Τα παράθυρα
Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. – Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. –
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τά βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.
Κωνσταντίνος Καβάφης
για πολλους που ζουνε μοναχοι τα παραθυρα ειναι παρηγορια
ΑπάντησηΔιαγραφήκοιταζουν τον κοσμο εξω και νοιωθουν οτι περπατουνε αναμεσα του
----------------
για μενα ακομα και ενα κλειστο παραθυρο
εχει το χρωμα μπλε, θαλασσα, ουρανος
μακρινά ταξιδια ως την τζαμαικα
--------------------------
μ ενα ποιημα λες πολλα
με ενα τραγουδι ακομη περισσοτερα
Το σχόλιό σου γεμάτο αισιοδοξία και αγάπη για τη ζωή. Και φυσικά έχεις δίκιο. Όμως κάποιες φορές χάνεται η αισιόδοξη ματιά μέχρι πάλι να την ανακτήσει κανείς, που αγαπά τη ζωή, σέβεται τα καλά που του προσφέρονται και είναι ευγνώμων που ο ήλιος είναι κάθε μέρα εκεί στην ανατολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Όμορφη η ποιητική σου πρόταση σήμερα, Γλαύκη μου. Αναγκαία στη λυρική μας αναζήτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα στείλω την αγάπη μου.
Σ΄ευχαριστώ πολύ. Αν και είναι ένα ποίημα απαισιόδοξο, ίσως μέσα στο πνεύμα της εποχής.
Διαγραφή