Γιατί οι ακτές ανήκουν στα παιδιά, αλλά μόνο για να φτιάχνουν τα κάστρα και τα πυργάκια τους, όπου θα αισθάνονται σπουδαίοι κατασκευαστές, θα θαυμάζουν το αποτέλεσμα του κόπου και της μαεστρίας τους κι έπειτα θα παίζουν τους γενναίους ιππότες, που σώζουν τις αγαπημένες τους τρυφερές πριγκίπισσες κι όλα αυτά ολοζώντανα μέσα από την φαντασία τους. Να πλατσουρίζουν στα καταγάλανα νερά, να μετατρέπονται σε δεινούς κολυμβητές και βουτηχτές. Να φωνάζουν: "Άλλος με τη βάρκα μας!". Να γίνονται ήλιος, σκορπώντας γύρω τους το φως, τα γέλια και τα όνειρα...!
Όταν όμως οι ολόλαμπρες ακτές τους σαρώνονται από την παγερή πνοή και τα σκοτεινά χρώματα του ληστή θανάτου, τότε τους ταιριάζει το παρακάτω επίγραμμα:
Οι ακτές των παιδιών
Στων πολύπαθων ακτών τα χέρια τα ροζιασμένα
σφυρίζοντας ο θάνατος ξανά μανιασμένα
ξεβράζει μ’ ορμή τις παιδικές ανίδεες ψυχές
και δίχως έλεος κανένα απ’ την αρχή τις υιοθετεί
εξαϋλώνοντάς τες αιώνια φωτεινές
να σώζουν τα όνειρά τους απ’ την ερεβώδη πληγή.
Στων πολύπαθων ακτών τα χέρια τα ροζιασμένα
σφυρίζοντας ο θάνατος ξανά μανιασμένα
ξεβράζει μ’ ορμή τις παιδικές ανίδεες ψυχές
και δίχως έλεος κανένα απ’ την αρχή τις υιοθετεί
εξαϋλώνοντάς τες αιώνια φωτεινές
να σώζουν τα όνειρά τους απ’ την ερεβώδη πληγή.
@ Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο τρυφερό 11ο Συμπόσιο Ποίησης της φίλης Αριστέας με βάση τις λέξεις "παιδί - παιδικός"!
Οι ακτές που ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας, οι ακτές που τους αξίζουν, είναι αυτές που περιγράφεις στην αρχή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο επίγραμμα καταπληκτικό και εκείνες οι ακτές που βγήκαν από εφιάλτες, αγκάθια στην ψυχή μας που ποτέ δε θα βγουν!
Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου Γλαύκη μου!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!
Σοκαριστικές οι σκηνές με τα ξεβρασμένα παιδικά κορμάκια στις ακτές και πόσα άλλα κατακρεουργημένα στα χέρια των γονιών τους από τη λύσσα του πολέμου! Είναι σκηνές που κανένας γονιός δεν αντέχει...
ΔιαγραφήΑπό εκεί εμπνεύστηκα το άγριο αυτό δημιούργημα.
Η πραγματικότητα είναι συχνά πολύ σκληρή και μας ξεπερνά!
Σ' ευχαριστώ θερμότατα, Μαρία μου!
Μπράβο βρε Γλαύκη μου.....! μπράβο για το θέμα, μπράβο για τον τρόπο που το έδωσες. Πολύ περιεκτικό ποίημα που στις λίγες σειρές του δίνει τόσα πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ζεστή μου καλησπέρα.
Ναι, ήθελα να δείξω με λίγο σκληρό τρόπο μία ακόμα εσχατιά του ανθρώπου...!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη μου, και να μην φτάνει γονιός να βλέπει έτσι το παιδί του, όπως και πολλά άλλα που υποφέρουν από ανίατες ασθένειες! Όταν πειράζεται ένα παιδί με οποιοδήποτε τρόπο, γίνομαι θηρίο ανήμερο, αγριεύω και σκληραίνω...
Πολλά μπράβο κι από μένα Γλαύκη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα μηνύματα, την ευαισθησία σου και την ιδιαίτερη συμμετοχή σου!
Και η φωτογραφία που διάλεξες, είναι συγκλονιστική!
Την καλησπέρα μου!
Κι εμείς σ' ευχαριστούμε, Μαρία μου, για τη δική σου τόλμη να μην χαϊδεύεις αυτιά και να δείχνεις τόση ευαισθησία παράλληλα!
ΔιαγραφήΜάλλον, αυτή η ευαισθησία που υπάρχει σε υπερβολικό βαθμό προσπαθεί να ισορροπήσει με τον σαρκασμό και την σκληρότητα. Είναι απόλυτα λογικό, αλλιώς θα "κόβαμε φλέβες"... Έτσι, αισθάνομαι κι εγώ εμπρός σε οποιαδήποτε αδικία, εκμετάλλευση ή παραφροσύνη!
Καλό σου απόγευμα, κορίτσι μου!
Ένα μικρό διαμαντάκι. Μου αρέσουν τα ολιγόλεκτα. Γενικά οι λίγες λέξεις. Νομίζω πως έχουν άλλη δύναμη. Όπως το δικό σου ποίημα. Μεστό και σίγουρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα φίλη μου!
Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαρία, για τα θερμά σου λόγια και την στήριξή σου στο συμπόσιο!
ΔιαγραφήΤα λίγα λόγια βρίσκουν εύκολα κέντρο, γιατί δεν συνωστίζονται...
Θεωρώ ότι αδίκησα τη δική σου συμμετοχή, ενώ μου άρεσε πάρα πολύ, διότι έβαλα σε προτεραιότητα όσα είχαν καθαρά ως θέμα τους το παιδί! Ελπίζω να το αναρτήσεις, γιατί αξίζει να το δούμε χωριστά ως δημιουργία!
Να είσαι καλά, κορίτσι μου!
Κι επειδή ξαναέκανα γκάφα, τη δική σου συμμετοχή και μια ακόμη, δεν τις διάβασα... Συγγνώμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τους πρώτους στίχους πάγωσα, Γλαύκη. Οι λέξεις, τόσο καλά διαλεγμένες, καθηλώνουν.
Μπράβο!
Φιλιά!
Βρε Αλεξάνδρα μου, μέσα σε τόσες συμμετοχές δεν είναι δυνατόν να μην ξεφύγουν κάποια! Ούτε να το σκέφτεσαι...!
ΔιαγραφήΤο περιεχόμενο ήταν αρκετά απωθητικό, διότι εξέφραζα μέσα από αυτό την οργή μου για όσα τραβούν οι παιδικές χωρίς να ευθύνονται και όχι μόνο στο θέμα της προσφυγιάς, αλλά σε όλο τον κόσμο με όλα όσα τα βασανίζουν, ενώ δεν χρωστάνε τίποτε!
Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ!
Εξαιρετική εισαγωγή για ένα υπέροχο ποίημα-κραυγή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνοδευόμενο από μια επίσης συγκλονιστική φωτογραφία!
Γλαύκη μου για όλα αυτά, για το γεγονός ότι αυτή τη φορά ήσουν σε όλα παρούσα και με ένα χορταστικό σχόλιο ... σε ευχαριστώ και σε λατρεύω! ♥
Φιλάκια πολλά μάτια μου !
Έτσι, σαν κραυγή το είδα κι εγώ, καθώς εκφράζει την οργή μου για κάθε περίπτωση, που τα παιδιά είναι θύματα!
ΔιαγραφήΔεν χρωστάνε τίποτε και δεν έπρεπε να πληρώνουν για τίποτε, γαμώτο!!!
Αλλά, είπαμε η ζωή είναι άδικη και θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση μέσα μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα μένουμε αδρανείς από την ηττοπάθεια... Δύσκολο,ε;;;
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, κορίτσι μου, για τα ενθουσιώδη λόγια σου, αλλά και για τη σπρωξιά (το ξαναλέω...) που μου δίνεις να δοκιμάζομαι και να ανακαλύπτω άλλες πτυχές του εαυτού μου και της ψυχής μου, δίχως να λογαριάζεις κόπο, χρόνο, φαιά ουσία και τον καλό λόγο!!!
Φιλιά πολλά!
Οι παιδικες αθωεες ψυχες θα πληρωνουν την ασυνειδησια των μεγαλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δυστυχως θα συμβαινει για πολυ ακομα
Πάντα συνέβαινε και δυστυχώς θα εξακολουθήσει, διότι ο αδύναμος είναι εκτεθειμένος στις ορέξεις και τις ανοησίες των δυνατών.
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια, V,σε ό,τι κι αν κάνεις!