Όταν και η ίδια η ντροπή ντράπηκε ακόμη πιο βαθιά! Στράφηκε ξανά στην ποίηση και τη μουσική που λένε πάντα πολύ περισσότερα σε όποιον θέλει να ακούσει...
Ξεπεσμός
—Το κορμί μ’ απαράτησε πριχού
το παρατήσει η ανάσα του φτωχού.
Μ’ απαράτησεν ό,τι αγαπητό,
στερνά κι εγώ τον ίδιο μου εαυτό.
Σαν πέθανα, μ’ αφήσαν τον παθό
να πάω μονάχος να παραχωθώ!
Γυμνός γεννιέσαι και γυμνός πεθαίνεις
στη λάσπη, το γιατί δεν το μαθαίνεις.
—Η ντροπή σου, χιλιόχρονε ραγιά,
κι από τα σίδερά σου πιο βαριά!
Γενιές κλαουρίζεις: «Αύριο θα φωτίσει
ήλιος διπλός την κατάμαυρη χτίση».
Αν λαχταράς τον ήλιο, ανασηκώσου
και με δαυλό άναψέ τονε δικό σου.
Τεράστιο εμβληματικό ποίημα ενός ηγέτη πνευματικού ανθρώπου και αγωνιστή. Ο μεγάλος Βάρναλης βάζει φωτιά στις συνειδήσεις μας Γλαύκη μου και μάς καλεί να πάρουμε τα μέτρα και τις αποστάσεις μας απέναντι στα σίδερα που μας τυλίγουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈξοχη η επιλογή σου αγαπημένη μου φίλη μαζί με τη μουσική σου, όπως πάντα.
Την καλησπέρα μου.
Ακριβώς "στα σίδερα που μας τυλίγουν" γίνονται θηλιά να μας πνίξουν! Γι' αυτό το υγιές είναι η αντίδραση με κάθε τρόπο.
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου επίσης, αν και αρκετά καθυστερημένη...
Τέλειος συνδυασμός ποίησης και τραγουδιών που επέλεξες, Γλαύκη μου. Ο μικρός "ραγιάς" έχει ξυπνήσει πάλι μέσα μας και είναι η ώρα να πάρει ο καθένας θέση "μάχης".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα να έχεις!
Πόσα χρόνια πια;
ΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα για τη θέση που λες και προσωπικά νομίζω βρίσκομαι ήδη εδώ και καιρό... Δεν έχεις ιδέα τι γίνεται!
Πέρασε δυστυχώς η εβδομάδα και ετοιμαζόμαστε για τη νέα, όμως εύχομαι να είναι καλύτερη!
Πιο ξεπεσμός δεν πάει Γλαύκη μου να δούμε πότε θα σηκώσουμε κεφάλι πια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα σαν να γράφτηκε τώρα...τα τραγούδια δε, ένα κι ένα...
Να είσαι καλά και να ψάχνεις τα όμορφα... καλή εβδομάδα φιλιαα!
Ρούλα μου, τι άλλαξε τελικά; Αναρωτιέμαι πολύ συχνά γι' αυτό!
ΔιαγραφήΔύναμη, αντοχή, πείσμα και παράλληλα ψυχραιμία χρειάζεται...
Σε φιλώ, καλή μου, και συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση!