"...ποια είναι η αιτία και ποιο το νόημα του ανθρώπινου δράματος
μέσα στην ιστορία;"
"Η αναζήτηση του νοήματος είναι απαραίτητη και σ’ αυτήν βοηθάει ο φιλοσοφικός στοχασμός. Η περιπέτεια της ανθρώπινης υπάρξεως μέσα στη σχετικότητα μήπως αφορά μια διαδικασία προετοιμασίας ώστε κάποτε η ύπαρξη, που δεν καλύπτεται από τη σχετικότητα, να εκφραστεί με τρόπο απόλυτο;"
"Το βίωμα που προέρχεται από τη δοκιμασία και την οδύνη είναι μια αναγκαία προϋπόθεση για την μύηση στη Γνώση. Έτσι, δεχόμεθα το παρελθόν με την προϋπόθεση ότι επεξεργάστηκε την ύπαρξή μας. Για να φτάσει κανείς να κατανοήσει, πόσο ατελείς ήταν οι σχέσεις που προηγήθηκαν, θα πρέπει να κάνει μία αναδρομή, διατρέχοντας το παρελθόν."
"Οι σχέσεις που δεν έφθασαν στην πραγματική επικοινωνία, η αγάπη που μας διέψευσε γιατί δεν ήταν αληθινή, η φιλία που δεν ήταν φιλία, γιατί δεν είχε κι αυτή διάρκεια, το σχετικό ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπο, όλες αυτές οι προσεγγίσεις του ενός προς τον άλλον, διαπνέονταν από τη σχετικότητα. Δεν έφθασαν ποτέ στην καθαρότητα της απόλυτης μορφής τους. Και τούτο γιατί ο άνθρωπος κατέχονταν από τις ανάγκες του και το άγνωστο υποσυνείδητό του."
"Το απόλυτο γίνεται καθοριστική ανάγκη στους ανθρώπους που αναζητούν πάντα την αλήθεια, καθώς μένουν ανυποχώρητοι και οι ίδιοι στην προσπάθειά τους να βιώσουν τη ζωή με τρόπο αυθεντικό. Είναι αυτοί οι λίγοι, το άλας της γης που είναι έτοιμοι να παραδώσουν τη σκυτάλη στους επερχόμενους. Είναι αυτοί που παρέμειναν παιδιά και βλέπουν με τα μάτια της ψυχής τους τον άλλον σαν αδελφό."
"Ο υπαρξιακός άνθρωπος είναι ανέστιος στον κόσμο αυτόν, εάν δεν βιώνει την πραγματική σχέση."
Αποσπάσματα από ένα πολύ ενδιαφέρον (για μένα πάντα) κείμενο της Αλκμήνης Κογγίδου, το οποίο βρήκα στο Αντικλείδι (κλικ στον τίτλο του για να το δει κανείς ολόκληρο).
Αποσπάσματα από ένα πολύ ενδιαφέρον (για μένα πάντα) κείμενο της Αλκμήνης Κογγίδου, το οποίο βρήκα στο Αντικλείδι (κλικ στον τίτλο του για να το δει κανείς ολόκληρο).
Γεια σου, Γλαύκη. Πήγα και στα αντικλείδια, απόλαυσα και το εικαστικό τους κομμάτι, με δρόσισε και ο Παπάζογλου με τις πενιές του..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την έννοια του απόλυτου ως αίτημα ψυχής έχω τις αντιρρήσεις μου, αλλά πού χώρος και χρόνος για τέτοια κουβέντα. Ένα βασικό στοιχείο σου γράφω μόνο: προβληματίζομαι για το πόσο έχει κανείς κατανοήσει το σχετικό της μικρής ανθρώπινης ύπαρξης, όταν ζητάει απ' αυτήν το απόλυτο. Αν το πάμε στη βάση του συνθήματος το Μάη του '68 ("πραγμάτωσε το αδύνατο"), εντάξει. Όμως, πέρα από ιδεατός στόχος, μπορεί να το συναντήσει κανείς στη ζωή του; Ποιοι είναι οι απόλυτοι όροι μιας σχέσης, μιας "επιτυχίας" ή "αποτυχίας", μιας κατάστασης "ευτυχίας"; (Βλέπεις; Και τα εισαγωγικά αυτόματα, αυθόρμητα μου μπήκανε..)
Μεγάλη - και ωραία - κουβέντα. Μπορούμε να συμφωνήσουμε, όμως, στο παπαζογλουικό: "θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό.." :-)
Το απόλυτο εδώ με την έννοια του είμαι αληθινός απέναντι στους άλλους, σ' εκείνους που νοιάζομαι και αγαπώ. Να μη φοβάται κανείς να δείξει βαθιά συναισθήματα με ειλικρίνεια δίχως τον φόβο του να πληγωθεί, δίχως έκπτωση, να βοηθά όσους έχουν ανάγκη επειδή το λέει η ψυχή του κι όχι επειδή είναι της μόδας ή του το είπαν κάποιοι άλλοι.
ΔιαγραφήΤο θέμα σίγουρα θέλει συζήτηση και δεν επαρκούν οι συνθήκες μέσα από ένα μπλογκ για κάτι τέτοιο.
Παντού ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιτύχει όμως ας το κάνει σε κάποιες από τις επαφές του ή τις δράσεις του.
Για το γνωστό του Παπάζογλου συμφωνώ κι εγώ!
Θα συμφωνήσω με τον Διονύση Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αβάσταχτη η ελαφρότητά μας πια και τέτοιες έννοιες μοιάζουν με ουτοπία. Ο Νικόλας, αγαπημένος και αξέχαστος.
Καλό αποκαλόκαιρο να έχεις ♥
Οι άνθρωποι που έχουν την αλήθεια μέσα τους κάνουν τη διαφορά, έστω σε αρκετές περιπτώσεις αν όχι σε όλες, κι έτσι παλεύει την αβάσταχτη ελαφρότητά του. Μήπως πολλά πλέον έχουν καταλήξει ή ακόμα καλύτερα τα έχουμε καταλήξει εμείς οι οι άνθρωποι σε ουτοπία;
ΔιαγραφήΝα το αφήσουμε έτσι;
Δεν ξέρω, λέω.
Α ρε Μαράκι, τι ψάχνω ε;
Κι εσύ το ίδιο, κορίτσι μου!
Γλαύκη μου είχα την εντύπωση ότι είχα σχολιάσει εδώ. Χμμμμμ κάτι έγινε και δεν μου ανέβασε το σχόλιο. Ας περιμένω. Την καλησπέρα μου καλή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη, δεν έφτασε ποτέ το σχόλιό σου εδώ...
ΔιαγραφήΩραιότατο το απόσπασμα που επέλεξες, Γλαύκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νίκος Παπάζογλου παραμένει ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης.
Πολλά φιλιά, φίλη μου.
Σ' ευχαριστώ και χαίρομαι που το απολαμβάνεις!
ΔιαγραφήΝομιζω Γλαυκη μου ότι όλοι κρυβουμε ενα παιδι μεσα μας αρκει να το αφησουμε να βγει εξω...το απόλυτο δεν ξερω αν υπαρχει
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο απόσμασμα για σκεψη...αγαπημενος Ο Παπαζογλου !!
Να εχεις ενα ομορφο μηνα καλο Φθινόπωρο φιλια!!
Μου αρέσει να δίνω γενικά τροφή για σκέψη κι ας μην γίνεται απαραίτητα διάλογος κι ας μην καταλήγουμε σε συμπεράσματα. Ίσως το σημαντικότερο είναι ο διάλογος που θα κάνει κάποιος με τον εαυτό του...
ΔιαγραφήΦιλιά κι από μένα!
Καλό μήνα επίσης!