Μία ακόμη συνήθεια εξακολουθεί εδώ... μικρές ιστορίες που κάτι έχουν να δώσουν στον αναγνώστη.
Η ποντικοπαγίδα
"Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε. Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!. Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: ” ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σένα, αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”.
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και τού φώναξε: “Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: “Λυπάμαι πολύ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.” Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και τού φώναξε κρούοντας τον κώδωνα τού κινδύνου:
“Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!” Και το βόδι απάντησε: “Κοιτάξτε, ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! “
Έτσι, ο ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα τού αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι …. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες.. Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι*. Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι*
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’ έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη..."
Πηγή: Αντικλείδι
Πολύ επίκαιρο το παραμύθι αυτό, Γλαύκη μου, κυρίως επειδή σκιαγραφεί αυτό που γίνεται στον κόσμο και, ειδικότερα, στη χώρα μας, τα τελευταία τριάντα χρόνια πάνω-κάτω. Βασιζόμενοι στην αδιαφορία του καθενός για τα προβλήματα του γείτονά του, καθώς επίσης και στη νοοτροπία "αφού δεν έχω εγώ κατσίκα, να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα", έχουν επιχειρήσει και έχουν καταφέρει να στρέψουν τον έναν ενάντια στον άλλο, κάνοντας τεχνητούς διαχωρισμούς ανάμεσα σε προνομιούχους και μη. Και για να μην παρεξηγηθώ, οι διαχωρισμοί είναι τεχνητοί επειδή ποτέ δεν αναφέρθηκαν σε φτωχούς και πλούσιους, αλλά σε διαφορετικές ομάδες εργαζομένων. Τόσοι άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους για να εξασφαλίσουν κάποια στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα και επί τόσα χρόνια, όποιος δούλευε κάπου όπου αυτά γίνονταν σεβαστά μεταβαλλόταν αυτόματα σε προνομιούχο, όταν διεκδικούσε κάτι ακόμα. Αντί να φροντίσουν, λοιπόν, να εφαρμόζονται τα νομίμως ισχύοντα και τα εργατικά δικαιώματα να γίνονται σεβαστά παντού, έστρεψαν τους εκάστοτε "μη προνομιούχους" εναντίον των εκάστοτε "προνομιούχων", υπονομεύοντας κάθε απόπειρα για βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Έτσι, ένα-ένα, καταργήθηκαν τα εργατικά δικαιώματα και επιστρέψαμε σε εργασιακό μεσαίωνα. Θα μου πεις ότι το πήγα λίγο παραπέρα, οπότε επανέρχομαι στην τάξη και λέω ότι δε θα μας κάνει κακό να βλέπουμε και πέρα από τη μύτη μας. Οι Ισπανοί έχουν μια παροιμία που λέει "όταν βλέπεις να ξυρίζουν το γείτονά σου, μούσκεψε τα γένια σου", που σημαίνει ότι αυτό που συμβαίνει στο γείτονά σου, κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί και σε εσένα, και θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος (όχι να νομίζεις ότι δε θα σε αγγίξει ποτέ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις μια όμορφη μέρα και ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο
Πίπη, καλημέρα!
ΔιαγραφήΝομίζω ότι το πήγες εκεί ακριβώς που έπρεπε μέσα από το σχόλιό σου το θέμα! Απόλαυσα πραγματικά όσα έγραψες, καθώς αυτά ήθελα να υπονοηθούν μέσα από την ιστορία που παρέθεσα.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι κάθε κλάδος εργαζομένων που πλήττεται θα επηρεάσει και άλλους, θα επηρεάσει όλη την κοινωνία σε επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων, σε επίπεδο ελευθερίας, δημοκρατίας, ποιότητας ζωής και πόσα άλλα. Μας παίρνουν και το βρακί κι εμείς κοιτάμε αν είναι ωραίος ο πισινός μας... Λησμονούμε εύκολα κι επιπόλαια ότι αυτό που συμβαίνει σε μία ομάδα εργαζομένων τώρα στην πορεία θα το αντιμετωπίσουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο κι άλλες κάποια στιγμή. Αν νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας κι εκείνος για εμάς, δεν θα υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα άγριας εκμετάλλευσης, ποδοπάτησης χρόνια κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.
Είναι θλιβερό κι εξοργίζει αυτό που συμβαίνει. Η κατάσταση φέρνει στο φως ίσως τα πιο κτηνώδη ένστικτα του ανθρώπου. Τι παραδίδουμε στους επόμενους;
Σ' ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση ουσιαστικών σκέψεων! Εύχομαι πλέον καλή εβδομάδα!
Φοβερό έτσι; Και έξοχα διδακτικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα στη ζωή δεν είναι ξεκομμένο μεταξύ τους. Μια τεράστια αλληλεπίδραση αγκαλιάζει όλους μας και κανείς δεν γίνεται να αδιαφορεί.
Στο μεγάλο έργο του Χέμινγουέη "Για ποιον χτυπά η καμπάνα", ο ήρωάς μας καταλήγει. Ποτέ λοιπόν να μην ρωτήσεις για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Γιατί η καμπάνα χτυπάει πάντα για σένα!
Αυτές τις λογικές της αδιαφορίας για τον κίνδυνο που βαραίνει "τους άλλους", τις έχουμε πληρώσει φαρμάκι. Ακόμα μυαλό δεν βάλαμε. Κρίμα.
Καλησπέρα Γλαύκη μου. Καλό σαββατοκύριακο.
Κι όμως αδιαφορούμε, Γιάννη μου! Νομίζουμε εσφαλμένα ότι αφού δεν χτυπούν άμεσα τη δική μας πόρτα, είναι όλα οκ.
ΔιαγραφήΤέλεια η αναφορά στο έργο του Χέμινγουεη και το μήνυμα που θέλει να δώσει στους αναγνώστες και τον άνθρωπο γενικά.
Την αδιαφορία θα συνεχίσουμε να την πληρώνουμε πολύ ακριβά δυστυχώς κι πανεύκολα θα εξακολουθούμε να κουνάμε το δάχτυλο στον διπλανό μας, αφού δε θα γνωρίζουμε τι περνά. Κι αφού δεν πάμε να το κουνήσουμε εκεί που βρίσκεται η πηγή των προβλημάτων. Όποιος χάφτει εύκολα το παιχνίδι της διχόνοιας αυτά παθαίνει και δεν το φαντάζεται κιόλας ότι έχει πέσει στην παγίδα, όπως και δεν τολμά να δει παραπέρα ποιος ευθύνεται, αλλά στρέφεται στον πιο εύκολο στόχο. Να μην παιδεύεται κιόλας. Κάπως σαν τα κακομαθημένα παιδιά.
Καλή εβδόμαδα εύχομαι!
Σαν τη γνωστή μας ιστορία με την κατσίκα του γείτονα. Θαυμάσια κι αυτή η αλληγορία απ' το Αντικλείδι, Γλαύκη μου. Εμείς οι Έλληνες ειδικά, θα έπρεπε να την έχουμε "ευαγγέλιο" μας, αφού σ' ένα πράγμα έχουμε διαπρέψει διαχρονικά. Στη διχόνοια. Τα έγραφε κι ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του. Να μη μπορούμε μια τόσο μικρή χώρα, να προτάσσουμε το "εμείς" αντί για το "εγώ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου και τα φιλιά μου.
Όχι μόνο στο "εμείς" μπορούμε να βρεθούμε, αλλά στο σημείο να βγάζουμε το μάτι του άλλου αν είναι δυνατόν για να ξελαφρώσουμε ή να τον κλέψουμε, να τον συκοφαντήσουμε, να του πάρουμε τη θέση οπουδήποτε, να τον κολλήσουμε στον τοίχο για καθετί άδικο που μας έχει συμβεί. Αν δεν είναι δικό μου, δε με νοιάζει. Η αδιαφορία πληρώνεται πανάκριβα με ποικίλους τρόπους και δυστυχώς πληρώνεται πάντα, αργά ή γρήγορα.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Μαρία μου!
Σε φιλώ!