"Αλληθωρίζω", επιμένω ή το σκάω;

Να που ήρθε η ώρα να μπει ο Σεπτέμβρης στη ζωή μας κι εμείς στις δικές του απαιτήσεις και τερτίπια! Να σταματήσουμε την εισαγωγή του δεν είναι εφικτό, οπότε ακολουθούμε τους ρυθμούς του, θέλουμε δε θέλουμε. Μάλιστα, αποφάσισα να αναρτήσω ως κεντρική εικόνα του κειμένου την παραπάνω της γοητευτικής πασίγνωστης ηθοποιού κι όχι αυτή που έπεται, ώστε να προκαταβάλω θετικά τις εξελίξεις της νέας σεζόν σε προσωπικό, κοινωνικό, οικονομικό και ίσως σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι αυτό, διότι η επόμενη πόζα είναι σίγουρα ταιριαστή με την αίσθηση που έχουμε για όσα συμβαίνουν ήδη!

 

Μα άδικο έχω; Πώς να μην πάρει τέτοια έκφραση κανείς όταν βιώνει στην καθημερινότητά του ως πολίτης μιας ταπεινής και ταλαίπωρης χώρας - που θα ήθελε να είναι σπουδαία και αυτάρκης, αλλά δεν της κάθεται - ό,τι πιο παράλογο και αηδιαστικό θα μπορούσε να σκεφτεί!

Εντούτοις, συνεχίζουμε με το κεφάλι ψηλά - παρά τις άπειρες φάπες - με όση αισιοδοξία μας προσφέρει για ενδυνάμωση ο ίδιος μας ο εαυτός μα και η αγάπη για τη ζωή. Έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίζουμε ό,τι έρχεται (κυρίως ως καρπαζιά) στην ώρα του δίχως την αναίτια καταστολή που επιφέρει πρόωρα ο φόβος από ανασφάλεια και το υπερβολικό άγχος. 

Ας μην λησμονούμε επίσης ότι η ζωή μπορεί να είναι γεμάτη εκπλήξεις, όμως αυτό δε σημαίνει ότι όλες θα είναι απαραίτητα δυσάρεστες. Τα πιο υπέροχα εισβάλλουν στο καθημερινό μας τοπίο εκεί που δεν τα υποψιαζόμαστε καν ή πάψαμε πια να τα περιμένουμε ..!

Πάντως, όσα ενθαρρυντικά και να λέω πιο πάνω, θα προτιμούσα να βρίσκομαι στη θέση της γλυκύτατης πρωταγωνίστριας στην ακόλουθη εικόνα από την ταινία Διακοπές στη Ρώμη (1953)! 😁

💘 Μουσική του John Barry (πληροφορίες για το έργο του στο βίντεο) με τίτλο Until September από την ομότιτλη ταινία του Richard Marquand (1984) (κλικ):