Μια γειτονιά... διαφορετική!

Μια γειτονιά πολύχρωμη, ζεστή, γραφική μα εντελώς διαφορετική από εκείνη, που απεικονίζεται παραπάνω, μια γειτονιά δίχως όψη! Ανήκει σ' έναν άλλο κόσμο, εικονικό θα λέγαμε, καθώς στηρίζεται μόνο στην επικοινωνία μέσω του λόγου, της εικόνας και κάποιες φορές της μουσικής!

Την ονομάζουμε συχνά χαριτολογώντας "μπλογκογειτονιά" ή "μπλογκοχωριό"...! 

Κοντεύει τούτη η γειτονιά να αντικαταστήσει τη ρεαλιστική, εκείνη στην οποία κατοικούμε... Είναι ένας χώρος που έχει κερδίσει την παρουσία μας καθημερινά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έχει φέρει κοντά ανθρώπους που ζουν από τη μία άκρη της χώρας στην άλλη - δεν συζητώ φυσικά για έξω από τα σύνορα! Όμως, αποδείχτηκε από αυτή τη διαρκή επαφή πως είναι δυνατόν να συνδεθεί κανείς πιο στενά με τους ανθρώπους αυτής της γειτονιάς παρά με τους γείτονες της οικίας του. 

Θέλω να πω ότι αυτού του είδους η επικοινωνία δίνει τη δυνατότητα και την ευτυχή συγκυρία να συναντηθούν άνθρωποι, που δεν θα είχαν ίσως ποτέ την ευκαιρία με κάποιο άλλο τρόπο. Δημιουργούν μια γειτονιά με όλα τα χαρακτηριστικά μιας αληθινής, όπου οι κάτοικοί της συναντιούνται κάθε μέρα, χαιρετιούνται, ανταλλάσσουν τα νέα τους, μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες τους, τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους. Ενίοτε κουτσομπολεύουν, πολλές συζητήσεις τους διακρίνονται από απίστευτο χιούμορ και πάνω απ' όλα προβάλλουν αξίες, οι οποίες είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ να επανέλθουν στο προσκήνιο! Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι έχουμε να κάνουμε με μια γειτονιά έμπνευσης και δημιουργίας που δεν μπορεί κανείς να τη βρει κάπου αλλού...!
Ο πιο σπουδαίος ρόλος της τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κρίσης είναι ο ψυχοθεραπευτικός, καθώς απαλύνει τον πόνο, την αγωνία, τη σύγχυση των μελών της μέσα από το μοίρασμα. Σε δεύτερο επίπεδο όλοι πλουτίζονται και γίνονται σοφότεροι κατά τη διαδικασία αυτής της ανταλλαγής και ο νους βρίσκεται σε εγρήγορση!
Όπως σε κάθε γειτονιά και οποιαδήποτε συντροφιά δεν λείπουν οι διαφωνίες, οι συγκρούσεις, οι παρεξηγήσεις και οι στενοχώριες, οι οποίες όμως δοκιμάζουν τους εμπλεκόμενους και αποτελούν ένα ακόμα βήμα προς την εξέλιξή μας και την ωριμότητα! 

Πριν από δυόμισι χρόνια δεν είχα καμία σχέση με τον χώρο των ιστολόγιων ούτε καν σαν αναγνώστρια, ώσπου τυχαία διάβασα ένα κείμενο του φίλου Μαζεστίξ, από το "τοίχο-τοίχο", αναδημοσιευμένο σε ένα ειδησεογραφικό σάιτ, που επισκεπτόμουν συχνά. Μπήκα στο "σπιτικό" του και από τότε άνοιξε για μένα ένας άλλος κόσμος..., μια γειτονιά, που δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει! 
Με τη σειρά, που θα τους αναφέρω παρακάτω, γνώρισα τους πολύ αγαπημένους πρώτους φίλους, που επισκεπτόμουν σταθερά κάθε μέρα για πολλούς μήνες χωρίς να επισκέπτομαι κανέναν άλλο, διότι δεν μπορούσα να αφιερώνω πολύ χρόνο από την καθημερινότητά μου, όπως και τώρα φυσικά, γι' αυτό δεν ήθελα εξάλλου να δημιουργήσω δικό μου διαδικτυακό χώρο. Οι πρώτοι φίλοι, λοιπόν, σύμφωνα με τη σειρά που τους γνώρισα και με μύησαν ο καθένας με τον τρόπο του στα μυστικά αυτής της γειτονιάς ήταν: ο Μαζεστίξ, η Πέτρα, ο Ακυβέρνητος Πέτρος και η Αριστέα μας! Γι' αυτούς είχα γράψει κι ένα χιουμοριστικό ποίημα συμμετέχοντας σε ένα από τα συμπόσια της Αριστέας, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω... Και νομίζω δικαιολογείται η όποια αδυναμία τούς έχω...!
Στην πορεία γνώρισα κι άλλους φίλους αυτής της γλυκιάς γειτονιάς, με τους οποίους επίσης μοιράστηκα πολύ όμορφες στιγμές, όπως η Μαρία η Κανελλάκη, ο Velvet, o Γιάννης του Cinefil, ο Κούνελος, ο Μαχαίρης,  η Χριστίνα Ανδρομέδα, η Άννα Flo,  η Αλεξάνδρα,  ο Λωτοφάγος, η Κατερίνα Koko, η Ελένη ποιω, η me (maria), η Σμαραγδένια, η Νικόλ και πόσοι ακόμα, που δεν έχω τη δυνατότητα να επισκέπτομαι και να διατηρώ κάποια επαφή, μια και η γειτονιά είναι πολύ μεγάλη και ο χρόνος ελάχιστος. Όμως τους διαβάζω μέσα από σχόλιά τους στα "σπιτικά" όσων φίλων προλαβαίνω να δω - αν και τους τελευταίους μήνες είμαι αρκετά απούσα, λόγω πολλών υποχρεώσεων και κόπωσης...
Επ, δεν ξεχνώ βεβαίως βεβαίως τις "συνάστεγες καταληψίες" μου, την Σοφία ΜΒ και την Άννα της Πάρου! "Σπιτικό" μπορεί να μην έχουν, αλλά αποτελούν μέλη αυτής της γειτονιάς κάνοντας "κατάληψη" στα "σπιτικά" άλλων - όπως κι εγώ κάποτε - τα οποία έχουν πάντοτε τις θύρες ανοιχτές για εκείνες...!

Είχα την τύχη και την χαρά να γνωρίσω από κοντά κάποιους από τους φίλους παραπάνω και να διατηρώ μια φιλική επαφή έξω από την "μπλογκογειτονιά", επιβεβαιώνοντας έτσι ότι τους ζωντανούς ανθρώπους δεν τους κρατά σε απόσταση η οθόνη!

Μια γειτονιά, λοιπόν, με τα πάνω της και τα κάτω της, με τα αριστερά της και τα δεξιά της ή τα αριστεροδέξιά της (όταν χάνει την πυξίδα της...), με τα δυνατά της σημεία και τις αδυναμίες της, μια γειτονιά ανθρώπινη, ζωηρή και πολύχρωμη! 

Το ποίημα που υποσχέθηκα:

Τέσσερις μπλόγκερς - τέσσερις σταθμοί σιχτίρ time
(Δοσμένο μέσα από τέσσερις κινήσεις, τέσσερα εντεκάρια)

Ταραχοποιός
Ο αρχηγός
Πυρπολεί και αφυπνίζει...
Πεδίο βολής το μπλογκοχωριό!
Δυναμιτίζει!

Ζουρλοπαντιέρα
Η βραχονησίδα
Κόκαλα πάντοτε τσακίζει...
Κάλλος, σιχτιριά, κάνουν συντροφιά!
Χαστουκίζει!

Τσαντίλας
Ο καπετάνιος
Χρυσούς πισινούς ραβδίζει...
Χιούμορ, λεβεντιά τρατάρουνε χαρά!
Φουφουλίζει!

Άριστη
Η μπουκλωτή
Με "ντεκουπάζ" προβληματίζει...
Βεγγέρα δημιουργίας το μπλογκοαρχοντικό!
Μαγνητίζει!

Συγχωρεμένα να 'ναι όσα λέω παραπάνω, μα το 'χα μαράζι να το κάνω! 

@ Κι αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δημιουργικό δρώμενο   "Μια φορά μια γειτονιά..." της επίσης αεικίνητης φιλενάδας Πέτρας από το "Ο πιο πίστος φίλος του σκύλου"!