Υπάρχουν άνθρωποι μοναχικοί, λόγω εσωστρέφειας. Συχνά όμως οι πολύ κοινωνικοί άνθρωποι ζουν στη μοναξιά τους. Απορούν κάποιες φορές για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Δεν αναρωτήθηκαν άραγε ποτέ μήπως είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό για τη μοναξιά τους; Ότι πίσω απ' όλα κρύβεται ο εγωισμός;
Ο εγωιστής δεν γνωρίζει τη λέξη συγνώμη ακόμα και στην περίπτωση που έχει φταίξει. Μόνο όταν παραμερίσει κανείς τον εγωισμό του μπορεί να διατηρήσει φιλικές ή άλλες σχέσεις. Εκείνος όμως μένοντας εγκλωβισμένος στον εαυτό του προτιμά να διακόπτει αυτές τις σχέσεις, για να μην φτάσει να παραδεχτεί το λάθος του.
Συνήθως πιστεύει ότι δεν σφάλλει σε καμία περίπτωση, οπότε πώς θα το παραδεχτεί... Θεωρεί ότι τα ξέρει όλα, ότι μπορεί να ασκεί κριτική σε όλους και για τα πάντα, αλλά δεν αντέχει και δεν επιτρέπει την κριτική προς το πρόσωπό του, ακόμα και την καλοπροαίρετη. Θίγεται, παρεξηγείται, αντιδρά με ειρωνεία ή γίνεται επιθετικός και καβγαδίζει εύκολα, μια και πιστεύει ότι πρόκειται για προσωπική επίθεση η οποιαδήποτε προσπάθεια κριτικής.
Φυσικά, δεν μπορεί και να συγχωρέσει, γιατί αισθάνεται ότι οι άλλοι οφείλουν να είναι αλάνθαστοι απέναντί του.
Γενικά, ο εγωιστής δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι τα πάντα δεν περιστρέφονται γύρω από εκείνον. Νομίζει ότι υπερτερεί όλων των άλλων και επιδιώκει με διάφορους τρόπους να έχει τα "φώτα της δημοσιότητας" επάνω του. Επιθυμεί διακαώς να είναι "αρχηγός" και αν για κάποιον φανταστεί ότι πάει να του πάρει την θέση του, κοιτά να τον "εξαφανίσει". Αν δεν μπορέσει, αλλάζει πρόσωπο, κουράζοντας τούς άλλους με την κυκλοθυμία του.
Βάζει τον εαυτό του πάνω απ' όλα, δίχως να υπολογίζει τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων. Δεν νοιάζεται στην πραγματικότητα για εκείνους, κι αν ρωτά πώς τα περνούν, είναι για να κρατήσει τους τύπους. Αυτό φαίνεται σύντομα, όταν θα προτάξει ως σημαντικό θέμα προς συζήτηση κάτι επουσιώδες σε φάση που ο συνομιλητής του μοιράζεται μαζί του ουσιαστικές δυσκολίες, που μπορεί ν' αντιμετωπίζει.
Επιθυμεί να έχει τα πάντα υπό τον έλεγχό του, αφού δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι είναι "θεός"!
Οι εγωιστές δεν αντιλαμβάνονται ότι οι πράξεις τους τελικά στρέφονται προς τους ίδιους, αφού δύσκολα στέκονται άνθρωποι δίπλα τους... και ότι ο εγωισμός είναι συμπεριφορά και μπορεί ν' αλλάξει!
Και κάτι που διάβασα κάπου και μου άρεσε:
"Η μοναξιά είναι γυναίκα. Δεν σου ζητάει τίποτα, μέχρι να της τα παραδώσεις όλα."
Έχω δει πάρα πολλούς ανθρώπους που λατρεύουν να ακολουθούν, να θαυμάζουν και να κάνουν παρέα τους εγωιστές που περιγράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι επειδή δεν ξέρω αν είναι ικανοί για σκέψεις βαθιές... αναρωτιέμαι αν νιώθουν αυτή τη μοναξιά...
Ακόμα ένα ωραίο θέμα για συζήτηση έβαλες!
Καλή Μεγαλοβδομάδα να έχεις, Γλαύκη μου!
Ναι, ίσως γιατί παίρνουν λίγη από τη λάμψη τους μάλλον ή γιατί ξέρουν να γίνονται πολύ εξυπηρετικοί, για να έχουν κοντά τους πολύ κόσμο επιφανειακά. Εκεί που χάνεται η παρτίδα είναι όταν οι σχέσεις πηγαίνουν σε βαθύτερο και ουσιαστικότερο επίπεδο. Τότε είναι δύσκολο να βγουν από τον εαυτό τους, να δείξουν ταπεινότητα, απόλυτη δοτικότητα, να ζητήσουν συγνώμη, να συγχωρέσουν, που είναι απαραίτητα για μια αληθινή συμπόρευση. Ίσως είναι πάρα πολύ δύσκολο, χωρίς να το κατακρίνω, να δουν με ειλικρίνεια τον εαυτό τους με όλες τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του, γιατί δεν το αντέχουν. Κάποιοι ίσως πάλι δεν έμαθαν ποτέ να κάνουν βαθιές σκέψεις και αυτό είναι άλλο πράγμα, που όμως δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο από όσους τους συναναστρέφονται.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Αλεξάνδρα μου, και εύχομαι Καλό Πάσχα!
Κοίτα, εγωισμό όλοι έχουμε και θα ήταν αφύσικο να μην είχαμε, ειδικά στις φορές που έχουμε δίκιο και δεν το βρίσκουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον όμως δεν αναφέρεσαι σε αυτό. Αναφέρεσαι στο εγωισμό που είναι σε βαθμό κακουργήματος, που τυφλώνει, που δεν ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος και το δίκιο από τ' άδικο.
Δεν μπορούμε να τα έχουμε καλά με όλους Γλαύκη. Οι αδιόρθωτοι/ξερόλες κάνουν κακό στους γύρω. Το δυστύχημα είναι να βρίσκονται στο στενό οικογενειακό σου περιβάλλον, όπου δεν μπορείς να τους απομακρύνεις (όσο θα έπρεπε). Αν δεν είναι τους διώχνεις από τη ζωή σου και αφήνεις να τυρρανούν άλλους, όντας ανήμποροι να αντιληφθούν αυτό που κουβαλάνε.
Ναι, Πέτρο μου, δεν αναφέρομαι στον εγωισμό που όλοι έχουμε και είναι φυσικό να υπάρχει. Δεν θα άνοιγα συζήτηση για κάτι τέτοιο. Μιλώ για εκείνον τον εγωισμό, που υπάρχει σε υπερβολικό βαθμό και στην ουσία αποτελεί εμπόδιο στην εξέλιξη του ίδιου του ατόμου, αλλά και στην συνύπαρξή του με όσους τον αγαπούν ή τον συναναστρέφονται. Ναι, μπορούν να τον αγαπούν, διότι ο εγωιστής αυτού του τύπου δεν είναι ένα πλάσμα που δεν έχει καλά πράγματα να δώσει στους γύρω του.
ΔιαγραφήΦυσικά και υπάρχουν άνθρωποι και μέσα στις οικογένειές μας κι εκεί αρχίζουν τα όργανα, όπως θα λέγαμε λαϊκά... Εκεί δυστυχώς ισχύει το όποιος αντέξει. Φυσικά, είπαμε, επειδή ο εγωισμός είναι συμπεριφορά επιδέχεται αλλαγών και βελτιώσεων, οι οποίες συχνά γίνονται μέσα από ζόρικες καταστάσεις, καθώς αυτές οι προσωπικότητες ελέγχουν αυτή τη συμπεριφορά μετά από κατραπακιές που τους έρχονται στο κεφάλι. Οι άνθρωποί τους όμως πέρα από το ότι υποφέρουν, θα πρέπει να έχουν αιωνόβια υπομονή... και να έχουν τον τρόπο να διαχειρίζονται αυτές τις συμπεριφορές! Γενικά, δύσκολα πράγματα!
Όσο για τους πιο έξω, εκεί είναι διαφορετικά, γιατί είναι θέμα καθαρά επιλογής πια!
Καλό Πάσχα!
Όσο πάει και φουντώνει αυτός ο εγωισμός ή είναι ιδέα μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όλα τα συμπαραμαρτούντα. Αντιπαλότητα, επιθετικότητα και αχαλίνωτος εγωκεντρισμός. Όντως είναι συμπεριφορά που μπορεί ν' αλλάξει; Μόνο αν υπάρχει παραδοχή νομίζω. Kαι μόνο αν πέσει κανένα δυνατό "χαστούκι" απ' αυτά τα αναπάντεχα της ζωής, μπορεί κάποιος εγωιστής να αναθεωρήσει τη συμπεριφορά του, νομίζω...
Καλή μεγαλοβδομάδα Γλαύκη μου!
Ναι, Μαρία μου, υπάρχει αυτή η αίσθηση που λες! Ίσως να είναι το αποτέλεσμα της άμυνας στις εξωτερικές πιέσεις. Λέω, δεν ξέρω.
ΔιαγραφήΠάλι αυτός ο εγωισμός είναι και κύριο χαρακτηριστικό του σύγχρονου πολιτισμού.
Ναι, είναι συμπεριφορά που μπορεί να αλλάξει, αλλά σίγουρα αυτό ξεκινά όταν προηγηθεί η παραδοχή. Δεν αλλάζει τίποτε αν δεν το παραδεχτούμε ότι συμβαίνει. Είναι το πρώτο βήμα και γίνεται - όταν γίνεται - μετά από γερά χτυπήματα στην ζωή ή από πολλές τρικυμίες και σίγουρα με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν άτομα γύρω που βοηθούν με τη στάση τους να γίνουν αυτές οι αλλαγές. Δεν νομίζω ότι θα το κάνει κάποιος από μόνος του. Η συμπεριφορά του καθρεφτίζεται στους άλλους, οι οποίοι είναι οι αποδέκτες της και οι μόνοι που θα αντιδράσουν, καθοδηγώντας τις εξελίξεις. Ο εγωιστής από μόνος του δεν θα το πάρει ποτέ είδηση. Θα είναι κλεισμένος στις δάφνες του και όταν θα του συμβαίνει κάτι κακό δεν θα ξέρει γιατί, μια και θα του φταίνε πάντα οι άλλοι.
Να είσαι καλά, κορίτσι μου!
πωπω έχεις ανοίξει μεγάλο θέμα Γλαύκη μου που μου θυμίζει πολλά περιστατικά που έχω συναντήσει. Τώρα δεν προλαβαίνω όμως, θα επιστρέψω να το κουβεντιάσουμε. Καλη σου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποτε θες, Χριστίνα μου, κι εδώ είμαστε!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, κοπέλα μου!
Προσωπικά πιστεύω Γλαύκη ότι ο Μοναχικός άνθρωπος δεν είναι de facto κακοήθης εγωιστής. Σίγουρα κάποια κομμάτια του εαυτού του εγωιστικά να τον έχουν οδηγήσει στην μοναξιά, αυτό δεν το συζητάμε, ισχύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, να διαχωρίσουμε τον μοναχικό άνθρωπο από τον μονόχνωτο άνθρωπο, έχουμε και εδώ διαφορά.
Και τα δύο πάντως βιώματα έχουν κοινές αναφορές και αφετηρίες.
Καλή συνέχεια να έχεις.
Το ξεκαθαρίζω αυτό, Γιάννη μου, από την αρχή και δεν συγχέω τον μοναχικό άνθρωπο ,ε τον κακοήθη εγωιστή, που θα οδηγηθεί πρώτα απ' όλα στην εσωτερική μοναξιά χωρίς να το αντιληφθεί κιόλας κι έπειτα στην απομόνωση από τους άλλους. Συχνά, όμως βρίσκουν τρόπους να περιστοιχίζονται από πολλά άτομα γύρω τους ακόμα καταφεύγοντας στον ψυχικό εκβιασμό ή στην καλύτερη περίπτωση στον εντυπωσιασμό τους μέσα από τα κατορθώματά τους, διότι είναι σχεδόν πάντα ικανότατα κι έξυπνα άτομα!
ΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση είναι απόλυτα δύσκολο να συναναστρέφεται κανείς τέτοια άτομα είτε όταν υπάρχουν συναισθήματα είτε επαγγελματικοί λόγοι!
Καλή συνέχεια και σε σένα!
Βασικά θα διαφοροποιηθώ πολύ από τους υπόλοιπους φίλους (αν και ταυτίζομαι με τον Γιάννη , σε όσα γράφει τώρα που το σκέφτομαι) αλλά κι από σένα Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενό σου με ξένισε. Προσπάθησα να σκεφτώ πως έχω εγώ στο νου μου τον εγωιστή ...φέρνοντας στο νου έναν δικό μου άνθρωπο και βρήκα πάρα πολλές διαφορές. Θεωρώ ότι συγκέντρωσες πολλά χαρακτηριστικά κάτω από μία ομπρέλα (εγωιστής) που δεν δεν απαντιούνται όλα μαζί, εκτός κι αν περιγράφεις κάποιον συγκεκριμένο, επομένως είναι προσωποποιημένο κείμενο ξεσπάσματος.
Για παράδειγμα δεν πιστεύω ότι ο εγωιστής βιώνει πάντα μοναξιά. Ούτε ότι ένας μοναχικός τύπος είναι πάντα εγωιστής.
Και θα σημειώσω και το άλλο το τρελό ... εγώ θεωρώ υγιή και έναν βαθμό εγωισμού γιατί αλίμονο αν δεν αγαπάμε και δεν φροντίζουμε τις ανάγκες μας ... Στο λέει κάποια που έχει ρίξει πολλές φορές τον εγωισμό της με επιζήμια αποτελέσματα μετά ...
Είμαι πολύ μοναχικό άτομο και λατρεύω τη μοναξιά μου. Λες να είμαι εν τέλει εγωίστρια ;☺
Πιθανόν να μιλάς για την ερημιά... Για σκέψου το. Και ερημιά δεν νιώθει ντε και καλά μόνο ένας εγωιστής.
Ο δικός μου εγωιστής (που με εκνευρίζει κατά καιρούς , αλλά έχω αποδεχτεί ότι είναι κομμάτι του εαυτού του και δεν ενοχλούμαι πια σε μεγάλο βαθμό, ούτε και προσπαθώ να τον αλλάξω κιόλας..και για να μην πηγαίνει ο νους σου αλλού.. στον πρώην μου αναφέρομαι) απλά ασκεί κριτική στους άλλους έντονη , κάνοντας μου να πιστεύω ότι έχει μεγάλη ιδέα για το άτομο του. Εγώ βασικά προτιμώ τους πιο ταπεινούς, αυτούς που λένε κι ένα mea culpa, που αναγνωρίζουν τα πιθανά λάθη τους, και που δεν θεωρούν κι έγκλημα το λάθος, το δικό τους ή των άλλων ( εγώ κάνω άπειρα καθημερινά... αλίμονο αν κυνηγούσα τους άλλους).
Αλλά περισσότερο από όλους προτιμώ αυτούς δεν κρίνουν αλλά αποδέχονται! Για μένα τεράστια σημασία για να ταιριάξω με κάποιον είναι η αποδοχή. Και η αποδοχή δεν εμπεριέχει κριτική . Δεν υπάρχει καλοπροαίρετη κριτική. Αποδέχομαι και τις βλακείες του φίλου μου, αν τον αγαπώ. Έτσι κρατάω δύο φιλίες 10 χρόνων στη ζωή μου και άλλες δύο διαδικτυακές που είμαι περήφανη και νιώθω ευλογία που τις έχω !
Σόρρυ αν κούρασα αλλά καιρό είχα να μπλογκάρω και να σχολιάσω χωρίς να με κυνηγάει ο χρόνος. Κι αύριο μέρα είναι!
Καλό μεγαλοβδόμαδο Γλαύκη μου :))
Καταρχήν να σε ευχαριστήσω, Αριστέα μου, που στάθηκες εδώ και αφιέρωσες τόσο χρόνο μέσα στο αέναο τρέξιμό σου! Μου αρέσουν πολύ αυτές οι συζητήσεις για θέματα που μας προβληματίζουν και είναι χρήσιμη η ανταλλαγή απόψεων για όλους μας.
ΔιαγραφήΌπως εξήγησα και στον Γιάννη, στο σχόλιό μου παραπάνω, εννοείται ότι δεν συγχέω τον μοναχικό άνθρωπο με τον εγωιστή που οδηγείται στην μοναξιά από την συμπεριφορά του. Πάντα μιλώντας αρχικά για την εσωτερική μοναξιά, της οποίας πολλές φορές δεν έχει συνείδηση. Έπειτα αναφέρομαι και στην αδυναμία του να κάνει ουσιαστικές και βαθύτερες σχέσεις με τους άλλους, καθώς δεν έχει αφήσει τον εαυτό του να στραπατσαριστεί, να είναι ταπεινός όταν χρειαστεί, να συγχωρεί ή να ζητά συγχώρεση, να παραδέχεται ότι έσφαλε.
Μένει στις επιφανειακές σχέσεις, γιατί δεν απαιτείται κανενός είδους επένδυση συναισθηματική και όλα είναι πιο εύκολα για εκείνον. Πολλές φορές δεν επιτρέπουν να δεις παραπέρα την ψυχή τους, γιατί φοβούνται βασικά από αυτό που θα δουν οι ίδιοι. Φυσικά, υπάρχουν οι περιπτώσεις εγωιστών, που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι τους συμβαίνει, γιατί από παιδιά δεν τους έμαθε κανείς να αναρωτιούνται και να ψάχνουν μέσα στον εαυτό τους.
Η συζήτηση πάνω στο θέμα είναι μεγάλη, γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, οπότε και κάθε υπερβολικά εγωιστής είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Εδώ ανέφερα κάποια χαρακτηριστικά που έτυχε να δω συγκεντρωμένα σε δικούς μου ανθρώπους, στο επαγγελματικό μου και φιλικό μου περιβάλλον.
Ευτυχώς, είδα όμως να επιδέχονται βελτιώσεων στις συμπεριφορές τους κάποια από αυτά, αλλά μέσα από πολύ κόπο των άλλων, που τους συναναστρέφονται.
Η κριτική γίνεται από όλους, Αριστέα μου, δυστυχώς. Κι εμένα δεν μου αρέσει να ασκώ κριτική και συνήθως δεν το κάνω, εκτός κι αν προκληθώ με κάποιο τρόπο άσχημα. Στις ουσιαστικές σχέσεις που έχω δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει η αποδοχή και φυσικά χωρίς αυτή δεν μπορούν να σταθούν οι ειλικρινείς σχέσεις. Κάποιες στιγμές όμως ο φίλος αν μας αγαπά πραγματικά θα πρέπει να μιλήσει για τις χοντράδες που κάνουμε και να μην μας αφήνει να οδεύουμε στον "γκρεμό", χωρίς να το έχουμε αντιληφθεί, γιατί τότε μιλάμε για αδιαφορία. Αν δεν δέχεται αυτή την κίνηση, τότε δεν νομίζω ότι μιλάμε για πραγματική επαφή. Μάθημα σίγουρα δεν κάνουμε σε κανέναν, απλά στεκόμαστε κοντά με όποιον τρόπο μάς είναι οικείος ως προσωπικότητες και αυτό είναι ανάγκη να είναι σεβαστό από τον φίλο. Σε αποδέχομαι, με αποδέχεσαι και έτσι συνεχίζουμε. Όλα χαλάνε, όταν γίνεται μονόπλευρο.
Αλίμονο, αν δεν υπήρχε ο καλός λεγόμενος εγωισμός σε όλους μας, αλλιώς θα είμαστε τα σκουπιδάκια του καθενός... Εύκολα πατάει κανείς όταν δεν δείχνεις καθόλου εγωισμό και μου έχει συμβεί σε σχέσεις μου (στις ερωτικές περισσότερο). Όσο πεδίο αφήνεις, τόσο χειρότερα το εκμεταλλεύονται κάποιοι.
Γελάω μαζί σου, που αναφέρεις τη δική σου μοναχικότητα... Τι σχέση έχει, παιδί μου, αυτό με όσα λέω; Εσύ κοντεύεις να δώσεις και το "βρακί" σου και είσαι απίστευτα υπομονετική, ναι με κίνδυνο να σε πατήσουν κάποιοι που δεν το αναγνωρίζουν.
Χαρά μου, όταν ανοίγουμε τέτοιες συζητήσεις και πάλι σ' ευχαριστώ!
Τα λέμε πάλι!
Συμφωνώ για όσα γράφεις για τον εγωιστή. Δεν το γνωρίζει ο ίδιος ότι είναι εγωιστής. Και δε μιλάμε για τον εγωισμό τον απλό το φυσιολογικό που όλοι έχουμε. Μιλάμε για τον ''θεό'' που πιστεύει πως είναι κάποιος. Δεν είναι όμως η μοναξιά χαρακτηριστικό του εγωιστή πάντα. Και η μοναξιά δεν κρύβει εγωισμό πάντα. Είναι και θέμα επιλογής πολλές φορές. Απ' την άλλη το να είσαι υποχωρητικός μονίμως για να μην είσαι μόνος είναι το χειρότερο. Αλλά θα διαφωνήσω με την Αριστέα -που συμφωνώ κατά τα άλλα- στο θέμα της κριτικής. Αλίμονο λέω εγώ να μην με κριτικάρει καλοπροαίρετα ένας δικός μου άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να μου πει τη γνώμη του ο φίλος που μπορεί να την έχω ανάγκη για να σκεφθώ και άλλες παραμέτρους; Έτσι πιστεύω εγώ. Η κριτική που είναι γνώμη του ανθρώπου για ό,τι συμβαίνει γύρω του και ειδικά στους φίλους νομίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλεται. Άλλο θέμα δέχομαι τον άνθρωπό μου όπως είναι και άλλο το λέω τη γνώμη μου ή διαφωνώ δηλ κριτικάρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο θέμα πολύ μεγάλο για συζήτηση
Αφήνω ευχές για καλή Ανάσταση Να περάσεις όμορφα Γλαύκη μου με την οικογένειά σου. Εύχομαι κάθε τι καλό
Φιλιά πολλά
Αννούλα μου καλημέρα!
ΔιαγραφήΓια να καταλάβεις τι ακριβώς υποστηρίζω θα σε στείλω στη χθεσινή ανάρτηση της μαγισσούλας που έχει άρθρο του Κρισναμούρτι (με το οποίο απόλυτα συμφωνώ).
Μεταφέρω εδώ κι ένα σχόλιο που άφησα εκεί- για να με καταλάβεις καλύτερα
"Δεν υπάρχει καλοπροαίρετη κριτική ( εκτός κι αν ο άλλος σου ζητήσει τη γνώμη σου πάντα! ) Γιατί όταν το κάνεις από μόνος σου, δεν είναι πάντα από αγάπη. Συνήθως είναι για να τον κάνουμε να το κάνει με τον τρόπο μας! Και ποιος είπε ότι ο τρόπος είναι ο σωστός οεο; Εκτός μόνο αν είναι επαγγελματική γνώση ( πχ γιατρός …γιατί τώρα που το σκέφτομαι σε άλλες επιστήμες ή και τέχνες πχ που παίζει ρόλο και η υποκειμενικότητα, λέγε με ζωγράφο, ποιος θα έρθει να μου πει ότι αυτό που ζωγράφισα είναι λάθος; Μόνο ότι δεν του αρέσει μπορεί να μου πει …με γεια του και χαρά του!!! )
Έφυγαααααα
Πάω για άσπρισμα!!!
Φιλιά!
ε, τι αφηρημένη που είμαι
Διαγραφήhttps://ainafetst.wordpress.com/2016/04/26/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/
Συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ. Αλλά πιστεύω ότι καλοπροαίρετη κριτική υπάρχει και την οφείλεις στο φίλο σου όχι γιατί ξέρεις περισσότερα αλλά γιατί βλέπεις τα πράγματα ''έξω από το χορό '' οπότε και από όλες τις οπτικές. Ακόμη και τη γνώμη σου να ρωτήσει ο φίλος αν δεν δοθεί με αγάπη μπορεί να είναι κακοπροαίρετη με σκοπό να πονέσει. Νομίζω ότι είναι θέμα ανθρώπου εξάλλου. Φυσικά υποκειμενικότητα υπάρχει παντού ακόμη και στις αντικειμενικές απόψεις ειδικών γι αυτό και υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις πάνω στο ίδιο θέμα.Αλλά και ένας ζωγράφος που έχει σπουδάσει την τέχνη του σωστού στη ζωγραφική δεν μπορεί να σου πει ότι είσαι λάθος πχ στην προοπτική, στη μίξη χρωμάτων έστω και αν μπαίνει το υποκειμενικό στοιχείο μέσα; Μεγάλο θέμα...άντε άσπρισε.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για το λινκ
Φιλάκια πολλά και καλό κουράγιο
Θα έλεγα πως κανείς δεν επιτρέπεται να επιβάλλει έμμεσα ή άμεσα τίποτε και σε κανέναν. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να πεις τη γνώμη σου σ' έναν φίλο, για το πώς βλέπεις τα πράγματα σε κάποιο θέμα μέσα από τη δική σου οπτική, και από εκεί και έπειτα εκείνος θα αποφασίσει τι θα κάνει επεξεργαζόμενος διαφορετικές πλευρές του θέματος, που ίσως μόνος του να μην τις είχε δει. Το να σιωπήσεις άλλες φορές μπορεί να είναι θησαυρός κι άλλες να αποδειχθεί ανέντιμο. Για μένα δεν υπάρχουν συνταγές στις σχέσεις των ανθρώπων, καθώς κάθε μία έχει τη δική της δυναμική και όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Είναι θα έλεγα αυτή η σιωπηρή συμφωνία κάποιες φορές, αυτός ο κώδικας επικοινωνίας που αναπτύσσεται μοναδικά σε κάθε ξεχωριστή σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους!
ΔιαγραφήΑυτά, κορίτσια και από μένα!
Να είστε καλά!
Άννα, δεν απάντησα πρώτα χωριστά σε σένα, γιατί συμφωνώ με αυτά που λες καταρχήν, άσχετα να δεν τα ανέφερα όλα στο κείμενο, γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος να γίνει συζήτηση. Έπειτα παρασύρθηκα από τον διάλογό σου με την Αριστέα, που είχε ενδιαφέρον επίσης...!
ΔιαγραφήΟ εγωισμός που έχει μέτρο δεν δημιουργεί προβλήματα έτσι κι αλλιώς, οπότε δε χωρά συζήτηση. Η μεγάλη υποχωρητικότητα είναι επίσης ένα μεγάλο θέμα, που ταλαιπωρεί αρκετό κόσμο, αλλά κι εκεί έχει σημασία να δει κανείς το γιατί συμβαίνει!
Τα λέμε πάλι!
Ο εγωισμός είναι υπεύθυνος για πολλά δυσάρεστα Γλαύκη μου! Ο εγωιστής άνθρωπος εκνευρίζει και τρελαίνει τους πολύ κοντινούς του που τον συναναστρέφονται αναγκαστικά, π.χ. πατέρας, σύζυγος κλπ. Ορθώνει το "εγώ" του κι ο άλλος αντιμετωπίζει το τέλος της λογικής...! Ενώ η μοναχικότητα, αποτελεί μια συνειδητή και προσωπική επιλογή, θεωρώ. Έχω γνωστό εγωιστή κι αισθάνεται αήττητος "θεός"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να μη σε δυσαρεστήσει ποτέ τέτοιος εγωιστής, όπως τον περιγράφεις κι αν ναι, φύγε τρέχοντας...!
Καλή Ανάσταση φίλη μου με ανανεώσιμες πηγές αγάπης!
Φιλάκια πολλά με μια ολόθερμη αγκαλιά!:)) ♥
Ακριβώς, έτσι είναι, Κατερίνα μου, και χαίρομαι που σε διαβάζω πάλι!
ΔιαγραφήΑυτό το τέλος της λογικής δεν παλεύεται! Αισθάνεται κανείς ασφυξία κάποια στιγμή μέσα σ' αυτό!
Αυτό πάλι με την αίσθηση του "θεού";;; Με εξαγριώνει, αλλά και με τρομάζει για όταν θα του συμβούν απρόοπτες και ζόρικες καταστάσεις!
Σ' ευχαριστώ θερμά για την ευχή σου σε σχέση με τους εγωιστές ανθρώπους, αλλά ούτε είναι εύκολο πάντα να τους αποφύγεις ή να φύγεις τρέχοντας κάποια στιγμή μακριά τους! Μεγάλο θέμα αυτό...
Καλό Πάσχα με πολλές όμορφες στιγμές κοντά στους δικούς σου ανθρώπους!
Φιλιά πολλά!