Επιστροφή για λίγο στα διαδικτυακά (για να αλλάξω παραστάσεις) έπειτα από μέρες μεγάλης ανησυχίας, άγχους, ταλαιπωρίας και κούρασης (προέκυψε ένα σοβαρό χειρουργείο σε μέλος της οικογένειας) κι έπεται συνέχεια που απαιτεί υπομονή (ίσως και γαϊδάρου), πειθαρχία (μάλλον στρατιώτη) και μπόλικη κινητικότητα (μυαλού και σώματος). Όμως, αυτά δε μετράνε και πολύ, αφού μέχρι τώρα όλα πήγαν κατ' ευχήν. Είναι ο δεύτερος χρόνος που θέματα υγείας μπήκαν στη ζωή μας αιφνίδια - ξεκινώντας πρόπερσι από το μικρότερο μέλος του σπιτιού και από ό,τι φαίνεται κάθε τέλος άνοιξης με αρχές καλοκαιριού συμβαίνει κάτι διαφορετικό... Τι να πω; Υπομονή, αντοχή και... πάλι υπομονή. Παρόλα αυτά δεν παραλείπω να είμαι ευγνώμων, καθώς στα άσχημα που έρχονται υπάρχει θετική εξέλιξη. Αυτό είναι που ισορροπεί μέσα μου τη στενοχώρια.
Τα υπόλοιπα (συναισθήματα και σκέψεις) θα εκφραστούν μέσω της ποίησης...
Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ’ τη Γη
Αν δεν στηρίξεις
το ένα σου πόδι
έξω απ’ τη Γη,
ποτέ σου
δεν θα μπορέσεις
να σταθείς επάνω της.
Οδυσσέας Ελύτης (απόσπασμα από το Μαρία Νεφέλη)
Το μπλε τραγούδι
Είμαι κουρασμένος
Είμαι κουρασμένος, από κουβέντες κι από πράξεις
Κι αν θα με συναντήσεις σε κάποιο
δρόμο, μη μου κάνεις ερωτήσεις, γιατί
τ’ όνομά μου μονάχα μπορώ να σου πω
και τ’ όνομα της πόλης όπου
γεννήθηκα – Μα τούτο αρκεί.
Δεν έχει πια νόημα αν το αύριο
θα φτάσει. Αν υπάρχει
μονάχα τούτη η νύχτα κι έπειτα έρθει
το πρωί, δε θά ‘χει νόημα τώρα.
Είμαι κουρασμένος. Είμαι κουρασμένος από κουβέντες
κι από πράξεις. Μες στην καρδιά μου
θα βρεις μια χούφτα μικρούλα
από σκόνη. Πάρ’ την και φύσα την έξω
στον άνεμο. Άστην, να την πάρει ο άνεμος
και θα βρει το δρόμο για το σπίτι.
Τενεσί Ουίλιαμς
Σπορά
Σπορά στο χάος
Ένα χαμόγελό σου
Σβήνει κι ανάβει.
Νίκος Σιδέρης, Η Τέχνη του Κόκκου (Μεταίχμιο, 2011)
Πάντα μου αρέσουν τα κείμενα που επιλέγεις και πάντα θα βρω κιβένα αγαπημένο, όπως αυτό του Ουίλλιαμς σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι μέσα από την καρδιά μου περαστικά κι αγύριστα και υπομονή ❤
Χαίρομαι που έχεις να πάρεις κάτι από εδώ, Αλεξάνδρα μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου!
Ελπίζω να βρω τον χρόνο και την ηρεμία να επισκεφτώ το "σπιτικό" σου, μια που επανήλθες δριμύτερη και χαρήκαμε όλοι.
Καλησπερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λογια του μπλε τραγουδιου
θα μπορουσα να τα ειχα γραψει εγω
Τωρα πια δεν σκεφτομαι τιποτα
ουτε για το σημερα ουτε για το αυριο
αφηνω το ποταμι να με παρεσερνει
μα παντα πιστευω στις καλυτερες μερες
-----------------------
το τραγουδι ειναι πικρο
μα το κοριτσι ειναι τοσο γλυκο
--------------
Ευχομαι ολα οσα περνας να φυγουν οπως ηρθαν
Ναι, θα μπορούσες να το είχες γράψει εσύ, γιατί είναι στα πλαίσια του δικού σου ύφους και από ό,τι φαίνεται και του συναισθήματος. Ίσως και να έχεις δίκιο έτσι που κατάντησαν τα πράγματα πλέον. Όσο για τις καλύτερες μέρες πάντα θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν. Ειδάλλως, δε θα επιθυμούσαμε να υπάρχουμε εμείς.
ΔιαγραφήΓια το τραγούδι και το κορίτσι ισχύει...
Κι εγώ το εύχομαι, διότι θέλω να πω "φτάνει...όχι κι άλλο". Νιώθω πολύ κουρασμένη ψυχικά χωρίς παρόλα αυτά να χάνω την αισιοδοξία μου και την πίστη μου στο καλύτερο.
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για το ενδιαφέρον σου!