Σονέτο του γλυκού παραπόνου
Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.
Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης
Τα ακροπατήματα του Φεντερίκο. Ενός τόσο λυρικού και τρυφερού ανθρώπου. Ένας ολάκερος ξεχωριστός κόσμος το έργο και η έκφρασή του, Γλαύκη μου και σε ευχαριστούμε, που τον έφερες λίγο κοντά μας με τις μουσικές σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα, κορίτσι μου.
Όμορφα το χαρακτήρισες με τα "ακροπατήματα"! Το βρήκα τυχαία και μου άρεσε πολύ. Θεώρησα ότι του ταιριάζουν και τα μουσικά κομμάτια.
ΔιαγραφήΚαλό μήνα, Γιάννη!
To θέμα μου είναι πως με συγκίνησε γιατί σα να άκουσα κάποιον να μου παραπονιέται ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή πέτυχε τον σκοπό του...!
Διαγραφή