Μερικά λογάκια για τον άνθρωπο

Είπα να ασχοληθώ σε τούτη την ανάρτηση με κάτι ήπιο και αρκετή μουσική, προκειμένου να μη φορτώσω το μυαλό μου με άλλα πιο ζόρικα που ήθελα να γράψω, διότι το επόμενο διάστημα έχει για μένα φόρτο εργασιών και μπόλικη αστάθεια στον επαγγελματικό στίβο και... μου αρκούν.

Επέλεξα, λοιπόν, μερικά λογάκια που έχουν ειπωθεί για τον άνθρωπο, ναι, αυτόν τον άγιο μα και τον διάβολο..., ο οποίος πλέον έχει χάσει τελείως τον μπούσουλα και μάλλον δεν ψάχνει καν να τον βρει., αφού έχει πλήρη άγνοια της κατάστασής του.

Ας ξεκινήσω από κάτι βασικό και πάντα επίκαιρο που είπε ο Αϊνστάιν, για να μην ξεχνιόμαστε : "Το κράτος είναι φτιαγμένο για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το κράτος."

Κι έρχεται ωραία ωραία ο Πωλ Βαλερύ να χτυπήσει ένα καμπανάκι στον ξιπασμένο κι ανόητο ανθρωπάκο: "Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι σκλάβος της εξέλιξης. Δεν υπάρχει πρόοδος που δεν καταλήγει να τον υποδουλώσει εντελώς."

Και μια κι αναφέρθηκα στην ξιπασιά, ας προσθέσω εδώ λίγη από τη σοφία του Θουκιδίδη: "Ο άνθρωπος από τη φύση του συμπεριφέρεται με ξιπασιά απέναντι σ’ αυτούς που τον κολακεύουν και με σεβασμό προς εκείνους που δεν υποκλίνονται."

Όπως επίσης "Φτωχός δεν είναι ο άνθρωπος που έχει λίγα, αλλά εκείνος που θέλει περισσότερα.". Και πώς να διαφωνήσει κανείς με το χρυσό συμπέρασμα του Σενέκα;

Ας έχει υπόψη του ο φτωχός άνθρωπος τα λόγια του Ταγκόρ (Ινδός λογοτέχνης) μήπως και δει φως στη ζωή του: "Με τη δύναμη της θέλησης ο άνθρωπος αλλάζει τον εαυτό του. Με τη δύναμη της αγάπης αλλάζει τους άλλους. Με τη δύναμη της σκέψης αλλάζει τον κόσμο."

Κλείνοντας, ο Τζων Νάισμπιτ (Αμερικανός συγγραφέας) ίσως δείχνει τη συνέχεια: "Η πιο επαναστατική αλλαγή στον 21ο αιώνα δεν θα προέλθει από την τεχνολογία, αλλά από μια καινούργια αντίληψη για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος."

 

"Αναπνέουμε το ίδιο σκοτάδι"

Ανάκατες σκέψεις που προσπαθούν να μπουν σε μία σειρά λογική μέσα σε καταστάσεις παραλόγου. Προτιμώ να τις διατυπώνω μέσω της τέχνης σε κάθε περίπτωση που συναντήσω ή θυμηθώ κάτι που με εκφράζει ιδιαίτερα.

Κάπως έτσι συνέβη με το ακόλουθο απόσπασμα του Ζοζέ Σαραμάγκου, το οποίο το βρήκα δημοσιευμένο το 2014 στην πηγή που έχω σε υπερσύνδεση στον τίτλο. Δέκα χρόνια πριν - στην περίοδο της οικονομικής κρίσης -  και θεωρούνταν επίκαιρο, μα και τώρα το 2024; Μία πορεία τραγική δίχως φρένα...

 

Ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο

Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.

Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…

Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε. 

@ Ο τίτλος της ανάρτησης είναι μέρος από τα ακόλουθα λόγια του Σαραμάγκου:

"Αναπνέουμε το ίδιο σκοτάδι κι όμως ο καθένας αλλιώς παραπατά..."

Τι να πω! Ας συνεχίσουμε έτσι, αν είμαστε οκ με όλα αυτά που ζούμε....

" Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος "

Μια που θάλασσα δε βλέπω φέτος το καλοκαίρι (όπως είπα ξανά εδώ και αρκετές μέρες), είτε επιλέγω εικόνες σε σχέση με εκείνη ή και θέματα που την αφορούν, έτσι, μήπως ησυχάσω τον καημό μέσω της εικονικής πραγματικότητας...😎

Πάντως, δε θα έδινα με τίποτα τα γελοία υπέρογκα ποσά για μια βουτιά στις παραλίες της Αττικής που μπορεί να έχει κανείς πρόσβαση με την αστική ή υπεραστική συγκοινωνία, αφενός για την χυδαία εκμετάλλευση του κοινού κι αφετέρου για να κολυμπήσει σε βρωμόνερα. Όμως ευθύνη έχει και το κοινό που πάει και τους τα "σκάει". Όπως λέμε, τα θέλει ο πισινός του, οπότε ας μην γκρινιάζει κιόλας! Δυστυχώς, την "πιάτσα" την χαλά, αφού όλα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης.

Ας όψεται που αυτή τη θερινή περίοδο δεν είναι δυνατό να βρεθώ στις πολύ όμορφες παραλίες του ελληνικού βορρά, τις οποίες συνηθίζω να επισκέπτομαι και να απολαμβάνω είτε σε οργανωμένους χώρους δίχως πληρωμή ξαπλώστρας (με πολλές ανέσεις και άριστη εξυπηρέτηση) είτε σε ελεύθερους χώρους. Δε θα άντεχα φυσικά το πανηγύρι του υπερβολικού πλήθους σε πολλά νησιά μας αλλά ούτε την αισχροκέρδεια. Μέχρι τώρα έχω σταθεί μάλλον τυχερή ακόμη κι όταν βρέθηκα σε κάποια από αυτά, οπότε δεν μου έχει βγει ξινή καμία επιλογή.

Προς το παρόν εδώ (και για θάλασσα ίδωμεν...). Ας αφήσω τα πολλά λόγια και πάμε να πλάσουμε θαυμάσιες εικόνες μέσα από την θαυματουργή ποίηση του αγαπημένου μας Ελύτη...

Πρώτα ποιήματα του Αιγαίου [Πηγή: www.doctv.gr]

 

Του Αιγαίου

Ι

Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι

Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι

Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό

ΙΙ

Παιχνίδια τα νερά

Στα σκιερά περάσματα

Λένε με τα φιλιά τους την αυγή

Που αρχίζει

Ορίζοντας –

 

και τ’ αγριοπερίστερα ήχο

Δονούνε στη σπηλιά τους

 

Ξύπνημα γαλανό μες στην πηγή

Της μέρας

Ήλιος –

 

Δίνει ο μαΐστρος το πανί

στη θάλασσα

Τα χάδια των μαλλιών

Στην ξεγνοιασιά του ονείρου του

Δροσιά-

 

Κύμα στο φως

Ξαναγεννάει τα μάτια

Όπου η Ζωή αρμενίζει προς

Τ’ αγνάντεμα

Ζωή –

 

ΙΙΙ

                                   

Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο – Έρωτας

Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος

Δίνει στον ορίζοντα

Κύματα φεύγουν έρχονται

Αφρισμένη απόκριση στ’ αυτιά των κοχυλιών

 

Ποιος πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη;

Ο μπάτης με το διάφανό του φύσημα

Γέρνει πανί του ονείρου

Μακριά

Έρωτας την υπόσχεσή του μουρμουρίζει – Φλοίσβος.

                               Από τη συλλογή Προσανατολισμοί (1940)

@ Οι ζωγραφικοί πίνακες από την Μαρία Φιλοπούλου.

 

 

Πρώτα ποιήματα του Αιγαίου [Πηγή: www.doctv.gr