Αλλά τα βράδια
"Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος
Αλλά τα βράδια
τι όμορφα που μυρίζει η γη
Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δως μου το χέρι σου..."
Τάσος Λειβαδίτης
Για τα κοινά άστρα που βλέπουμε στον ουρανό και για την κοινή συγκίνηση που νιώθουμε στους στίχους του ποιητή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο Γλαύκη μου...
Ας στεκόμαστε όλοι σ' αυτά που είναι κοινά κι όχι σε όσα μας χωρίζουν, μόνο τότε θ' αλλάξει κάτι σε τούτο τον κόσμο.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Μαρία μου!
Αχ βρε Γλαύκη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πέρασμά σου πάντα συνοδεύει ένα ρομαντικό ξεπέταγμα. Ένα σκεπτικό όνειρο. Μια ελπιδοφόρα αναζήτηση. Μια μουσική αρμονία και περισυλλογή.
Πόσο υπέροχο τραγούδι! τι ερμηνεία και ύφος.
Ευχαριστούμε που είσαι κοντά μας και ομορφαίνεις τις στιγμές μας.
Με τιμούν τα λόγια σου και τα θεωρώ ένα ακόμα δώρο!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Γιάννη μου!
Εύχομαι καλή δύναμη για όλα!
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
ΑπάντησηΔιαγραφήπου μυρίζει η γη!
Και μονο γι αυτον τον στιχο αξιζε να ερθω εδω Γλαυκη μου ιπως αυτο το ομρφο που διαβασα...
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται
..υπεροχο το ποιημα του Λειβαδιτη..
Να είσαι καλά φιλω σε..
Γλυκαίνει την ψυχή αυτός ο στίχος, Ρούλα μου, μέσα στην σκληρότητα που έχει αυτός ο κόσμος, την οποία μας επιδεικνύει με κάθε τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια εύχομαι σε ό,τι κι αν κάνεις!