Ένας δρόμος χωρίς γυρισμό...;

Μία από τις προηγούμενες μέρες πολύ αργά το μεσημέρι σε λεωφορείο των αστικών συγκοινωνιών σε προάστιο της Αθήνας νεαρή μητέρα με τα δύο της παιδιά επέστρεφαν πιθανόν από το σχολείο μετά και το Ολοήμερο πρόγραμμα με άγνωστο για μένα προορισμό, ο οποίος δεν έχει και καμία σημασία.

Έτυχε να σταθεί το βλέμμα μου επάνω τους, διότι μου προκάλεσε το ενδιαφέρον η στάση της μητέρας. Η κούραση του μικρότερου αγοριού ήταν εμφανής στο πρόσωπό του, καθώς έτριβε τα ματάκια του και ακουμπούσε το κεφαλάκι του στο χέρι του προς το παράθυρο προσπαθώντας με κάποιο τρόπο να βολευτεί. Παρόλα αυτά είχε όρεξη για κουβεντούλα, ήθελε να μοιραστεί μερικές από τις εμπειρίες της ημέρας ή να του απαντηθούν κάποιες απορίες που είχε ή επιτέλους επιθυμούσε να επικοινωνήσει με κάποιο τρόπο με τους δικούς του. Εκείνος που ανταποκρινόταν αραιά και ελαφρά βαριεστημένα ήταν ο αδερφός του. 

Η μαμά δε συμμετείχε καθόλου στην απέλπιδα προσπάθεια του μικρού για επικοινωνία, αφού το μυαλό της ήταν ρουφηγμένο από την οθόνη του κινητού. Εντελώς ατάραχη με το βλέμμα καρφωμένο στο "μομπίλι" τόσο πολύ, που θα έλεγε κανείς ότι είχε παγώσει στην ίδια θέση επί είκοσι λεπτά περίπου.δίχως καμία έκφραση στο πρόσωπό της. 

Ο μικρός συνέχιζε ελαφρά απογοητευμένος, γιατί μάλλον είχε συνηθίσει σε αυτή την αντιμετώπιση από τη μεριά της μητέρας του, αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Όμως, ξαφνικά, εκείνη γυρίζει και τον κοιτά, σε φάση μάλιστα που δε μιλούσε, για να του κάνει παρατήρηση. Η μοναδική στιγμή που αντέδρασε ήταν όταν μικρός έτρωγε τα νύχια του! Άμεσα έστρεψε το βλέμμα της εκεί που το είχε "ταγμένο"... Το κομποσκοίνι στον καρπό του χεριού της τη μάρανε...

Πάντως, δεν ξέρω πώς κρατήθηκα να μην της αρπάξω το κινητό από το χέρι, για να την επαναφέρω στη (γλυκιά) πραγματικότητα που την απαξίωνε με τόση απάθεια!

Αισθάνομαι σαν την κουτσομπόλα της γειτονιάς αναφέροντας όλα τα παραπάνω, όμως με στενοχωρεί πολύ αυτή η κατάσταση, η οποία αποτελεί σοβαρότατο φαινόμενο της εποχής με τραγικά και απόλυτα ορατά πλέον αποτελέσματα στην ψυχική ανάπτυξη των παιδιών και στη συμπεριφορά τους. Φοβάμαι ότι είναι ένας δρόμος χωρίς γυρισμό...