Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Τι θα πει, μαμά, νέα τάξη πραγμάτων;


" Την εφηβεία, μόνο οι γέροι και οι βλάκες την εξωραΐζουν. Όλοι οι υπόλοιποι ξέρουμε ότι η εφηβεία είναι σαν την άνοιξη: η πιο σκληρή μας εποχή. Ο Έζρα Πάουντ και ο Χατζιδάκις συμφωνούν απολύτως: η άνοιξη δεν είναι μόνο η ελπίδα της (ανα)γέννησης, ο σπόρος, για να φυτρώσει και να ανθίσει, τελικά περνάει άγρια ζόρια – April is the cruelest month.

Η εφηβεία είναι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος της ζωής μας. Στα πεδία των μαχών της σκοτώνουμε το παιδί που υπήρξαμε, τους φίλους του, τους γονείς του, τις ισορροπίες του. Κάποιοι αδυνατούν να επιζήσουν. Πώς να θάψεις τόσους νεκρούς; Πώς να συνηθίσεις τόσες καινούργιες ξένες κακόηχες λέξεις; Επαγγελματική αποκατάσταση, κοινωνικός προσδιορισμός, ένταξη…
Πώς να πάρουμε ξαφνικά proficiency στα αλαμπουρνέζικα των γονιών μας;
Τι θα πει μαμά, νέα τάξη πραγμάτων;

Κάποιοι έχουν το χάρισμα φυσικά. Προσαρμογή ονομάζεται και -όπως όλα σχεδόν- είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. κάποιοι γεννήθηκαν έτοιμοι, κομμένοι και ραμμένοι για μεγάλοι, με την κρούστα αρραγή και εκ γενετής στη θέση της.

Κάποιοι όμως, οι πιο πολλοί, κολυμπάμε στα θολά νερά του μέσου όρου: ούτε πρωταθλητές της προσαρμογής ούτε ισόβια φυλακισμένοι του παιδιού που υπήρξαμε. Μερικές φορές και τα δύο. Με τα τρελαμένα πάνω μας και τα θλιβερά κάτω μας. Εμείς αναδυόμαστε -όσοι επιζήσουμε τόσων οικείων θανάτων- καινούργιοι άνθρωποι από το πεδίο της μάχης της εφηβείας μας, πιο σκληροί , κομματάκι πιο άχαροι, με κουρεμένο άγαρμπα το χνούδι του νεοσσού.

Τελικά προσαρμοσμένοι. (Ψιλο)έτοιμοι για το καλύτερο και το χειρότερο. Όμως ούτε οι καλύτεροι ούτε οι χειρότεροι. "

Λένα Διβάνη, «Τι θα γίνω άμα δεν μεγαλώσω και άλλα αναπάντητα ερωτήματα»

Πηγή: ithaque.gr




Αφιερωμένο σε όλους τους έφηβους, που καλούνται να ακολουθήσουν μια σκληρή διαδρομή, για να μεγαλώσουν... όπως θέλουν εκείνοι..., όπως θέλουν οι άλλοι! Λόγω των ημερών της "Ιεράς Εξέτασης", έχουν την τιμητική τους!

Φυσικά και σε εκείνους που θα παραμένουν πάντα έφηβοι στην ψυχή!





Την εφηβεία, μόνο οι γέροι και οι βλάκες την εξωραΐζουν. Όλοι οι υπόλοιποι ξέρουμε ότι η εφηβεία είναι σαν την άνοιξη: η πιο σκληρή μας εποχή. Ο Έζρα Πάουντ και ο Χατζιδάκις συμφωνούν απολύτως: η άνοιξη δεν είναι μόνο η ελπίδα της (ανα)γέννησης, ο σπόρος, για να φυτρώσει και να ανθίσει, τελικά περνάει άγρια ζόρια – April is the cruelest month. Η εφηβεία είναι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος της ζωής μας. Στα πεδία των μαχών της σκοτώνουμε το παιδί που υπήρξαμε, τους φίλους του, τους γονείς του, τις ισορροπίες του. Κάποιοι αδυνατούν να επιζήσουν. Πώς να θάψεις τόσους νεκρούς; Πώς να συνηθίσεις τόσες καινούργιες ξένες κακόηχες λέξεις; Επαγγελματική αποκατάσταση, κοινωνικός προσδιορισμός, ένταξη… Πώς να πάρουμε ξαφνικά proficiency στα αλαμπουρνέζικα των γονιών μας; Τι θα πει μαμά, νέα τάξη πραγμάτων; Κάποιοι έχουν το χάρισμα φυσικά. Προσαρμογή ονομάζεται και -όπως όλα σχεδόν- είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. κάποιοι γεννήθηκαν έτοιμοι, κομμένοι και ραμμένοι για μεγάλοι, με την κρούστα αρραγή και εκ γενετής στη θέση της. Κάποιοι όμως, οι πιο πολλοί, κολυμπάμε στα θολά νερά του μέσου όρου: ούτε πρωταθλητές της προσαρμογής ούτε ισόβια φυλακισμένοι του παιδιού που υπήρξαμε. Μερικές φορές και τα δύο. Με τα τρελαμένα πάνω μας και τα θλιβερά κάτω μας. Εμείς αναδυόμαστε -όσοι επιζήσουμε τόσων οικείων θανάτων- καινούργιοι άνθρωποι από το πεδίο της μάχης της εφηβείας μας, πιο σκληροί , κομματάκι πιο άχαροι, με κουρεμένο άγαρμπα το χνούδι του νεοσσού. Τελικά προσαρμοσμένοι. (Ψιλο)έτοιμοι για το καλύτερο και το χειρότερο. Όμως ούτε οι καλύτεροι ούτε οι χειρότεροι. Λένα Διβάνη, «Τι θα γίνω άμα δεν μεγαλώσω και άλλα αναπάντητα ερωτήματα»

Διαβάστε περισσότερα στο: www.ithaque.gr

10 σχόλια:

  1. Εφηβεία. Συναισθηματική προσέγγιση ενός βιώματος από τα σημερινά σου λόγια. Ντυμένο με όμορφα τραγούδια από το δικό μας νεανικό παρελθόν.
    Καλησπέρα Γλαύκη μου και όμορφο βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια ηλικία που δεν την αναζητώ, καθώς την θεωρώ την πιο άχαρη και ζόρικη περίοδο του ανθρώπου παρά την τρυφερότητά της.
      Μου μοιάζει με μια θεραπεία που πρέπει κανείς να την κάνει απαραίτητα, προκειμένου να περάσει στην επόμενη φάση πιο δυνατός!
      Βρε τι περνάνε τα παιδιά και οι δικοί τους παρέα...!
      Καλή εβδομάδα, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  2. Ήταν απ' τα αγαπημένα μου βιβλία, μέχρι που η Λένα μας, ακύρωσε τη συγγραφική της συμπάθεια προς τους εφήβους, γράφοντας εκείνη την αλήστου μνήμης αθλιότητα για τους τζαμπατζήδες νέους. Με αφορμή τον θάνατο του νεαρού που συνελήφθη χωρίς εισιτήριο και πλήρωσε με τη ζωή του αυτό του το ατόπημα. Έκτοτε, τα βιβλία της έγιναν μια ωραιότατη ανακύκλωση, μαζί με την ίδια φυσικά.
    Γλαύκη μου ξέρω πως είσαι απ' τους ανθρώπους που πιάνουν τα παιδιά απ' το χέρι, αντί να τους πυροβολούν με τον δείκτη τεντωμένο και μόνο σε κάτι παιδαγωγούς σαν και σένα ελπίζω πως ίσως και να βγουν αλώβητα απ' τους πάσης φύσεως "ιεροεξεταστές" τους.
    Το τραγουδάκι ειδικά με τους Simon & Garfungel, απ' τα πλέον λατρεμένα :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σχετικά με τη συγγραφέα του βιβλίου από το οποίο προέρχεται το απόσπασμα, θα έλεγα ότι είναι από τις περιπτώσεις που ο δημόσιος λόγος θα πρέπει να είναι πολύ εγκρατής ή να υπάρξει σιωπή, διότι εκτίθεται κανείς χωρίς να το πάρει είδηση. Άσε που δεν θέλει και πολύ να παραποιηθεί αυτό που λέει κανείς ή να διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό κάθε φράση, επειδή πουλάει... Γι' αυτό προσέχουμε τι λέμε και με ποιον τρόπο, καθώς δεν μιλάμε στην παρέα μας και ειδικά όταν είμαστε δημόσια πρόσωπα. Δεν αναφέρομαι μόνο στη συγγραφέα και καθηγήτρια φυσικά, αλλά μιλώ γενικά.
      Θεωρώ, ακόμα, πως ένα κείμενο έχει τη δική του ξεχωριστή αξία, οπότε...
      Η δουλειά μας δεν είναι να χρησιμοποιούμε τον δείκτη... αλλά να ψάχνουμε το γιατί και να βοηθάμε στο να αλλάξει το παιδί συμπεριφορές που βλάπτουν το ίδιο και τους άλλους και φυσικά να μαθαίνει τον εαυτό του και να τον αποδέχεται!
      Ωχ, σταματώ, διότι πέρασα πάλι σε μάθημα;-)
      Σ' ευχαριστώ για τα λόγια εμπιστοσύνης, Μαρία μου, και καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω με τη Μαρία: σε δασκάλους σαν κι εσένα ελπίζουμε. Κι αυτούς πρέπει να στηρίξουμε. Και τα παιδιά. Για να μπορέσουν να χαράξουν το δικό τους δρόμο.
    Ας αφήσουμε τους εφήβους να ζήσουν την εφηβεία τους!!! Ας μην ξεχνάμε πώς ήμασταν εμείς σαν έφηβοι...
    Πάντα υπέροχες μουσικές επιλογές, Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε, δεν θα ήθελα να περνούσα πάλι μια εφηβεία, γιατί θυμάμαι πόσο δύσκολα ήταν τότε και πόσο άχαρα, πέρα από κάποιες πολύ γλυκιές στιγμές! Σκέτη τρέλα είναι πάντως, όπου άλλοι την περνάνε πιο βαριά κι άλλοι ελαφριά ελαφριά. Α, και κάποιοι την περνούν σαν είναι ενήλικες, με αποτέλεσμα να μεταφέρετε για αργότερα, έως πολύ αργότερα...!
      Να είσαι καλά, Αλεξάνδρα μου, και καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  4. Μια ηλικία σκέτη έκρηξη

    Σε φιλώ πολύ Γλαύκη μου ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο πυρηνική να μην φτάσει να είναι;-)
      Σε φιλώ και καλή εβδομάδα, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  5. "Πώς να θάψεις τόσους νεκρούς;"
    Πόσο όμορφα το έγραψες; Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι!
    Κόλλησα τόσο πολύ σε αυτό που πήγα πίσω στη δική μου εφηβεία! Αχ πόσο θα ήθελα τότε να ξέρει λίγα πράγματα γύρω από την εφηβεία η μαμά μου! Πόσα χρόνια χρειάστηκε να περάσουν για να επουλωθούν εκείνες οι πληγές...
    Ναι, είναι δύσκολα, αλλά μπορεί να γίνει πιο ομαλά η μετάβαση στην ενήλικη ζωή, αν δίπλα στα έφηβα παιδιά υπάρχουν γονείς που αφουγκράζονται τις ανάγκες τους και στέκονται αρωγοί δίπλα τους σε αυτή τη δύσκολη εποχή καθώς κι εκπαιδευτικοί εμπνευσμένοι και με όρεξη για δουλειά όπως εσένα Γλαύκη μου!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε μπουκλωτό, το απόσπασμα είναι της Διβάνη και όχι λόγια δικά μου, όμως το επέλεξα, γιατί θα μπορούσα να τα πω κι εγώ. Εξάλλου, το έχω πει ότι συνήθως αναδημοσιεύω κάτι είτε γιατί θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ είτε με αντιπροσωπεύουν όσα λέγονται σε ένα κείμενο κάποιου άλλου, λογοτέχνη ή οποιουδήποτε.
      Σίγουρα θα ήταν πολύ βοηθητικό για κάθε έφηβο να γνωρίζει ο γονιός λίγα πράγματα για την περίοδο αυτή, όμως για παλιότερα ήταν αδύνατο. Άσε που εκείνοι μεγάλωσαν χωρίς να ξέρουν ότι πέρασαν από ένα τέτοιο στάδιο ή μάλλον δεν θα πρέπει να το πέρασαν καθόλου, αφού μεταπήδησαν απευθείας στη φάση του ενήλικα...! Ας μην ξεχνάμε αυτό!
      Μόνοι μας διεκδικήσαμε την ωριμότητά μας και μόνοι μας παλέψαμε, όπως κι εκείνοι. Αν κάποιος είχε κοντά του τους δικούς του με κατανόηση και αγάπη, θα πέρασε αυτή την φάση με πιο υγιή τρόπο. Σε άλλη περίπτωση κουβάλησε τον σταυρό που κουβαλούσαν και οι ίδιοι χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει. Μια ζαριά είναι δυστυχώς όλα!
      Πάντως, και σήμερα που υποτίθεται γνωρίζουν για την εφηβεία οι σύγχρονοι γονείς, αρκετοί από αυτούς ακολουθούν το μοτίβο της συμπεριφοράς των δικών τους γονιών και άλλοι τους κάνουν το μυαλό τούμπανο από τις θεωρίες χωρίς να υπάρχει λόγος ή τα υπερπροστατεύουν μην τυχόν και πάθουν κανένα βαβα...! Άδικο έχω;
      Ευτυχώς, που υπάρχουν και τα ισορροπημένα μυαλά αλλά και οι ήρεμες ψυχές!
      Σ' ευχαριστώ για τα λόγια εκτίμησης, Αριστέα μου, και ό,τι περνά από το χέρι μας θα το κάνουμε!
      Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.