Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

Γίνε μαθητής κι άδραξε τη μέρα


Γίνε μαθητής, γίνε ποιητής (επηρεασμένη και από το πρόσφατο συμπόσιο... κι όχι μόνο) κι άδραξε τη μέρα!

Αφέσου σε όσα έχει να σου διδάξει η ζωή με την αθωότητα και την απλότητα που προσεγγίζουν τα πράγματα γύρω τους τα παιδιά. Είναι ανοιχτά στη μάθηση, αρκεί να βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο να τα εμπνεύσει και να τα οδηγήσει σε μονοπάτια που ταιριάζουν στην ψυχή τους. Τότε κι εσύ θα αισθανθείς να γεννιέσαι ξανά, να γεμίζουν τα εσωτερικά σου κανάλια με την πληρότητα που ίσως δεν είχες τολμήσει καν να ονειρευτείς. Θα διαπιστώσεις τι αξίζει πραγματικά και θα δεις τον κόσμο με άλλα μάτια. Έναν κόσμο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια να είναι κανείς ο εαυτός του, που διαλύει εύκολα τα όνειρα και στρεβλώνει εξίσου άνετα ό,τι υγιές έχει μέσα του το ανθρώπινο είδος. 

Με έναν τόσο ισχυρό και  αδίστακτο αντίπαλο γίνε μαθητής αλλά και ποιητής!
Να μη σταματάς να μαθαίνεις σαν παιδί μέχρι το τέλος και να δημιουργείς, να πλάθεις ακούραστα τον κόσμο όπως εσύ τον επιθυμείς, όσα χρόνια κι αν περάσουν. 
Θα είσαι αληθινά ζωντανός και χρήσιμος κάπου...! 
Αυτό δεν αξίζει;



Οι παρακάτω ταινίες - προτάσεις μου έχουν πολλές απαντήσεις σε τυχόν απορίες για όσα είπα και μάλλον δε χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο.

Η πρώτη αναφέρεται στην προσπάθεια, από τη δεκαετία του '20 κι έπειτα, που έκανε ο Γάλλος παιδαγωγός και μεταρρυθμιστής της παιδείας  Celestin Freinet (1896 - 1966) να εξαλείψει τη σχολική αποτυχία επιτρέποντας στα παιδιά να χρησιμοποιούν τις αισθήσεις τους, τις ιδιαίτερες δεξιότητες και ικανότητές τους, να μαθαίνουν μέσα από τα ενδιαφέροντά τους. Πάντα μέσα από τη συνεργασία, το ομαδικό πνεύμα, την ελευθερία στην έκφραση, τη βιωματική και διερευνητική μάθηση, την χρήση για πρώτη φορά των μέσων της τεχνολογίας (τυπογραφία, ραδιόφωνο, κινηματογράφος) και τη σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία. Ο μαθητής αποτελούσε μια ξεχωριστή προσωπικότητα για εκείνον και ο σκοπός του ήταν να δημιουργηθούν εσωτερικά κίνητρα για μάθηση στον κάθεναν χωριστά. Δημιουργούσε το πλαίσιο, ώστε κάθε παιδί να βρίσκει τον δρόμο της γνώσης σταδιακά χωρίς τη δική του παρέμβαση, χωρίς τον κακώς εννοούμενο ανταγωνισμό και τη βία.

Όλα αυτά τόσο πίσω στον χρόνο μα τόσο μπροστά στα παιδαγωγικά και τη διδακτική! Εδώ οι αρχές και τεχνικές Φρενέ για περισσότερες πληροφορίες.

Κλικ στον τίτλο για να δείτε ολόκληρη την ταινία...

  


Τη δεύτερη ταινία, που προτείνω, δυστυχώς δεν τη βρήκα ελεύθερα στο YouTube, αλλά φαντάζομαι ότι θα την έχετε δει... ή μπορείτε να τη βρείτε σε κάποιο site.
Μια θαυμάσια για μένα ταινία με έναν ακόμα εκπαιδευτικό που ήξερε να εμπνέει τους μαθητές του! Τους παροτρύνει να γίνουν ποιητές, να ονειρεύονται και να αδράχνουν την ημέρα!  Να είναι σοφοί και να συμβάλλουν στην αλλαγή του κόσμου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο...


"Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" του Peter Weir με τον συγκινητικό και αξέχαστο Robin Williams!

Ακολουθούν μικρά αποσπάσματα, που αξίζει να σταθούμε για λίγο...







Με καπετάνιο πάντα τον εαυτό μας στο μονοπάτι της ζωής ίσως η μέρα να είναι ομορφότερη!





@ Οι λύσεις των γρίφων σε σχόλιο της προηγούμενης ανάρτησης! Ευχαριστώ και πάλι!



12 σχόλια:

  1. Ο κύκλος των χαμένων ποιητών είναι από τις πλέον αγαπημένες μου ταινίες. Την άλλη ταινία που προτείνεις "ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται" δεν την έχω δει. Θα τη δω όμως ολόκληρη με την πρώτη ευκαιρία. Είμαι βέβαιη ότι θα είναι υπέροχη. Θα σου πρότεινα κι εγώ μια ταινία, αν δεν την έχεις δει νομίζω ότι αξίζει: "Το Χαμόγελο της Μόνα Λίζα". Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες, Μia!
      Φαντάζομαι ότι θα σου αρέσει η ταινία.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόταση, γιατί δεν την έχω δει!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα σου Γλαύκη μου.
    Έχεις πάντα έναν δικό σου προσωπικό τρόπο να ενισχύεις τις προτάσεις σου και τα θέματά σου. Θες με μουσικές, θες τώρα με ταινίες, θες με εικόνες. Πάντα υπάρχει μια ανάλογη υποστήριξη σε αυτό που θέλεις να πεις, που κάνει τη σκέψη σου προσιτή και ευκολόδεκτη.
    Ελπίζω να περνάς καλά όπου και να είσαι.
    Τις ευχές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη μου!
      Επειδή σε έχω αδικήσει στην προηγούμενη ανάρτηση, θα επανορθώσω εδώ και θα σου κάνω μία αφιέρωση μουσική!
      Στον πάντα σταθερό αναγνώστη μου δεν επιτρέπεται να μην δώσω κάτι, ακόμα και που δεν προσπάθησε να παίξει... ;-) Έστριψε δια του... χεχε!
      Λοιπόν, δικό σου όλο το άλμπουμ:

      https://www.youtube.com/watch?v=8J5ptf0POnA

      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Τρελλαίνομαι για ταινίες με δασκάλους και καθηγητές! Μη φανταστείς καμιά ανωμαλία, απλώς η διδασκαλία είναι ένα από τα απωθημένα μου. Θεωρώ πολύ σπουδαίο αυτό που κάνει ένας δάσκαλος, όταν είναι δάσκαλος βέβαια.
    Συμφωνώ και επαυξάνω ότι θα πρέπει να προσπαθούμε να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα (εδώ κοτζάμ Σωκράτης και είπε το πασίγνωστο "γηράσκω... κτλ"). Και για την ποίηση συμφωνώ, είναι ωραίο πράγμα η ενασχόληση με την ποίηση...
    Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένας αληθινός δάσκαλος είναι δοσμένος ψυχή και σώμα σε αυτό που κάνει και δεν παραλείπει ποτέ να ασκεί το πνεύμα του και να το πλουτίζει, διότι μόνο τότε μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές του ή το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκει. Υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι σήμερα. Στην εποχή της ισοπέδωσης και της υπερπληροφόρησης μοιάζει η προσπάθεια τέτοιων ανθρώπων να μην έχει αξία, ενώ δεν είναι έτσι, καθώς από τέτοιου είδους προσπάθειες έχει ανάγκη ο σύγχρονος κόσμος, για να βγει από το τέλμα του. Φυσικά, αυτές οι προσπάθειες θα πρέπει να εναρμονίζονται με το σήμερα και να στηρίζονται σε ορισμένες διαχρονικές αξίες, ώστε να φέρουν ουσιαστικό αποτέλεσμα.

      Η ποίηση εκφράζει την ψυχή μας, λυτρώνει τον δημιουργό και έχει κάτι να προσφέρει και στους άλλους...
      Μην ξεχνάμε ποτέ ότι ασκεί πολλαπλά και τον νου!
      Να περνάς όμορφα!

      Διαγραφή
  4. Ω, τι ωραία ανάρτηση!!!
    Γλαύκη μου, αποθήκευσα την πρώτη ταινία να την δω αύριο βράδυ.
    Όσο για τον "κύκλο των χαμένων ποιητών", δυνατή, συγκινητική ταινία! Τι υπέροχο το πρώτο βιντεάκι , "γιατί διαβάζουμε ποίηση". Ταμάμ πάει με τη λήξη του Συμποσίου μας!

    Πολλά φιλιά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, υπάρχει ένα μπέρδεμα εδώ με το δικό σου σχόλιο κι ενός άλλου αναγνώστη...
      Το προσπερνώ, γιατί δε βγάζω άκρη!
      Και δεν έχω τον χρόνο να ασχοληθώ περισσότερο.

      Όταν τη δεις, να μου πεις εντυπώσεις!

      Δεν επιλέχτηκε τυχαία η ταινία των χαμένων ποιητών...! ;-)
      ΣΕ φιλώ και τα λέμε πάλι!

      Διαγραφή
  5. Ηρθε και έδεσε η αναρτηση σου αυτή με το συμπόσιο Γλαύκη μου !!
    ετσι ακριβως πρέπει να είναι οι σχέσεις των μαθητων και των δασκαλων.. να τους εμπνεουν ολες τις αξιες και να γινονται παραδειγμα τους τοτε και τα παιδια θα ακολουθουν...
    Την ταινια των χαμενων ποιητων.. θα πρεπει να την βαζουν στα σχολεια .. οπως και την πρωτη που προτεινεις και μονο απο τον τίτλο της σίγουρα θα αξιζει.. !μακαρι να γινουν καποτε έτσι οι δάσκαλοι γενικως..!!μια ομορφη μερα και για σενα Γλαυκη μου να περνας όμορφα.. φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την πρώτη θα πρέπει να τη βλέπουν ορισμένοι δάσκαλοι σήμερα..., οι οποίοι ξεχνούν κι αυτά που έχουν διδαχτεί ή αδιαφορούν γι' αυτό που έχουν αναλάβει.

      Είχα την ευτυχία να γνωρίσω δύο εμπνευσμένους δασκάλους στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας, οι οποίοι ήταν για μένα μέντορες! Ήταν πολύ μπροστά σε σχέση με όλους τους άλλους που συνάντησα τότε! Έχουμε τεράστια ανάγκη ως κοινωνία από τέτοια ελεύθερα αλλά και υπεύθυνα μυαλά!
      Σε φιλώ, Ρούλα μου!

      Διαγραφή
  6. Ναι ο κύκλος είναι απ' τις πολυαγαπημένες ταινίες που άφησαν εποχή Γλαύκη μου. Την άλλη θα τη δω με την πρώτη ευκαιρία. Θα πρόσθετα στη λίστα σου και την καναδική παραγωγή "ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ" που μου άρεσε πολύ.
    Όμορφη η προτροπή σου να ξαναγίνουμε μαθητές και να μείνουμε όσο αντέχουμε μ' αυτή την ιδιότητα. Γιατί μας έφαγε η ξερολίαση και το τεντωμένο δάχτυλο.
    Φιλιά πολλά "συμμαθήτρια"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, την έχω δει την πρότασή σου και είναι μια εξαιρετική ταινία! Δυστυχώς, δεν τη θυμήθηκα την κατάλληλη στιγμή...
      Κάτι ήξερε ο αγαπημένος μας Σωκράτης "εν οιδα ότι ουδέν οίδα", καθώς συχνά είμαστε βιαστικοί στο να βγάζουμε συμπεράσματα, νομίζουμε ότι κατέχουμε όλη την αλήθεια και είμαστε μόνο εμείς σε τούτο τον κόσμο ή ότι εκείνος έχει μόνο μία πλευρά...!
      Φιλιά πολλά κι από μένα μαμζέλ Γιαδικιάρογλου! ;-)

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.