστούς και ζωντανούς με πολύ όμορφα καλούδια. Και ειδικά Γλαύκη μου το θέμα της αισιοδοξίας που βάζεις καίει στην κυριολεξία.
    Προσωπικά δεν νιώθω στα καλά μου. Αν δεν είχα τις πολιτικές μου αναφορές να με κρατάνε ως ιδέες ζωής και αρχές θα μας είχε πάρει το ...σχέδιο παραμάζωμα.
    Υπέροχα τα τραγούδια, εξαίρετη και γλυκιά η πρόθεσή σου και σε ευχαριστούμε από καρδιάς για τη διάθεσή σου.
    Καλά να περνάς.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπαθώ ό,τι κάνω για μένα να το προσφέρω όσο είναι δυνατό και στους άλλους.
      Όταν δεν είμαστε καλά, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια καλύτερη κατάσταση με διάφορους τρόπους. Ας περνάμε σε δράση και ας μην έχουμε πάντα θετικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον, έχουμε κινηθεί και δεν είμαστε σε αδράνεια.
      Βρες κι άλλους τρόπους, Γιάννη μου, γιατί δεν βγαίνει έτσι. Ξέρω που σου λέω...
      Σ' ευχαριστώ για τον γλυκό σου λόγο!
      Ψηλά το κεφάλι και το ηθικό και συνεχίζουμε απολαμβάνοντας τα απλά καθημερινά πρώτα απ' όλα και ύστερα ό,τι άλλο προκύψει ή επιδιώξουμε!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Αν οι θεοί φορολογούν την έκσταση, είμαι πρόθυμος να πληρώσω. Αλλά και σε κάθε ευκαιρία, θα διαμαρτυρηθώ για τους φόρους τους
    Προσυπογράφω!!!

    Καλά να περνάς Γλαύκη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέσα είσαι, Ελένη μου!
      Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τα απαρνιόμαστε τα ωραία; Το κάνω κάποιες φορές και παλιότερα περισσότερο και έχω διαπιστώσει πλέον ότι το κάνω, για να τιμωρήσω τον εαυτό μου ή από αναβλητικότητα...
      Φυσικά, είναι μέγα λάθος και αυτά τα έχω μετανιώσει!
      Καλή σου εβδομάδα, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  3. Η ευτυχία, ο έρωτας, η αγάπη είναι επανάσταση. Το νιώθουμε όλοι σε στιγμές μας κι αν δεν μπορούμε να αφιερωθούμε στο να φτιάχνουμε τέτοιες στιγμές, το ξέρουμε πως μονάχα αυτές αξίζουν. Μα, θέλουν αγώνα και επιμονή και θυσίες... τι πιο λογικό από το να κουραζόμαστε; Δίπλα μας τότε οι άνθρωποι που μας αγαπούν να μας ξεκουράσουν και να μας ανοίξουν το δρόμο να προχωρήσουμε!
    Λυπάμαι, αλλά δεν μπορείς να εγκαταλείψεις το blogging, έχω το... φιλοσοφικό μου στέκι εγώ εδώ!!!
    Να περνάς καλά, Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι επανάσταση πράγματι, όμως το θέμα είναι πόσο ανοιχτοί σε αυτά είμαστε...!
      τι άλλο έχει αξία πια σε αυτή την ζωή; Είναι τα μόνα που δίνουν ζωή, δύναμη, αισιοδοξία, αντοχή. Δεν υπάρχεις απλά, αλλά ζεις!
      Μπορώ να σου στερήσω τέτοιου είδους στέκι:))) Το σχόλιο με ανεβάζει σκάλες...;-)
      Θ προσπαθήσω να προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ δεδομένων των συνθηκών και της διάθεσης κάθε φορά.
      Συχνά γίνομαι κουραστική ή γλυκανάλατη, οπότε όποιος αντέξει είναι πρώτα απ' όλα ήρωας κι έπειτα φίλος!
      Καλή εβδομάδα, Αλεξάνδρα μου!
      Α, έχεις και μέιλ...

      Διαγραφή
  4. Φυσικά και δε θα εγκαταλείψεις το σπορ...πρωταθλητισμό θα σε βάλουμε να κάνεις!
    Προς το παρόν απολαμβάνω Μάλαμα και σκέφτομαι σε όσα διάβασα πως αν κάποιος βολεύεται με το σίγουρο μόνο και μόνο γιατί είναι σίγουρο και όχι γιατί το αγαπάει και θέλει να είναι σίγουρο, τότε είναι χαμένος από χέρι....
    ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ!
    Φιλιά πολλά!

    Άρχισα με Μάλαμα, συνεχίζω με Χαρούλα και τα καλύτερα θα 'ρθουν και θα ακούσω και τα υπόλοιπα!
    Έκανες ωραίο πρόγραμμα πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς τον εννοείς τον πρωταθλητισμό; Όχι, τίποτε άλλο, για να ξεκινήσω σβέλτα την εντατική προπόνηση;-)
      Να είσαι καλά, Μαρία μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Δεν το ανακοινώνω, για να ακούσω καλά λόγια, αλλά γιατί πραγματικά με προβληματίζει η συμμετοχή μου στον χώρο για πολλούς λόγους... Μάλιστα, το μοιράζομαι μαζί σας, διότι δεν θα ήθελα έτσι να εξαφανιστώ. Δεν το θεωρώ σωστό για όσους φίλους με τιμούν πολύ συχνά εδώ!

      Ξέρεις πόσοι είναι χαμένοι από χέρι;;;

      Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι όταν μου λέτε ότι σας αρέσουν και απολαμβάνετε τις μουσικές επιλογές μου, αφού έχω πάρει σοβαρά τον ρόλο της διαχειρίστριας του Cafe...Ή είμαστε χώρος χαλάρωσης, ψυχαγωγίας ή δεν είμαστε:)) Άντε, και λίγου προβληματισμού, κουβεντούλας, αμπελοφιλοσοφίας, ε, και φιλοσοφίας κάποιες φορές!

      Ο dj της γειτονιάς σε χαιρετά και σου εύχεται μια καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  5. Με κουβεντούλα, μουσική και έξτρα εμφανίσεις, θα τη βγάλουμε κι αυτή τη φουρτούνα. Αρπάζω το σωσίβιο του Μίλτου, προσυπογράφω κι εγώ τη φορολογία της έκστασης και χαίρομαι που τριγυρίζεις ανάμεσά μας Γλαύκη μου. Το μπλόγκινγκ ήταν το "αντισταθμιστικό μέτρο" σ' αυτή τη μνημονιακή εποχή που βιώνουμε. Λες να μας το φορολογήσουν κι αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι φουρτούνες, Μαρία μου, δεν πρόκειται να τελειώσουν, οπότε είναι ανάγκη να λαμβάνουμε και μέτρα ψυχικής ισορροπίας. Τώρα να φορολογήσουν το "αντισταθμιστικό μέτρο" μας, ε, θα βρούμε κάτι άλλο... Πολύ αισιόδοξη είμαι μου φαίνεται. Επηρεάστηκα από το θέμα της ανάρτησης...!

      Όσο το για το τριγύρισμα ανάμεσά σας το σκέφτομαι πολύ έντονα εδώ και καιρό και γι' αυτό σας πρήζω με το να το λέω και να το ξαναλέω - κάνω λίγο σαν τα παιδιά. Απλά, με έχουν απογοητεύσει και με έχουν στενοχωρήσει πολλά στον χώρο του blogging και κάποια πράγματα δεν μου ταιριάζουν καθόλου. Μένω προς το παρόν πραγματικά για τους λίγους καλούς φίλους και αναγνώστες, που με τιμούν με την ουσιαστική παρουσία τους!
      Θα δείξει...!
      Τα λέμε πάλι μετά από λίγες μέρες...ελπίζω, γιατί πάλι θα λείπω! Με μια βαλίτσα στο χέρι είμαι αυτό τον καιρό...
      Καλή εβδομάδα, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  6. Αυτό μας έλειπε να μην ελπίζουμε ότι τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Χωρίς προσδοκίες. Άλλο ελπίδα άλλο προσδοκία.
    Αν δεν έρθουν και μας προσπεράσουν , δεν πειράζει....
    Υπάρχουν οι μικρές μαγικές μας στιγμές που θ αμας κρατούν ζωντανούς!
    Πολλά φιλιά Γλαύκη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στην ζωή μας δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι και ασφαλείς για τίποτε, οπότε οι προσδοκίες μάς βλάπτουν. Η ελπίδα δεν πρέπει να χάνεται, γιατί είναι αυτή που μας διατηρεί ζωντανούς!
    Α, και αυτές οι μικρές μαγικές στιγμές...! Πώς καταλαβαινόμαστε...!

    Ευτυχώς εμφανίστηκες, γιατί είχα αρχίσει να ανησυχώ;-)
    Σε φιλώ και πολύ σε χάρηκα απόψε και γι' αυτά που είπες και γιατί μου έλειψες!
    Να περάσεις όμορφα και δημιουργικά μέχρι να τα ξαναπούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.