Μετάλλαξη του ανθρώπου σε τουρίστα...

Βρισκόμαστε πλέον για τα καλά στην περίοδο που ξεκινούν οι άδειες των περίφημων καλοκαιρινών διακοπών για τον περισσότερο κόσμο. Ανεβαίνει και η θερμοκρασία σύμφωνα με την τρομοκρατία των μέσων ενημέρωσης, οπότε όσοι μπορούν όπου φύγει φύγει. Μωρέ να φύγει, να φύγει, μα τι σκατά διακοπές θα κάνει είναι ένα άλλο θέμα. 

Τέτοια εποχή στους γνωστούς (και όχι μόνο) τουριστικούς προορισμούς υπάρχει ατέλειωτο στριμωξίδι και δυσφορία, όμως με μπόλικη γκλαμουριά και  στυλάκι μόνο για σέλφις. Φυσικά πολλοί γουστάρουν να συγχρωτίζονται έτσι. Ηδονίζονται μάλλον να λιάζονται στις ξαπλώστρες ακόμα και σε απόσταση αναπνοής από τους διπλανούς τους (να μη χωράει να πέσει καρφίτσα), να τις πληρώνουν όσο ένα δωμάτιο θερινής διαμονής και το χειρότερο να κάνουν κράτηση για δαύτες ίσως και μήνες πριν...! 

Φαίνεται πως δεν αρκεί που έχουμε μπει σε μια κατάσταση του δίπολου "δηλώνω - πληρώνω" όλο τον χρόνο και χωρίς ανάσα (α, και το βουλώνω), θα πρέπει να χρυσοπληρώνουμε τόπο διαμονής, φαγητό και τη θέση της πετσέτας στην παραλία! Κι αν οι τουρίστες είναι υπεράριθμοι για το μέρος που έχουν επισκεφτεί, οι ντόπιοι τότε περισσεύουν και οφείλουν να κάτσουν σπίτια τους (το ακούσαμε κι αυτό) και οι ξενομερίτες ιθαγενείς να πάνε αλλού ή στο χωριό τους βρε αδερφέ ή κι εκείνοι να παραμείνουν σπίτι τους. Τα φράγκα είναι πολύτιμα... Όχι, παίζουμε!

Κάποτε (όχι πολλά χρόνια πριν) κάποια συγκεκριμένα νησιά της χώρας μας ή παραθαλάσσιοι τόποι του ηπειρωτικού της μέρους είχαν πάντα πολυκοσμία (λογική πολυκοσμία όμως), όπως και η πρωτεύουσα μας είχε τουρισμό, αλλά μπορούσες ν' ανέβεις τον βράχο της Ακροπόλεως δίχως ατέλειωτη αναμονή και πορεία σημειωτόν... (τραγικό να πάει κανείς με μαθητές από τον Απρίλιο πλέον)! Μπορούσες να πιεις το ποτάκι σου βράδυ στην πόλη χωρίς να σου ζαλίζουν τα αυτιά και τα μάτια οι συνεχείς περαντζάδες πλήθους τουριστών. Μια κατάσταση τραγέλαφος, η οποία μάλλον εξελίσσεται σε εφιάλτη για τον τόπο μας όπως και για άλλες χώρες της Ευρώπης. 

Το χείριστο όμως δεν είναι να χάνει κανείς τον τρόπο που θα ήθελε να κάνει διακοπές, αλλά να καταλήγουν σε καθημερινό βάσανο για πολύ κόσμο οι διακοπές των άλλων! Παραθέτω δύο άρθρα ακόμη (πέρα από τον προηγούμενο υπερσύνδεσμο), τα οποία δίνουν μια μικρή γεύση των συνεπειών της απληστίας του ανθρώπου:

Θέλω να πατήσω ένα κουμπί και να εξαφανίσω τους τουρίστες

Το Notting Hill αντεπιτίθεται: Τα μαύρα σπίτια ως σύμβολο αντίστασης στον υπερτουρισμό

 

Ειλικρινά δεν ξέρω πια πού βαδίζουμε... Κρατώ από τα άρθρα τα αναγραφόμενα της ταμπέλας μιας διαδηλώτριας σε κάποια ευρωπαϊκή πόλη:

"Make love. Not tourism" 

σε παραλλαγή μια παλαιότερης γνωστής φράσης "Make love. Not war"! Σήμερα πια είναι σχεδόν όλα πόλεμος, σε όποια μορφή μπορεί να φανταστεί κανείς...! 

 

@ Αφορμή όλου του παραπάνω ήταν η υπέροχη ανάρτηση της Μαρίας στο Απάγκιο, στην οποία υπήρξε μια πολύ καλή συζήτηση. Η κατακλείδα του όλου θέματος είναι ότι ξεπουλιόμαστε για ένα "τίποτα" από ανθρώπους μάλιστα που είναι το "τίποτα"! 

Ένας κόσμος που αλλάζει δραματικά από τα πιο απλά πράγματα έως τα πιο σοβαρά. Κι εμείς; Αραχτοί στην χρυσοπληρωμένη ξαπλώστρα...; Και κάπως έτσι μεταλλάχθηκε ο άνθρωπος σε "τουρίστα" με εισαγωγικά και χωρίς!

 

 

@@ Μουσική ως συνήθως ερωτική, που σίγουρα εκείνη δεν είναι "τίποτα"...